Fuji-Q Highland!!

Er was al lang sprake van, en zaterdag 7 juli was het eindelijk zover, we gingen naar Fuji-Q Highland (Wikipedia).

Het is vooral Manyee die alles geregeld heeft (tickets besteld enzo). We waren in't totaal met 27 man. Eerst waren we maar met een 15 man ofzo, maar zowel door het feit da we'n troepsticket wouden en het feit da we'n bus huurden (en deze goedkoper werd hoemeer man er ging), is dit aantal blijven stijgen tot 27 (tot de bus vol zat).

Bij aankomst as der drek slecht nieuws, nl. 't regende. En da was nie alleen ambetant omda we dan nat werden, maar vooral ambetant omda'k heel deel van de "rides" (alle coole coasters eigenlijk) gestopt waren door deze regen. Dus da was wel ff vloeken. Later op de dag, zou deze regen echter in iets heel goeds veranderen. Rond de middag is de regen namelijk gestopt en is alles in gang geschoten. Maaaar. Doordat het regende was er smorgens niet zoveel volk naar Fuji-Q gekomen. En ook al was de regen gestopt smiddags, ik veronderstel da de meeste mensen dan niet meer zouden afkomen (ze zouden namelijk de hele voormiddag gemist hebben). Gevolg: heel weinig volk in't park Allez, misschien nie "heel weinig", ma toch een pak minder als da we verwacht hadden. We waren an't denken aan 2 uur aanschuiven per coaster, da was 30min-1uur (of zelfs nog minder soms).

In Fuji-Q waren het vooral twee dingen die we ZEKER wouden doen. Ten eerste de vrij nieuwe coaster "ええじゃないか (eejanaika)", en ten tweede het "Super Blood Curdling Labyrinth" (een spookhuisachtig iets).

De goesting om al de coole dingen in Fuji-Q te bespreke ontbreekt mij voor de moment'n beke, en dus gan'k't ook nie doen. kGan wel zegge da de eejanaika een vette coaster is! [Btw: hier een site met foto's van de eejanaika toen hij gebouwd werd. Bij't zien hiervan werd mij pas duidelijk hoe'n grote constructie da eigenlijk wel is!]

't Enige waar'k't wel even over ga hemme is da Labyrinth dink. Da is een groot gebouw da een verlaten (?) ziekenhuis moet voorstellen. En daarin lopen "evil doctor's" (om't ne naam te geven) rond. Geduren't heel jaar hier hem'k verschillende mensen horen zeggen hoe scary da wel nie is. Da't very creapy is, het engste spookhuis (om't zo te noemen) van heel Japan. Over't algemeen vin'k spookhuizen ma zwak, ma als ze het't engste van heel Japan noemen, wie weet kon't wel is interessant worden :-). Bij het aanschuiven stonden we drek naast de uitgang van da gebouw. En de meeste van de groepen mensen die buiten kwamen, kwamen Schreeuwend naar buiten gelopen (meiskes misschien eerder krijsend als schreeuwend?). Dus zou het dan toch zo scary zijn als gezegd wordt begon ik te denken?
Onze beurt, binnen gekomen, was er eerst een kamer waar we wa uitleg zouden krijgen. Ook al was daar niks scary aan, Emi hing al van toen we binnen stapten aan mijn arm (uit schrik). En deze arm heeft ze niet meer losgelaten (allez, de eerste helft van het parcour tot niet). Vervolgens was er een introductie film, eigenlijk een stukje uit een horrorfilm, om in de mood te geraken veronderstel ik. Manyee was zo bang dat ze niet eens naar de film kon kijken. Na de film mochen we dan naar binnen. Opeens hingen er al 2 meisjes aan mijn arm (Emi en Michiko, Manyee's tutor). Zo begonnen we onze (aardig lange, meer dan 20 minuten zou'k zeggen) wandeling door het ziekenhuis. De drie meiskes constant in schrik voor vanalles en nog wa. Wij drie jongens ... well, vonden het wel grappig om hen zo te zien :-p Telkens we een nieuwe kamer binnen moesten, werd ik door de twee meiskes aan mijn arm als eerste naar binnen geduwd, om de kamer te verkennen. Soms was er dan een "evil doctor" (acteur) die op ons afkwam, en dan liepen de drie meiskes schreeuwend weg (mij aan mijn arm meetrekkend). Door de dingen van de attractie zelf ben ik maar een paar keer verschrokken. Waarvan ik meer verschoten ben, was van Alexei die een paar keer naast ons door geslopen kwam en ons deed verschieten. Was wel kei hed gedaan von'k :-D In't midde van't ziekenhuis echter heeft een van de "doctors" hem gezegd da hij da nie mag doen, wa ik ma dom vond. Als climax van de hele attractie kwame we op't eind in'n grotere kamer terecht en eens we binne waren kwamen er langs vanalle richtingen een hoop "evil doctors" op ons af. Voor da ik tegoei door had wa der aan't gebeuren was zag ik een groep gillende meiskes volle speed weglopen, de twee andere jongens met zich meetrekkende. Daar stond ik dan, tussen de zogezegde moordlustige evil doctors. kZen hardop in mijne lach geschoten :-p Eerder dan scary vond ik het een best grappige ervaring, da ziekenhuis :-D Meiskes (hoewel misschien de Japanse meiskes nog harder als andere) zijn toch maar een bende schrikschijters hoor :-p

Da was't zowa qua korte bespreking van ons Fuji-Q bezoek. Een hele plezante dag was't, met coole attracties. En met zo'n grote groep (12 man wij, de 27 zijn opgesplitst in'n aantal kleinere groepen) rondlopen was heel plezant. Mjaja :-)

Zelf heb ik nie zoveel foto's getrokken, maar door Fuji-Q te Googlen vind ge rap sites zoals deze van mensen die een pak meer foto's getrokken hebben.

Foto's:

Een beke make-up, early in the morning, voor het vertrek.

Regen? Geen paraplu? geen nood, plastiek zak.

Me, aan de ingang van Fuji-Q.

Van boven naar onder: Jo, ik, Alexei.

...

De tea-cup ride! :-D
Gonda, ik, Ayane en Alexei.

Bij't verlaten van't park zag'k dees staan, daar moes'k een foto van :-)

Idem voor Emi-chan.

Na'n dagje Fuji-Q wordt ge toch wel moe.
(een in de bus maffende Alexei)