1 zaterdag, 2 events (23/06/'07) [Part 2]

Temari Clock Festival
Na de "Fill the world with flowers movement" meeting, zijn we in Dotour iets gan eten/drinken. Voor mij was't een bagel met gerookte kip. Heerlijk die dingen!! Oorspronkelijk ging'k eil voor een karamel-pudding koffie, die had ik in Tokyo gedronken, maar deze hadde ze niet. Mogelijk heb ik mij van etablissement vergist. Hierna nog eens wat purikura's maken. En op naar het volgende event, nl. The 8th Matsumoto Temari (Silk-wound ball) clock festival.

Wat hier juist de bedoeling van was, weet ik nog minder als van het vorige, maar Emi wou er naartoe en dus zijn we allemaal meegegaan (zo'n dingen zijn altijd wel plezant, wat er ook de bedoeling van is). Het was niet zo'n grote bedoening.
We kwamen er aan, kregen al direct elk een gratis snow cone aangeboden. Een snow cone is een beker met shaved ice (wee eil nie hoe ge da in't nederlands zegt. anyway, tzijn almaal klein stukskes ijs) waar ge een siroop naar keuze over kapt. Best wel lekker. vooral als't warm weer is. Met onze snow cone in de hand ginge we wa verder, en wa zage we ... der ware 2 manne ijssculpturen an't maken! :-D Was wel cool om in zo'n warm weer ijssculpturen te zien (de een maakte der 1 en de ander 2 kleinere).
We stonde daar naast een tafel met wa oudere mensen van alle leeftijden rond. En opeens tekent een dervan mij om na daar te gaan. Ik en Maike zijn daar dan bij gan zitten. Bleek da da'n groep dove mensen waren (met een paar tolken erbij). We hebben dan'n hele tijd met die mensen "gebabbeld" (via die tolk). Was wel cool, we hemme nbeke'n spelleke gespeeld, waarbij zij een teken deden en wij moeste raden wa da betekende. We konde der wel'n deel van (glijk kat, geit, konijn, zwemmen, skiën, ...). Daar zittende krege we gratis fruit (ik heb kerse gegeten! :-D) en drank aangeboden. Not bad.
Wa later zijn we nog wa bij ander mense gan zitten, ma veel speciaals is der daar nie echt meer gebeurd. Toen't donker werd zen we door gegaan en zat de dag erop.

1 zaterdag, 2 events (23/06/'07) [Part 1]

"Fill the world with flowers movement"
Het eerste event was The 50th National "Fill the world with flowers movement" meeting in Matsumoto (The 6th world meeting). Hieronder een korte beschrijving van de beweging.

• The "Fill the World with Flowers Movement" was inaugurated in 1952 by Isamu KOMATSU and his fellows. In those days the Japanese people ran short of food, housing, and clothes due to the confusions following the defeat in World War II. Komatsu was a school teacher and had been thinking of a way to change that. One day when he was walking along the Metoba River, he found small flowers smiling at him. "This is what I have been seeking for", he said to himself. He found that by raising flowers we could enrich our minds and create a hope to live and that would lead the society forward. Though he had a hard time in the beginning of the campaign, the movement gradually spread all over Japan thanks to the big support of the then Mayor Tokuya FURUHATA. The first national assembly was held in 1955 in Matsumoto with the participation of flower lovers from all over Japan. It developed further and in 1961 an International Assembly was held, having Her Imperial Highness Princes Chichibu as the Honorary President. As one of the activities, the society has been sending flowers seeds to the host cities of Olympic games with hope to realize international peace. This movement has been highly appreciated, because it is not only a flower planting campaign but also a social education campaign. It has been said that out of the disaster of the World War II, two memorable and important movements were born in Japan. One is the Peace Movement of Hiroshima and Nagasaki, and the other is the "Fill the World with Flowers Movement". The former is the scream for peace and the latter is the ray of hope. Both are eventually aiming the realization of the world peace. [Matsumoto City website]
  

Het doel van de beweging is dus om het planten van bloemen te promoten (en er zelf ook veel te planten), en op deze wijze vrede in de wereld te bekomen (Of toch iets in die trend).

Dus, vandaag was er de 50ste bijeenkomst van deze beweging. Zoals regelmatig het geval is hier in Matsumoto, waren er een aantal buitenlandse studenten uitgenodigd om gratis te komen (ik veronderstel alleszins dat het voor de andere aanwezigen niet gratis was). Een van de aangename voordelen van een buitenlands student te zijn :-) Het ging door in het Matsumoto Performing Art Center (松本市民芸術館). Zowel buiten als binnen was het gebouw versierd met echt wel schone bloemstukken. Het (de bloemstukken) zag er interessant uit.

De bijeenkomst zelf was eigenlijk een vrij (om niet "heel" te zeggen) saaie bedoening. In het begin was het nog even interessant (door een viool concertje en een video), maar erna bestond het bijna alleen uit speeches van allerlei belangrijke mensen (waarvan ik totaal geen idee had wie ze waren en waarom ze belangrijk waren), wat de fun er direct uitzoog.

Over het viool concertje, aan het begin van de bijeenkomst, was er een groep wat ik schat lagere school studenten en zelfs kinderen van ik schat 4 jaar, die samen viool speelden. Ik was onder de indruk, vooral van de 4-jarige kleintjes, die ferme dingen deden op hun viool. Achteraf bleek het een heel bekende groep van getalenteerde kinderen te zijn (de naam ervan zou ik niet kunnen zeggen).

De video was een film over de beweging, hoe ze is ontstaan, wat hun doel is en dergelijke. Deze vond ik nog wel interessant, omdat ik eigenlijk niks wist over de beweging.

Zoals ik zei bestond de bijeenkomst voor de rest vooral uit speeches, wat het een saaie bedoening maakte. Het enige wat nog wat interessant was, was een kerel uit Nepal die in het Engels sprak. Die kerel klonk als Apu van de Simpsons. Kei hed was da :-D

Verder was er ook nog een prijsuitreiking voor een essaywedstrijd die in het teken van de beweging (voor zover ik weet toch) gehouden was.

Enkele opmerkingen nog over dit event, gedurende heel de bijeenkomst, was er een groep van 4 mensen die alles vertaalden in gebarentaal. Da vond ik ook wel interessant om naar te kijken, om te proberen om bepaalde gebaren te herkennen.
Iets wa mij intrigeerde aan het podium was dat er een vrouw was die in het midden van het podium op een hele prominente plaats zat (je had meer aan de linkerkant een 10-tal mensen, meer aan de rechterkant en 10-tal mensen en dan in het midden van het hele gebeuren een verhoogje met deze ene vrouw). Iedereen was heel beleefd tegen haar, dus ze leek een heel belangrijk persoon te zijn. Maar ik (en de mensen rond mij ook) had geen idee wie het zou kunnen zijn.

Foto's:

Een deel van de decoratie buiten het gebouw.

Een van de ... ongewone bloemstukken binnen.

Maike, ik en Manyee.

De layout van het podium (sorry voor de slechte kwaliteit foto).
In't midden ziet ge de belangrijke vrouw waar ik het over had.

En als ge dees ziet, dan weet ge da ge in Japan zijt.

De voorbije week (11/06-18/06) [part 3]

Sobas maken
Zaterdag 16 juni, een daguitstapje naar een ... wel, we zouden zelf soba maken.
Vertrek om 9 uur, eerste halte bij'n wasabi plantage. Da was blijkbaar iets extra, of gewoon iets da ook op het programma stond, ik wist van niks. Da was groot daar! kverschoot dervan, veeeel wasabi was daar geplant. Verspreid over heel die grond waren er ook best wel wat religeuze dingen te zien (vb. stene beelden (van boedha's veronderstel ik, of gewoon dignen die eruitzagen als kleine tempeltjes van steen), een beeld achter glas (in'n gebouwtje), een gebouw da leek op iets da ge in schrijnen ziet, zo de poort die ge bij't binnekomen van'n schrijn passeert, een grot met binnenin iets om te bidden (mensen gooiden er alleszins geld naartoe)), da was wel iets da opviel, da'k opmerkelijk vond.
De tweede stop was de soba-makerij. eigenlijk een restaurant waar ze verse soba maakten, en waar er een grote ruimte was, die veronderstel ik dient om groepen mensen te leren soba maken. We verdeelden ons in groepen van 4, met telkens 2 studenten en 2 japanners (De uitstap was namelijk zowel voor studenten als aanmoedigingsfamilies). Op deze manier konden we kouryuu'en (aan "cultural exchange" doen). soba heeft minder ingredienten als ik dacht, nl. bloem, soba-poeder (dees is blijkbaar boekwijt, hoewel'k fout kan zijn), en water. Dus, de werkwijze: meng, kneed, maak plat en rol uit tot een grote platte pizza. Vervolgens plooit ge die pizza een aantal keer dubbel (4 of 5 was't bij ons), en snijt ge da in dunne sliertjes. Als laatste moede't enkel nog koken en voila.
Na't maken van de soba, heeft men deze allemaal gekookt en hebben we onze zelf gemaakte soba kunnen opeten. Wat ze serveerden was koude soba. Iets wat ze hier in Japan eten in de zomer, omdat koud (fris?) eten bij het warme weer lekkerder is dan warm. Het was eigenlijk nog zo slecht niet vond ik. Hiervoor had ik al een keer soba gegeten, maar toen was het me niet zo bevallen. Dat ik het lekker vond, zal ik nu niet zeggen, maar het was wel beter dan de keer ervoor :-) Njaja, Japans eten is toch niet zo voor mij weggelegd he.

Deze dag was der ook nog iets anders te doen, nl. een matsuri van't school (voor zover ik weet) in Agata no Mori Park. Het was een matsuri voor de eerste jaars studenten van Shinshu. Er waren een hele hoop standjes waar allerlei eten te krijgen was en een podium waar er opgetreden werd (oa. was er naar't schijnt iets te doen waarbij er een 30 a 40 tal jongens als meisje verkleed op't podium verschenen. De meeste zagen er best キモい　("kimoi", euhm vertaald ... "slecht"? (wa'n slechte vertaling -_-)) uit. Sommige echter zagen er 以外に kawaii (oftewel schattig) uit (maar of da nu een positief punt is, daar valt over te discussieren). Door het soba maken hebben we het grootste deel van de matsuri gemist. Maar toch wouden we nog het laatste beetje van de sfeer gaan opsnuiven. Het was heet die dag. En de sfeer in het park was heel tof. Een hele hoop bekende gezichten tegengekomen, wa natuurlijk tof was. Na er een tijdje rondgelope te hebben en wa mè mensen gebabbeld te hebben zijn we (btw: we = ik, Manyee, Emi en Maike) nog wat purikura's gaan maken en naar huis gegaan. Toffe dag was't, toffe dag!

De voorbije week (11/06-18/06) [part 2]

kimchi maken
Vrijdags heb ik een les: "Japan in Azie". Maar eigenlijk is de naam van het vak fout, vermits het altijd over korea gaat, iets wa mij de goesting geeft die les te boycotten, makom. Anyway, vrijdag 15 juni stond er op het programma: met z'n allen kimchi maken.
We ware mè 10 studenten, 2 leerkrachten en 2 kinderen (meisjes, lagere school schat ik) van die leerkrachten.
Om te beginne met het minder goede van de activiteit: het ware pokke-kinderen. Irritant glijk hell! Toen we binne kwame was om een of andere reden drek ik hun prooi. Wa hield da in? Wel, vooral't feit da ze de hele tijd probeerde te kietelen. Der zijn maniere waarop ge mensen kunt kietele die nog wel plezant zijn, maar die kinderen deden het helemaal anders. Die viseerden uw oksel of zij en porden hun vingers er op volle snelheid in. En voor mense die da al ondergaan hebben weten da da ZEER DOET! Een paar keer wou ik gewoon die klein manne hunne nek omwringen!! Na een tijd zijn ze gelukkig van prooi veranderd en hemme ze zich op de twee andere aanwezige jongens gericht (meiskes interesseerde hun precies niezoveel). Ik veronderstel da da kwam omda ik ze zoveel mogelijk probeerde te negeren, en mijn kietelbare plaatsen onbereikbaar maakte. En ook het feit da de andere twee reageerden op de provocaties van die kinders. De momente da ze die ander twee an't ambetere ware was da wel beke fun om te zien eil :-) Langs de ene kant uit wraak, omda Joris mij hard ant uitlache was toen ze mij ant pesten waren en het nu zijn beurt was om te ondergaan en mijn om te lachen :-) Maar te hard lache moest ik ook nie doen omda die klein dan terug na mij kwamen.
Dan over naar het plezante van de avond, nl. het samen koken was very fun :-) Als er tijd was ook over vanalles en nog wa zitte babbelen. het eten zelf was ook tof. Gezellig eten en babbelen ... Best goeie kimchi ook, vele beter als degeen die'k ervoor al gegete heb. Op't einde van't eten was der ook'n beke Koreaanse sake (het leek alleszins toch op japanse sake, wat't juist is weet ik nie echt). En da was LEKKER! zo wil'k mij zeker een beke mee na huis pakke, van da spul.

De voorbije week (11/06-18/06) [part 1]

Der is weer meer als een week voorbij (denk ik), dus geef ik een kleine update van mijn belevenissen.

Age of Empires is bad
Vrijdag 8 juni heb'k Age of Empires (AoE) II geinstalleerd gehad. kVond da vroeger'n tof spel, en dacht daar mijn vrije tijd wa mee te vullen. Om't kort te houden, kheb da weekend vrij veel AoE gespeeld. Na een tijd begon'k te denken dat het eigenlijk toch best wel een nutteloze bezigheid was. Na een paar dagen spelen zag ik in mijn bed de hele tijd mannekes te selecteren, gebouwen te bouwen, vijanden aan te vallen ... tsumari, in slaap valle viel een beetje tegen. Ook mijn dromen smorgens zagen er hetzelfde uit. Ik vond het maar niks eigenlijk. In't begin van de week heb ik het dan maar terug verwijderd.

Weer karaoke
Karaoke is eignelijk een wekelijkse activiteit zo'n beke :-) Door de week kunt ge een hele namiddag (of zelfs al vnaf de voormiddag denk ik), tot 7 uur savonds karaoken voor weinig geld. En daar gaan we dus voor :-) Is weer tof geweest, als altijd. Is ook weer een tekst-gesprek uit voort gekomen. tIs vrij lang, dus ik ga't hier nie overtypen zoals vorige keer. Maar voor de geinteresseerden, op Manyee's mixi blog is de tekst te vinden ^_^

COWIS film avond
Vandaag op het programma, film avond van COWIS. Gepland begin: 17:30. Echt begin: 18:10 (ofzo). Tijdens da wachten stond der een film op die we nie zouden zien. tLeek een komedie en zag der eil wel'n goeie uit. kVond't dus spijtig toen de "echte film" begon. De film die we zouden zien: "Broken Flowers" [IMDB]. 1h45 duurde'm denk ik. De meest SAAIE FILM die'k OOIT heb gezien!!! Nie te schatten! En dan de crême de la crême was het eind van de film. Ook al is't pokke saai, ge probeert toch nog een beke te volgen, omda der anders helemaal niks te doen is, en dan opeens ... *gedaan*. Mogelijk het slechtst eind van een film da'k ooit heb gezien. Gewoon zomaar stoppen, nie te doen. En dan te bedenke da die film oscars gewonne heeft en nog'n hele hoop andere awards ook. Waar gaat de wereld naartoe -_-
Zoals vaak (altijd?) gebeurd na COWIS activiteiten is een deel van de mensen nog doorgegaan iets anders doen. Eerst zen we gan eten en derna gan bowlen. Was weer ff geleje da'k nog gebowled had. Was plezant :-) Mn eerste worp drek'n strike :-D Kut was wel da't nie voor mij was, ik deed nl. voor Emi voor hoeda't moest. Derna gooide'k voor mijzelf, natuurlijk geen strike meer -_- Twee spellekes gespeeld, 118 en 128, nog wel te doen, maar kan beter he. Is heel plezant geweest. Na't bowlen nog wa purikura's gemaakt (weet der eil iemand wa de normale vorm is om dees te gebruiken? vb. "een purikura maken", of "purikura's maken", of "naar een purikura gaan", of weet ik veel wat) en wa spellekes gespeeld in't gamecenter bij de bowling. Fun fun.

Open-lucht ikebana demonstratie (Foto's)

Smorges in de bus. Helemaal achteraan :-)

De alpenhoorn spelers.

Ik tijdens het helpen van de sensei bij het ikebana doen
(of hoe ge da ook als werkwoord ook gebruikt).

Een pose, gesuggereerd door Nunnun.

Ik en Nunnun.

Het eten der gratis gekregen bentou.

Nunnun tijdens het ... njah, raar doen gewoon :-)

Maike tijdens dezelfde activiteit.

Vanop straat zag ge zo de onsen.

Na de onsen in de bus. Njah -_-

Zien we er allen niet cool uit met onze 3D brillen?

Een super grote taiko.

Ik, Nunnun en Sven bij het Matsuri museum.
(Normaal doen is er meestal nie bij bij mij)


Ik, Maike en Nunnun.
(En regelmatig is normaal doen er bij ons allen niet bij)

Weetjes (12)

• Der is een stad in Australie die Eromanga noemt. Super toch! :-D
• Japanse insecten zijn HUGE! En da is wel ambetant, vermits I HATE bugs!!
• Mijn broer heet Johan.
• Om een of andere reden krijg ik het maar niet voor mekaar om "juni" in een datum te schrijven. Er blijft maar "mei" uit komen.
• De laatste tijd (april en mei) heb ik er aardig wa Amerikaanse series doorgedraaid: drie seizoenen House, drie seizoenen Battlestar Galactica en een seizoen Heroes.
• In het seminarium da ik volg is der ne kerel die altijd maar in'n atlas an't zien (studeren?) is. kVind't ma vreemd.
• Mijne begeleider sensei blijft mij altijd ma allerlei vrage stelle over vanalles da'k nie weet (of toch nie echt goe alleszins).
  Bv. Zijn er veel boeken over de belgische taal? Zijn deze bestsellers zoals in Japan? Zijn er speciale scholen voor Turken om Turks te leren? Welke geschiedenis hebt ge op school gekregen? Was da onderverdeeld in België en de rest van de wereld? Of was alles samen?
  
• kZen voor de moment "Fantastic Voyage" (2005) ant lezen, een boek over gezondheid en langer leven. De manier die in het boek voorgesteld wordt komt ongeveer op't volgende neer: neem alle dingen die ge lekker vind (Bv. vlees, gebak, suiker in't algemeen, gefrituurd eten, enz), schrap da van uw menu en voila. Ma daar wou'k't nie over hemme. De auteur beschrijft ook zijneigen gezondheids-systeem. Awel, hij gebruikt voedings-supplementen. Hoeveel? 250 pillen per dag!!! Da vind ik er net een beetje over. Daarbuiten gaat hij ook wekelijks en/of maandelijks binnen voor transfusies waarbij der stuff direct in zijn bloed wordt gegeven. tIs nie min die kerel.
  

Open-lucht ikebana demonstratie

Bonjour mensen, vandaag op deze blog, een vertelling van mijn dag. In het teken van 100 jaar Matsumoto (denk ik toch) ben ik meegeweest op een daguitstap met als hoofdactiviteit een ikebanademonstratie. Allez, da is toch't geen da der als titel op mijn blad stond, dus.
Eigenlijk was ik te laat voor de inschrijving en kon ik niet mee, maar eergisteren was er iemand die had afgezegd en daardoor kon ik in haar plaats gaan, jeeej :-D

06:00 - opstaan
Een uur op tijd opgestaan, want eerda kik tegoei wakker zen, da heeft wel wa tijd nodig.

07:00 - vertrek richting station
Same mè Nunnun en Maike aan de kaikan vertrokken naar't station. Mijn kansou (= "thoughts, impressions"): moe, koud en ... mja, da is't zowa.

07:45 - vertrek an't station
Rond 07:45 vertrokken we richting de Shihone Onsen in Azumi, Matsumoto. 2 uur heeft de rit geduurd, nooit gedacht dat het zolang zou duren om naar een andere plaats in Matsumoto te gaan. Ik wist wel dat Matsumoto groot was, maar Zo groot? Njaja.
In de bus heb'k vooral mijn ogen gerust en van mijn iPod gebruik gemaakt. Er was een begeleidster en die heeft aardig wa commentaar staan geven over allerlei dingen die er te zien waren, maar vermits ik niet echt zin had om mij te concentreren op haar Japans heb ik het bij rusten en muziek luisteren gehouden. Naar zulke begeleidsters luisteren is zowiezo ook nie echt mijn ding.
Af en toe keek ik toch ook eens buiten, en het was best een adembenemend zicht. We waren door de bergen aan het rijden en ik zag dingen als: wolkenflokken die tegen de berghellingen hingen, coole rotsformaties, berghellingen gekleurd door allerlei verschillende soorten bomen, mountain rivers, lakes between the mountains, and other stuff (that I can't remember at the moment).

09:45 (ongeveer) - aankomst bij de onsen
Aangekomen bij de onsen, zijn we 200 meter gewandeld naar een rustig plekje tussen de bomen en een moestuin. De ikebana demonstratie zou in open lucht doorgaan, wat wel voor een goeie sfeer zorgde.
De demonstratie begon met een optreden van een groep zwitserland-naäpers, een groep muziekanten die op een accordeon en 5 Alpenhoorns een poging deden om Zwitserse muziek te brengen. De accordeonist deed het heel goed. Het was happy up-beat muziek, die de sfeer der drek inbracht :-) De alpenhoorn-spelers daarentegen ... die vond ik niet zo geweldig. Maarja, ze deden hun best alleszins :-)
Vervolgens begon het ikebana gedeelte zelf. Na een introductie begon de ikebana-sensei (een sensei die ik al eerder heb gezien bij een andere ikebana-bedoening, die toch wel aardig bekend is veronderstel ik) wat te vertellen over ikebana, en zelf een paar stukken te maken/vervolledigen. Nadat ze er een aantal gemaakt had, vroeg ze de aanwezige buitenlandse studenten om naar voor te komen en haar te helpen. En zo gebeurde het. Omdat ik vooraan zat, was ik de eerste die haar hielp. Of het hierdoor komt weet ik niet, maar toen ik klaar was, kwam er een reporter naar me toe en vroeg me naar een kansou (thoughts, impressions), ik stond er met mijn mond vol tanden. Ik had totaal geen idee wat te antwoorden. Ik deed het gewoon omdat het mij gevraagd was, ik was er verder niet over aan het nadenken. Omdat ik niet echt veel zei, stelde ze zelf voor "werd je er rustig van? Werd je hart er rustig van?" Ik heb daar maar "ja" op geantwoord. Iets later vond ik toch een paar dingen om te zeggen, nl. dat het leuker was om buiten ikebana te doen dan binnen (omdat ik het de vorige keer binnen had gedaan), maar echt geweldig was die comment nu ook niet echt. Hierna heeft ze me nog meerdere keren gevraagd "Dus je werd er rustig van?". kHeb zwaar gefaald op dees interview. Da zal ze leren mij deruit te kiezen :-p kBlijf het toch maar ambetant vinden da men me zovaak vraagt naar mijn kansou. Vaak heb ik gewoon geen kansou. Of toch alleszins geen die ik zo op het moment zelf kan zeggen. Meestal komt er gewoon "tanoshikatta" (= het was plezant) uit, maar da is gewoon een stom antwoord da ik nie wil zeggen. Maarja.
Anyway, na het ikebana'en heeft de band die er tijdens voor muziekale begeleiding zorgde, een paar nummers gespeeld. Drie Engelse en een Japans. Die Engelse nummers waren hillarisch. Om de simpele reden: het Engels van die Japanner was onverstaanbaar. Ik heb Japanners al slecht Engels horen spreken, maar deze kerel topte toch wel alles hoor! (Voor mensen die mijn youtube account kennen, ik zal de filmkes die ik ervan gemaakt heb posten, zoda ge zelf kunt horen. Voor mensen die mijn account niet kennen, maar willen horen, ask me).
Na de muziek was het lunch tijd. We hebben een gratis lunch gekregen. De hele dag was voor ons buitenlandse studenten trouwens gratis ^_^ De lunch (bentou) was wel nie echt mijn smaak. Het was een Japans stijl lunch. Ik heb deze half opgegeten en mij voor de rest met CalorieMate's van energie heb voorzien.
Een grote reden waarom ik deze daguitstap wou meemaken is dat er een onsenbezoek bijhoorde. En na de lunch was het zover. Op weg terug naar de onsen zagen we iets dat op een onsen leek, maar omdat we van op straat, gewoon het water konden zien dachten we van "nee, da kan nie". Maar toen we er mensen in zaten zitten, bleek het toch de onsen te zijn. Ik verschoot wel ff. Een onsen waar mensen gewoon konden inkijken? Vanaf de ryokan ernaast kon ge ook gewoon de mensen in de onsen zien zitten. Maar het was dan ook geen gewone onsen, het water van deze onsen zag wit. Wa daar juist voor zorgt weet ik nie, maar ge kon dus nie echt door da water zien. kVeronderstel da da altijd goe is voor uw huid of gezondheid, da wit water. Nog iets waar'k van verschoot bij't nader inspecteren van de mensen die derinzaten, was da het een gemengde onsen was! In de onsen waren er ook twee binnen-baden, een speciaal (maar doorzichtig) water bad (ook goed voor iets wrsch) en een heet (42°C) water bad. 42°C is HEET man! Anyway, na daarbinnen ff geweekt te hebben zijn we naar't gemengd buitenbad gegaan (binnen was het dus gescheiden btw :-)). kVond't best interessant om in zo'n gemengde onsen te zitten. Gewoon de hele tijd mè Sven, Nunnun en Maike zitte babbelen. Der was een plek waar er vers warm/heet water da buitenbad (of hoe ge't ook noemt) binnenkwam, da was heerlijk om daarnaast te zitten ^_^
Rond 13:00 zen ik en Sven deruit gegaan. Rond 13:10 ware we terug in de bus, maar blijkbaar was er om 13:00 afgesproken. Ik wist van niet. Ik was dan ook niet aan het opletten wanneer de begeleidster iets zei door de micro in de bus. Beter wel gedaan :-) Bad news was da de girls der ook nog nie waren en da uur ook nie wisten. In't begin was der ff sprake van zonder hen te vertrekke, daar verschoot ik wel ff van. Het heeft uiteindelijk 45 minute geduurd eer ze er waren. Aardig wa vertraging en irritatie van een paar japanners opgelopen. Maarja :-)

13:45 - vertrek richting Gifu-ken
En we vertrokken weer, richting het Gifu prefectuur (een van de weinige dingen die ik de begeleidster heb horen zeggen).

15:15 - aankomst in Hidafurukawa
Na zo'n anderhalf uur op de bus waren we in Hidafurukawa, waar we naar het Matsuri museum gingen. Hidafurukawa is bekend voor zijn groots en levendig Furukawa festival (Enkele Japanse sites met wat fotos). tWas best wel cool daar. Vooral de 3D film over het festival. Echt een crazy bedoening da festival! Maar het is iets waar ge bij denkt "typisch Japans". En wa'k eigenlijk wel eens meegemaakt wil hebben.

16:40 - vertrek richting thuis
Het matsuri museum was het laatste op het programma en dus vertrokken we terug naar huis, het goeie ouwe Matsumoto (wel, het deel van matsumoto dat ik ken alleszins, niet het deel waar de onsen zich bevind).

18:40 - welcome back
Na weer twee uur in de bus waren we terug en zat de daguitstap erop. Eigenlijk, eerst nog samen naar de Matsuya geweest, samen naar de 100Yen shop geweest, samen wat purikura's gaan maken en dan samen naar huis. En Toen zat de daguitstap erop :-) kWas thuis rond zo'n uur of 21:00.

De laatste weken (deel 3)

Lap, mij verslapen. Of toch niet?
Maandag 4 juni had ik smorgens een rare droom.
Ik werd wakker om 8 uur. Mijn eerste les was pas om 10:40, dus heb'k mij omgedraaid en ben terug in slaap gevallen. Toen ik opnieuw wakker werd, keek ik naar mijn klok en ik zag "10:30". Mijn les begon 10 min later. Da zou'k dus nooit meer halen (tenzij ik mij gewoon zou aankleden en vertrekken, maar das nie mijn ding, dus zoals ik zei: nooit). Ik draaide mij daarom gewoon (nog eens) om en ging verder slapen. Toen'k de derde keer wakker werd keek op mijn klok en zag iets vreemds, nl. "09:15". kDAcht ff van "Wtf??", ma toen schoot't mij tebinnen, de vorige keer was een droom. Da was wel nbeke "kak" eigenlijk, want 'k vond da nl. wel goe da'k mij verslapen had en nie na de les moest :-)
P.S. kzen uiteindelijk gewoon thuisgebleven anyway :-p


Garbage-time
Dinsdag 4 juni, tis mij eindelijk gelukt om mijn vuilniszakken smorgens op tijd buiten te zetten. Proficiat!! kHad der ondertussen al 4 op mijn terras verzameld, en in een dervan waren der zich al fruitvliegskes ant kweken -_-


Een dagje ziek
Donderdag 7 juni, de dag begon zoals elke andere dag. Allez, nie da al mn dagen hetzelfde beginnen, makom. Wa'k wil bedoelen is da toen alles normaal was. sMiddags heb'k mij wa spek en eiere klaargemaakt en vanaf toen ging alles mis.
De spek mè eiere lag drek na mn lunch al op mn maag. Ma da hem'k nog al gehad, en normaal ga da vrij rap over. Deze keer was't anders. kGing na de les, en mn maag voelde de hele les ambetant. Vanaf da'k na de les thuis kwam, werd't als maar erger en erger. Tegen'n uur of vier, had'k een constante pijn in mijn buik, kwist mè mijzelf gene blijf, echt wel kut. Ligge hielp nie, wandele hielp nie, zitte hielp ook nie, eil hoe ik mij ook positioneerde, twas altijd even erg. Da't hielp zou'k nie zegge, ma wa'k uiteindeljk gedaan heb is de hele tijd zitte wissele tussen liggen, zitten en wandelen. Miss da deze activiteit mijn gedachte der een klein beke vanaf hielden, ma veel was't nie. En da heeft verder geduurt tot een uur of 24:00. Hierna is't langzaam geminderd en zenk uiteindeljk in slaap gevalle. Zo buikpijn glijk hier kan'k mij nie herinnere da'k ooit al gehad hem, amai mn voeten. Zen blij da't voorbij is.

De laatste weken (deel 2)

Ondertussen is't eerder "de laatste maand" geworden, makom. Even wa belevenissen verhalen.

Okonomiyaki maken
Maandag 28 mei, het plan: savonds Okonomiyaki maken op Manyee's kamer.
Het zou zijn: Emi, Manyee, Pak en Che. En ik zou er niet echt zijn om te eten, gewoon eens te proeven, maar omdat het me fun leek. Uiteindelijk is Pak nie gekomen, maar is Joris wel een tijdje daar geweest en zijn uiteindelijk Nunnun en Jo nog gekomen.
tWas best eetbaar die okonomiyaki. Een beke raar ook wel, ma nie slecht. Ik stond in voor het besauzen van de okonomiyaki. Een basislaag okonomiyaki saus en erboven op een tekening van mayonaise. Ik heb een poging gedaan om dieren (een beer en een kat) te tekenen, maar ze zijn zwaar mislukt -_-
tIs heel plezant geweest, deze eet-gathering. Vooral vanaf da Nunnun en Jo derbij zijn gekomen. Toen kregen de onderwerpen direct een meer ero tintje. Ik, Nunnun en Jo werden tot de "ero-groep" gelabeld. Op'n gegeven moment ging't over dildo's, en Emi wist nie wa da was. Da vonde de meeste van ons wel'n beke vreemd voor een 21-jarige. Het gezicht da ze trok, toen Nunnun het haar dan uitlegde (met handbewegingen en al), was geweldig! =D Kei hed om te zien!


Naar de cinema
Dinsdag 29 mei nog eens naar de cinema geweest. Mè Manyee en Emi "Pirates of the Caribbean: at World's End" gan zien. De film was nog ma'n paar dagen uit. Ma hoewel ik daarom aan'n vrij volle zaal an't denken was (of alleszins toch een pak voller als bij Spiderman 3), is dit niet gebeurd. Das echt just glijk de Roxy in Koersel vroeger. Kei hed :-D
En nog altijd: Lang leve de previews!!


Koto concert
Zaterdag 2 juni ben'k naar een koto concert geweest.
Als buitenlandse studenten waren er een tijd geleden gratis kaarten te krijgen voor een koto concert. Dit leek mij wel interessant om eens bij te wonen. De normale inkomsprijs was 2000Yen, dus wel mooi meegenomen.
Samen met Manyee en Emi ben ik ernaartoe geweest.
De koto is een traditioneel Japans snaarinstrument, van zo'n 1m80 a 2m lang en heeft 13 snaren (allez, 1 versie toch alleszins, er is er ook een met 25 snaren, en met een ander aantal ook nog, ma daar kan'k nu niemeer opkomen).
kMoe zegge da'k eil wel onder de indruk was van da instrument. Ik bedoel, het lijkt mij een aardig moeilijk instrument om te bespelen, vooral de 25-snaren versie. Qua muziek die ze derop speelden, von'k het over't algemeen ook wel best te pruimen. Buiten 1 lieke dan, want 1 lieke da ze derop speelden, kon'k nie als muziek aanvaarden.
Na het concert aan de praat geraakt met de "aanmoedigings familie" waar Victoria mee was gekomen. We zijn uiteindelijk met hen samen iets gaan eten. Is plezant geweest :-)

Close Encounters of the Kanrinin

Gisteren, vrijdag 1 mei, was het nog eens tijd voor een nomikai. Een paar mensen wouden er nog eens een doen, en zo geschiede het. Het ging door in Manyee's kamer. Eerst hebben zij en Emi wat Chinees en indonesisch eten klaargemaakt voor een paar mensen (niet ik), en na dit eten zouden er nog wat extra mensen komen en de fun beginnen. De aanwezigen: ik, Manyee, Emi, Che, Nunnun en William (kzit een beetje me't gevoel da'k iemand vergeten ben, ma zou nie weten wie). Normaal zouden we om 21:00 beginnen, maar de helft van't volk was vrij laat. kDenk da om iets na 22:00 we der allemaal waren. Ondertussen was't al heel fun gweest, al goe gelachen. Ondertussen is het al ge-established da als ik en Nunnun der beide zijn, da de gesprekken dan regelmatig een verkeerde draai nemen (richting ero onderwerpen). Is gewoon super om sommige van de andere mense dermee te shokeren, die zijn nl. niks gewoon precies :-D tWas ook weer'n tijd gelede da'k William nog gesproke had, dus da was ook plezant.
Dan rond 22:30 echter, gebeurde er iets zeer on-plezant. Der klopte iem op de deur, wij denke da't nog volk voor de nomikai was, maar niks was minder waar. Ik deed open en wat zag ik: de kanrinin, en deze zag er zeer onhappy uit (als in kwaad). Die begon een hele uitleg te doen, over dat het na 22:00 was en we dan stil moesten zijn. Ze zei ook dat ze er al vaak waarschuwingen over in onze brievenbussen had gestoken, en dat het nu toch wel genoeg was. In haar uitleg, was er ook sprake van uit de kaikan gezet te worden als da zo verder ging. Verder moesten we direct de kamer verlaten. Buiten de kanrinin was der ook vent, die echt wel scary was, tussen de uitleg van de kanrinin was der'n moment da't leek da die de kamer zou binnenstormen en tegen ons zou beginne schreeuwen. I very much didn't like the look on his face.
tWas een zeer kak ervaring. Da was dan de laatste nomikai op iemands kamer in de kaikan. Want ook al zouden we het de volgende keer rustig doen, het risico buitengezet worden is net iets te riskant.
Om na dit voorval allen naar onze kamers terug te keren, daar hadden we geen goesting in. We besloten gewoon buiten ergens te gaan zitten en daar verder ... ons amuzeren. Ons eerste idee was naast de rivier, maar daar hadden we weer schrik dat er buren zouden klagen en er politie involved zou geraken. Uiteindelijk zijn we naar't baseball veld van't school gegaan, naast de concert-club die an't oefenen was, daar was't zowiezo lawaaierig en de mensen van de verschillende clubs zouden wrsch toch nie klagen redeneerden we.
In't begin hemme we daar nog een tijd zitte discussieren, klagen, grommelen over het voorval met de kanrinin, maar achteraf is't toch nog best plezant geworden :-)
Mjaja.