Weetjes (15)

• Maandag 16 juli smorgens kwam er iemand bij mij aanbellen en vraagt opgewonden "hebt ge'm gevoelt? hebt ge'm gevoelt?". Ik wist totaal niet waar het over ging. Blijkbaar was er iets daarvoor een aardbeving geweest. Erna hebben nog meer mensen me gevraagd of ik hem gevoeld had. Vreemd dat ik van niks wist. Misschien ben ik immuun voor aardbevingen?
• Ik herinner me precies da een Japanner mij eens gezegd heeft dat Jappaners (of toch de Japanse jeugd) niet "itadakimasu" zegt voor het eten, iets wat ik dacht dat de meeste Japanners wel deden. Er nog wat op trug te denken, zit ik te denken dat deze persoon misschien ook iets gezegd heeft in de trend van dat buitenlanders te herkennen zijn aan het feit dat ze "itadakimasu" zeggen. Ik zou dit nog eens opnieuw aan iemand moeten vragen, want ik weet het niet meer zo goed. Of als iemand dit leest en er iets over te zeggenheeft, ga u gang, ik luister (lees).
• Soms heb ik goesting om zo luid ik kan "SHUT THE FUCK UUUUP!!!" te roepen tegen mijn (vooral savonds als ik in mijn bed lig te proberen slapen) luidruchtige Chinese buurman te roepen.
• Bij aardig wa Japanse huizen staat der buiten een hele hoop boecht rond het huis (bij appartementen staat deze boecht op't terras opeengestapeld).
• kHeb mij gisteren (23 juli) een lekkere koude schotel gemaakt.
• In Japan zijn er weinig doodlopende straat verkeersborden. Dus als ik zo wat kleinere straatjes indraai om die wat te verkennen, merk ik soms opeens dat de straat op is. Da kon wel verbeterd worden vin'k.
• kBlijf't geweldig vinden hoe ge zelfs op drukke straten soms een, om't nbeke minder beleefd te zeggen, (al dan niet verlaten) houten krot kunt tegenkomen. Doet me altijd denken aan Postel (een camping), de enige plaats waar'k mij kan herinneren in belgië ooit zo'n houten huis(je) te zijn tegengekomen.
• Ik heb de Starbucks in Matsumoto gevonden! :-D
• Starbucks Frappucino's zijn delicious.
• Ik haat (of alleszins "dislike considerably") de wekelijkse "koopjes dagen" (of hoe ge't ook noemt) in de Appelland (supermarkt) hier. Wat de ene dag 190Yen kost, kan de volgende dag 130 kosten. Da geeft mij altijd't gevoel da ze mij de eerste van de twee dagen aardig aan het overprijzen zijn voor de goederen.
• kVind't eil gwn nest in't algemeen da de prijzen in die supermarkt vrij vaak veranderen. Een van de redenen waarom'k da ambetant vind is da'k met't gedacht zit da in Belgische supermarkten de prijzen veelal hetzelfde blijven (of slechts geleidelijk veranderen), maar wie weet zen'k daar verkeerd.
  

Japundit.com

In deze post zou ik even www.japundit.com willen voorstellen. Japundit is een blog vooral over "things Japanese", maar ook over Azië in het algemeen. De posts op Japundit gaan gaan over vanalles en nog wat. Er worden zowel serieuze dingen (zoals het internet gebruik in Azie, de eerste minister over de consumptie taks, en "facts" over aardbevingen in Japan), als humoristische dingen gepost. Enkele van deze grappige posts zijn:

1. "fan deaths". Blijkbaar is er in Korea een "urban legend", dat als je ni slaap valt met een ventilator naar je toe gericht, je dood kan gaan. Wa vinde ze toch uit.
2. Foto's van Engrish. Een voorbeeld, een uithangbord bij een winkel. De Japanse tekst leest: 「せっかく当キングムーにお越し頂きましたが、当店では日本人の方のみ入店して頂いておりますので、大変申し訳ございませんがどうぞご了承ください」. Dit wil iets zeggen als: "Hoewel u speciaal naar (deze) King Mhu gekomen bent, laten wij enkel Japanners toe in deze winkel, onze excuses en wij vragen uw begrip". De Engelse vertaling die samen met het Japans op het bord staat leest: "Please acknowledge it although it is very sorry, because only one of Japanese is asking to do the entrance store in our shop although I asked to come it to this special King Mou". Probeer daar als buitenlander maar eens aan uit te kunnen :-p
   

Ik vind het een toffe site, wiens posts een goede combinatie van grappig en interessant zijn. Bekijk het eens, zou ik zeggen :-)

The power of the Yen

Tijd om het eens te hebben over de Japanse Yen. Als je naar Japan komt, dan heb je Japanse yens nodig. En om deze te verkrijgen moet je Euro's omwisselen in deze Japanse Yen. Hierbij zijn wisselkoersen een belangrijk gegeven. Omdat ik ook meerdere malen (voor mijn vertrek en tijdens mijn verblijf) deze transactie heb moeten uitvoeren, ben ik geïnteresseerd geraakt in de wisselkoers van de Euro ten opzichte van de Yen (of hoe je dit ook verwoord).

Hier in Japan controleer ik wekelijks deze wisselkoers. Ik vind het interessant om deze te volgen. Als je dit doet, merk je dat er iets aardig aan het veranderen is aan deze wisselkoers. Een grafiek van deze wisselkoers van 1 juni 2006 tot 16 juli 2007 maakt dit snel duidelijk (zie grafiek 1).

(Grafiek 1)

Zoals je ziet is de waarde van de Euro aardig gestegen ten opzichte van de Yen (zeg ik dit goed?). Op een daling rond begin maart na (en de kleine schommelingen negerend) is het een vrij constante stijging .

Voor mij was dat een positieve trend. Om hier in Japan alles te betalen, werd ik door mijn ouders, vanuit België geld opgestuurd. En hoe sterker de Euro staat ten opzichte van de Yen (zeg ik dit goed?), maw. hoeveel te meer yen ik krijg per Euro, hoeveel te beter. Midden oktober werd mij een som geld overgeschreven (naar mijn Japanse rekening), om tot het eind van het jaar toe te komen. Midden april werd mij voor een derde maal geld overgeschreven. Indien mij toen hetzelfde bedrag (in Euro's) als in oktober zou overgeschreven zijn, zou dit zo'n 18.000 Yen (ca. 117€) meer opgebracht hebben. En als men mij op dit moment (met de huidige wisselkoers) dat bedrag zouden overschrijven, zou het vergeleken met in oktober zo'n 40.000 Yen (ca. 247€) meer opgebracht hebben. Is die uitleg wat te begrijpen? Niet slecht vind ik persoonlijk.

Deze trend in grote lijnen al sinds eind 2000 bezig (zie grafiek 2). En vooral de laatste tijd (sinds een dik jaar geleden) is er een sterke stijging te merken. Ook zijn er tijdens deze periode niet meer zo'n grote schommelingen zoals die ervoor te merken zijn. Ik ben benieuwd naar hoe de wisselkoers zich vanaf nu gaat gedragen.

(Grafiek 2)

In mijzelf hoop ik eigenlijk dat de waarde van de Yen vanaf nu sterk gaat stijgen (maw. dat je een pak minder Yen krijgt per Euro). De reden hiervoor is simpel. Binnen een maand kom ik terug naar België, maar ik voorspel dat ik nog een aardige som Yen ga overhebben (ik schat voor zo'n 1000€ volgens de huidige wisselkoers). En omdat ik deze terug in Euro ga moeten omruilen, geldt voor mij natuurlijk hoe lager de wisselkoers (maw. hoe minder yen per euro) hoe beter :-)

"Wilt gij een examen?"

"Wilt gij een examen?" Deze vraag is de vorige weken in 3 van de lessen die ik volg gesteld geweest.

Het is eigenlijk niet te geloven, als je er even bij stilstaat, dat dit echt aan studenten gevraagd wordt. Ik denk dat geen enkele student in Leuven zich kan voorstellen dat een professor hen dit zou vragen. Het is lachwekkend eigenlijk. Het deed me denken aan de vragen die ik had bij krijgen van mijn "Certificate of Completion" aan het eind van vorig semester (à la "wat is het Japans onderwijs waard?").

Van de 8 vakken die ik volg, is er slechts 1 waarvoor ik een test moet afleggen. En zelfs daarbij staat deze test slechts in voor een deel van de punten, het ander deel wordt bepaald door aanwezigheid in de les (wat had je anders verwacht :-)). Bij de andere lessen worden de punten bepaald door je aanwezigheid (soms enkel hierdoor), en door de werkjes (zoals korte opstellen en presentaties) die je gedurende het semester gemaakt hebt.

Ik wil wel opmerken dat er natuurlijk ook vakken zijn waar er wel examens afgelegd moeten worden. Hier op de kaikan lopen wel wat mensen rond die hard aan het blokken zijn voor hun examens. Dit lijken vooral vakken te zijn die ook door Japanners gevolgd worden (hoewel er bij die soort zeker ook zijn waar vooral de aanwezigheid telt), maw. dat het veelal vakken specifiek voor buitenlandse studenten (en vakken in het Engels?) zijn waar een test ontbreekt.

Ik blijf het Japanse systeem van punten geven toch maar raar en vooral inadequate vinden.

Marine day

Vandaag is het in Japan een feestdag, de "dag van de zee" (海の日, of in't Engels: Marine day). Op Wikipedia staat te lezen: "The law established this national holiday as a day of gratitude for the blessings of the oceans and for hoping for the prosperity of the maritime nation that is Japan. Prior to 1996, it was known as Marine Memorial Day, and was not a holiday. In 1996, it became a national holiday". Oorspronkelijk werd dit gevierd op 20 juli, maar in 2003 werd de wet aangepast en de feestdag verplaats naar de 3de maandag van augustus. Deze verplaatsing gebeurde in het teken van het "Happy Monday System". Dit is een beslissing van de regering om een aantal nationale feestdagen te verplaatsen naar maandagen en zo een drie-dagen weekend te verkrijgen. Een interessante beslissing vind ik. Want soms heb je een vrije dag op een donderdag en dan vind ik het altijd zo stom dat ik de volgende dag (vrijdag) terug naar school (of werk) moet, om de dagen erna (het weekend) weer vrijaf te hebben.

Zoals altijd wist ik natuurlijk weer van niks vandaag. Net als elke maandag heb ik rustig mijn kabas gemaakt en ging naar het univ. Deze was, op een groep voor de co-op dansende mensen en nog wat andere mensen na, echter verdacht leeg. Toen het letteren gebouw op het univ dan gesloten bleek te zijn, begon het duidelijk te worden. Typisch ik. Maar erg vind ik het niet, te weten komen dat het een vrije dag is, is altijd goed nieuws :-)

Bergen in de mist

Eerder berg(topp)en in de wolken eigenlijk.

Een paar dagen geleden had ik opeens een 「あ、すばらしい。」 (iets als "oh, hoe geweldig.") moment toen ik terug kwam van 't univ.

Zoals ik al vermeld heb is het regenseizoen hier nu bezig en daardoor is het hier veelal bewolkt. In combinatie met de bergen hier dicht bij geeft dit een voor het oog zeer aangenaam uitzicht. Een kleinere berg dichtbij is zichtbaar, de bergen erachter zijn verscholen achter een witte mist van wolken. Als van de berg afspringend, hangen er plukken wolken tegen de zijkant van de zichtbare berg. Om een of andere reden doet dit me altijd denken aan "oud, traditioneel Japan", en aan "samurai in de bergen". Het heeft iets rustgevends, en vind het heel schoon.

Ook deze morgend, toen ik uit mijn raam keek, zagen de bergen er prachtig uit. Deze keer waren er weer de wolken die over de bergtoppen hingen. Maar daar boven was er ook de ochtendzon, die een strook ijlere wolken boven de bergtoppen fel wit/geel liet oplichten. "Prachtig" dacht ik in mijzelf.

Nu het regenseizoen nog bezig is, proberen te genieten van dit soort uitzichten. Want eens de regen stopt, is het misschien gedaan met dit soort beelden (is het misschien enkel een wolkenloze hitte waar ik van kan "genieten").

Foto's:

Irl zag het er allemaal veel beter uit.

Baseball in the morning (+ typisch Japan)

Deze morgend, iets na 9 uur, m'n raam stond open, en in de verte hoor ik geroep buiten. Nog eens goed geluisterd en ... ik hoorde mensen roepen, precies ook zingen, en ook een taiko. Dus ik dacht "shintō matsuri?". Even zat ik met het idee dat het misschien een stoet was, omdat het geluid leek te bewegen.

Na een tijd werd de nieuwsgierigheid me te veel en ben ik er op uit getrokken. "Volg het geluid" was het. Het werd snel duidelijk dat het geluid van het baseball stadium hier in de buurt (500m-1000m van de kaikan ofzo) kwam.

tWas best een luide bedoening, daar aangekomen. Een belangrijke baseball match misschien? Who knows.

Typisch Japan...
Er waren ook weer dingen die mij deden denken "typisch Japan". Op de parking stonden namelijk 11 baseball spelerkes met een vlagske te zwaaien om de auto's naar de parkeerplaatsen te leiden. In België hem'k da ook al wel gezien, maar hier leek het vrij onnodig. Zo stonden der op'n recht stuk baan, waar geen parkeerplaats meer vrij was, een paar van die mannekes te vlaggen. Precies alsof de mensen in de auto's anders nie zoude wete wa ze moesten doen (nl. gewoon doorrijden). Tenzij ik natuurlijk de intelligentie (of whatever) van de Japanners overschat heb en er kemels tussen lopen die hun auto gewoon daar in't midden van die baan zouden parkeren en daardoor alle volgende auto's blokkeren, maar ik betwijfel het. Voor het toewijzen van de parkeerplaatsen zelf dan waren er nog eens een 4-tal trainers (of zo leek het toch) ingezet. En verder waren er ook nog een paar politie agenten van de partij. Dit deed mij denken aan de ingangsexamens aan de universiteit [hmm, kak. kWou verwijzen naar een post die'k hierover ooit gemaakt heb, ma'k kan'm niemeer vinden. Strange. Was het slechts een droom?], waar er een ongelofelijke hoeveelheid mensen ingezet werden. Ik vraag me af of er misschien totale chaos zou uitbreken als er geen mensen zijn om de Japanners hun parkeerplaats aan te wijzen.
Mjaja.


[UPDATE]
Ok, ik heb mijn posts over de ingangsexamens gevonden (Weetjes (7) en Weetjes (9)). Blijkbaar heb ik enkel mijn ongenoegen erover laten blijken, maar niet uitgelegd waarom. Om het verband met deze post snel duidelijk te maken, bij die ingangsexamens liepen er dus een onnoemelijke hoeveelheid (te veel als ge't mij vraagt) mensen rond om alles te regelen/in goede banen te leiden.
Maar wat mij vooral irriteerde waren de grote hoeveelheid regels waar men zich aan hield. Jje houdt niet voor mogelijk wat voor domme regels ze hebben voor die examens. Maar das voor'n andere keer.

Technologie maakt ons dom

Het heeft nu wel niks met mijn verblijf in Japan te maken, maar deze morgend las ik een artikel over technologie en geheugen, en het is toch wat in m'n hoofd blijven zitten.

Waar het artikel op neer komt is eigenlijk: technologie maakt ons dom(mer). Dom in de zin van dat onze capaciteit voor het onthouden van simpele dingen erg achteruit lijkt te gaan.

Uit een studie die in het artikel vermeld wordt, bleek bijvoorbeeld dat zoveel als 1/3 van de ondervraagden jonger dan 30 hun eigen telefoon nummer niet konden geven zonder hun GSM te raadplegen.
Het komt wel wat bekend voor. Hier in Japan heeft het lang geduurd voor ik mijn (eigenlijk eenvoudig) telefoonnummer van buiten kende. En zelfs toen ik het kende bekeek ik nog regelmatig mijn GSM, om zogezegd 'zeker te zijn'.

Ook bij het onthouden van verjaardagen bleken de mensen jonger dan 30 het veel slechter te doen dan de mensen boven de 50. En ook dit is niet onbekend voor mij. Ik dacht even na van hoeveel mensen ik de verjaardag met zekerheid wist, veel heb ik er niet gevonden (hmm, kak, slechts 5 -_- en dan zijn er een heel deel mensen voor wie ik wel kan gokken, maar niet 100% zeker ben).

Wat ik wel interessant vond is dat een groot deel van de bevolking (58%) geloofd dat ze niet in staat zijn de grote hoeveelheid nummers (telefoonnummers, ...), codes (geheime codes voor vanalles en nog wat), en tegenwoordig ook e-mail adressen eigenlijk die men gebruikt in hun dagelijks leven te onthouden. Maar dit is blijkbaar een fout geloof. Met een paar simpele oefeningen kan iedereen (of toch de meeste mensen) zijn vermogen om dingen te onthouden vergroten.

Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe weinig van deze simpele dingen ik nog zelf onthoud. Het lezen van dat artikel verraste me wel even.

DAMN you technology! Making me dumb like this.

Weetjes (14)

• Kerse gekrege van de Joris (8 juli). Mijn eerste kerse hier in Japan. Lekker lekker :-) Merci joris, merci ^_^
• Sinds midde juni (de juiste datum kan'k nie zegge) is't regenseizoen hier begonne. Eerst dacht ik da we hier door al de bergen rond ons nbeke beschermd zoude zijn tege die regen (zoals't bij de sneeuw't geval was), ma da is toch nie helemaal waar. kDenk wel da't hier minder hard regent als in Tokyo (en andere plaatsen), maar vergeleken het regenloze weer da ik hier tot nu toe al gekend heb, is het toch wa wenne. En na regen komt zonneschijn, hete Japanse mushiatsui-ness, zoda ge iet krijgt als Robin Williams het zo mooi zei: "Sweat rolling down the crack of my ass like Niagra".
• Hmm, strange. kHem just bij mijzelf gemerkt da'k an't buige was an't eind van'n telefoongesprek. "失礼します。 *buig buig*". -_-
• Kak, nu zijn ze me in andere lessen ook al vanalle vragen die ik nie kan beantwoorden aan het stellen. Bv.
  -- Hoeveel studenten zitten er in Leuven op kot?
  ==> Hoe moet ik da nu weten.
  -- Is het openbaar vervoer in België duur?
  ==> Hier kunt ge toch op antwoorde wa ge wilt eigenlijk. tHangt der vanaf mè wa ge vergelijkt, hoe rijk ge zijt, of ge student zijt of nie, ...
  -- Welk auto merk is populair in België?
  ==> Have no idea. Auto's zijn nie zo mijn ding, en dus hem ik er geen idee van.
  
  (Mjaja, die vragen heb ik weer goed beantwoord.)
  

• "Tokyo: a certain style" by Kyoichi Tsuzuki. Kleine kamers stampvol met allerlei crap, echt iets voor mij :-) Vooral de veel crap part (ask my parents).
• kHeb gemerkt da'k geen bollekeslijst binnenin een bollekeslijst kan maken in deze blog. Wanne nest is me da!
• Een van de laaste dagen (11 juli) kennis gemaakt met Mitch Hedberg, een Amerikaanse stand-up comedian. Zalig gewoon die kerel! Bekijk bijvoorbeeld zeker even zijn Comedy Central act [Dailymotion.com] !
  

"Kunt gij Frans?"

"Kunt gij Frans?" is een vraag die me wel meer gesteld wordt, eens geweten dat ik van België ben. Hetgeen waar ik het hier even over wil hebben is Japanners die naar me toe komen, en me deze vraag stellen met voorbedachten rade.

Het is al verschillende keren voorgevallen dat er een sensei (een paar van deze keren was het een Japanse leerkracht Frans hier) naar me toe komt met een of meerdere Japanse studenten. Na snel goeiedag gezegd te hebben volgde de vraag "Kunt gij Frans?" of ook "Gij kunt Frans he, niet?". Indien je hier "ja" op antwoord volgt er "<naam> studeert Frans" of "<naam> spreekt wat Frans". Hierna wordt dan van ons verwacht dat we gezellig met z'n allen Frans met elkaar spreken.

Enkele problemen hierbij zijn: Frans spreken kan ik niet zo goed (ik kan het wel wat verstaan, maar spreken is een heel andere zaak), en vooral doe ik niet zo graag. Dus eignelijk heb ik zo iets van "piss off and leave me alone" (="ga weg en laat me met rust"), maar dan iets beleefder. Van die Japanners kreeg ik soms ook wat de indruk dat ze geen zin hadden om Frans met ons te spreken en dat ze ook gewoon maar door de leerkracht naar ons meegesleurd werden.

Misschien associaal en anti internationalisering (of whatever) van me om geen Frans met deze mensen te willen praten, maar dat is wat ik er van vind. Ik ben gewoon ook niet voor dit soort geforceerde conversaties (zij het in het Frans, Engels of Japans).

Bezoek aan een lagere school

Als onderwerp voor mijn bachelorpaper ben ik van plan het 学力低下問題 (gakuryoku teika mondai, daling in 'scholarship' van de Japanse studenten. Stillekes aan zou ik toch wel een goeie nederlandse vertaling voor die term moeten vinden eignelijk ...) te kiezen. Mijn begeleidings sensei weet dit en soms (regelmatig?) komt hij op dit onderwerp terug en probeert hij mij te helpen, vb. door krantenartikels over het onderwerp bij te houden, mij tips geven over wat ik best zou doen. Deze keer stelde hij voor om zelf eens een lagere school te bezoeken (te 見学する), en op deze manier zelf te ondervinden hoe het Japanse onderwijs er aan toe gaat (want het enkel in boeken lezen is toch niet ideaal, vond hij).

En zo geschiedde het. Woensdag 11 juli zoude we in de voormiddag samen twee lessen bijwonen, een les 国語　(kokugo, "taal", Japans in hun geval) en een les wiskunde.

Het eerste dat me verbaasde, was dat we (ik en mijn sensei) vrij heel beleefd ontvangen werden. We komen aan en de onderdirecteur (of hoe je het ook noemt, twas de tweede belangrijkste personen in de school) komt ons begroeten. We gaan naar het lokaal van de directeur (校長) en daar komen twee kinderen ons begroeten. Mogelijk zou dit in Belgie ook gebeuren, en is het gewoon dat ik zoiets nog niet had meegemaakt, dat ik het opmerkelijk vond, maartoch.

Hieronder zou'k enkele van de dingen die mij opvielen, die anders waren dan in België willen geven.

• Aan het begin van elke les is er een student (de "class president" of hoe je't ook noemt) die voor de klas komt staan en zegt "allen rechtstaan. De les gaat beginnen". En dan gaf de sensei toelating om te gaan zitten. Aan het eind van de les gebeurde het zelfde, maar dan met "De les is gedaan".
• Aan het begin van de les was er een test. De duur van die test werd echt met een chronometer gemeten!
• Bij de 国語 les moesten de leerlingen een tekst lezen. Ieder om beurt las een zin. Da volgde elkaar heel vlot op (heel anders als bij ons op't univ). Blijkbaar moesten ze hun boek vasthouden, het boek op tafel neerleggen en zo lezen mocht niet.
• Der ware geen schooluniformen daar (vraag me nu eil wel af in hoeveel van de scholen da da wel gedragen wordt en hoeveel nie. Opeens zit ik mè't gedacht da't in de prive schole veelal wel is en in de publieke schole eerder nie. Klopt da?)
• De leerlinge stonde in voor allerlei werkskes in de school. Zo zijn het de studenten die de school kuisen. Niet enkel het klaslokaal, zoals bij mij in't middelbaar was, maar ook de gangen, ook de speelplaats en zelfs de WC's (blijkbaar). Het waren ook studenten die instonden voor het tot de man brengen van de school-lunches (dewelke waar ge voor betaalt). In de les op't univ heb ik is gevraagd of deze leerlinge nie klagen omdat ze al dit werk moeten doen, maar blijkbaar doen ze dit helemaal niet. Volgens de Japanners in die les "het is zo". Ok, kmoe toegeven da'k niemeer just weet hoe ze't zeiden, ma't kwam der op neer da ze da gewoon zijn, het is altijd zo geweest, en ze vinde da normaal. Erover klagen komt hun helemaal nie op. Vraag me af hoe da in Belgie zou zijn. Mijn eerste gedacht is da der redelijk wa protest op zou zijn.
• Blijkbaar heeft elke Japanse lagere school een zwembad. Verbaasde me wel dit te horen. In belgie denk ik da de meeste (of zelfs alle?) lagere scholen geen zwembad hebben.
• Muziek is belangrijk in Japanse lagere scholen. Een deel van de leerlingen bespeelt een instrument, en er is een school "band". Wa me verraste hieraan is't feit da alle instrumenten door de lagere school gekocht worden. De ouders van de kinderen hoeven er geld aan uit te geven. De sensei waar we een tijdje (kort tijdje) mee gesproken hebben zei wel dat dit de school aardig wat geld kostte.
  

Da was't zowa qua dingen die me opvielen en nagebleven zijn na mijn bezoek aan de school.

Ah, misschien nog een laatste. Tijdens de wiskunde les ging het een hele les over het begrip 混んでいる　(kondeiru, to be crowded, vol raken). Vooral ging het over het vergelijken van "drukheid" van twee situaties (vb. een 10 tatami kamer met 6 kinderen (A) vergeleken met een 8 tatami kamer met 5 kinderen (B)). Wat ik heel goed vond is dat de sensei de kinderen zelf manieren liet zoeken om dit probleem op te lossen (ipv de oplossing zelf te geven). Het resultaat was dat verschillende leerlingen 3 manieren van het op te lossen vonden (een daarvan was best interessant gevonden, hoewel niet correct, en de sensei (en ik ook) waren wel onder de indruk). [ok, eerst wou ik de drie verkregen methoden hier geven, maar ik heb gemerkt dat ik ze niet kan uitleggen, dus ga ik het houden met de interessante foute oplossing van een van de leerlingen] Dus, je neemt het aantal tatami en je trekt er het aantal kinderen van af. De kamer met de kleinste overschot is de drukste kamer. Vb. vergelijk kamer (A) met een nieuwe kamer (C) van 10 tatami en 5 kinderen. Het is duidelijk dat kamer (A) drukker is dan kamer (C). Volgens de methode van die leerling: A-> 10 - 6 = 4 en C-> 10 - 5 = 5. Dus kamer (C) heeft meer tatami over dan kamer A, Dus: kamer (A) is drukker bezet dan kamer (C).
Wa'k wel even kut vond is da'k drek wist da deze manier van werken nie correct was, ma ik kon nie uitlegge waarom, of geen voorbeeld vinden waarbij't nie werkte. Stel da ik in da geval sensei was, dan zou'k wel'n probleem gehad hebbe. De sensei wist wel een voorbeeld, nl.'n kamer van 2 tatami met 1 kind (D) en een kamer van 3 tatami met 2 kinderen (E). Volgens de "min"-techniek hebben ze beide 1 tatami over, maar ze zijn niet beide even druk bezet. Goed gezien, sensei.

Ge ziet, tWas een interessant bezoekje :-)

Fuji-Q Highland!!

Er was al lang sprake van, en zaterdag 7 juli was het eindelijk zover, we gingen naar Fuji-Q Highland (Wikipedia).

Het is vooral Manyee die alles geregeld heeft (tickets besteld enzo). We waren in't totaal met 27 man. Eerst waren we maar met een 15 man ofzo, maar zowel door het feit da we'n troepsticket wouden en het feit da we'n bus huurden (en deze goedkoper werd hoemeer man er ging), is dit aantal blijven stijgen tot 27 (tot de bus vol zat).

Bij aankomst as der drek slecht nieuws, nl. 't regende. En da was nie alleen ambetant omda we dan nat werden, maar vooral ambetant omda'k heel deel van de "rides" (alle coole coasters eigenlijk) gestopt waren door deze regen. Dus da was wel ff vloeken. Later op de dag, zou deze regen echter in iets heel goeds veranderen. Rond de middag is de regen namelijk gestopt en is alles in gang geschoten. Maaaar. Doordat het regende was er smorgens niet zoveel volk naar Fuji-Q gekomen. En ook al was de regen gestopt smiddags, ik veronderstel da de meeste mensen dan niet meer zouden afkomen (ze zouden namelijk de hele voormiddag gemist hebben). Gevolg: heel weinig volk in't park Allez, misschien nie "heel weinig", ma toch een pak minder als da we verwacht hadden. We waren an't denken aan 2 uur aanschuiven per coaster, da was 30min-1uur (of zelfs nog minder soms).

In Fuji-Q waren het vooral twee dingen die we ZEKER wouden doen. Ten eerste de vrij nieuwe coaster "ええじゃないか (eejanaika)", en ten tweede het "Super Blood Curdling Labyrinth" (een spookhuisachtig iets).

De goesting om al de coole dingen in Fuji-Q te bespreke ontbreekt mij voor de moment'n beke, en dus gan'k't ook nie doen. kGan wel zegge da de eejanaika een vette coaster is! [Btw: hier een site met foto's van de eejanaika toen hij gebouwd werd. Bij't zien hiervan werd mij pas duidelijk hoe'n grote constructie da eigenlijk wel is!]

't Enige waar'k't wel even over ga hemme is da Labyrinth dink. Da is een groot gebouw da een verlaten (?) ziekenhuis moet voorstellen. En daarin lopen "evil doctor's" (om't ne naam te geven) rond. Geduren't heel jaar hier hem'k verschillende mensen horen zeggen hoe scary da wel nie is. Da't very creapy is, het engste spookhuis (om't zo te noemen) van heel Japan. Over't algemeen vin'k spookhuizen ma zwak, ma als ze het't engste van heel Japan noemen, wie weet kon't wel is interessant worden :-). Bij het aanschuiven stonden we drek naast de uitgang van da gebouw. En de meeste van de groepen mensen die buiten kwamen, kwamen Schreeuwend naar buiten gelopen (meiskes misschien eerder krijsend als schreeuwend?). Dus zou het dan toch zo scary zijn als gezegd wordt begon ik te denken?
Onze beurt, binnen gekomen, was er eerst een kamer waar we wa uitleg zouden krijgen. Ook al was daar niks scary aan, Emi hing al van toen we binnen stapten aan mijn arm (uit schrik). En deze arm heeft ze niet meer losgelaten (allez, de eerste helft van het parcour tot niet). Vervolgens was er een introductie film, eigenlijk een stukje uit een horrorfilm, om in de mood te geraken veronderstel ik. Manyee was zo bang dat ze niet eens naar de film kon kijken. Na de film mochen we dan naar binnen. Opeens hingen er al 2 meisjes aan mijn arm (Emi en Michiko, Manyee's tutor). Zo begonnen we onze (aardig lange, meer dan 20 minuten zou'k zeggen) wandeling door het ziekenhuis. De drie meiskes constant in schrik voor vanalles en nog wa. Wij drie jongens ... well, vonden het wel grappig om hen zo te zien :-p Telkens we een nieuwe kamer binnen moesten, werd ik door de twee meiskes aan mijn arm als eerste naar binnen geduwd, om de kamer te verkennen. Soms was er dan een "evil doctor" (acteur) die op ons afkwam, en dan liepen de drie meiskes schreeuwend weg (mij aan mijn arm meetrekkend). Door de dingen van de attractie zelf ben ik maar een paar keer verschrokken. Waarvan ik meer verschoten ben, was van Alexei die een paar keer naast ons door geslopen kwam en ons deed verschieten. Was wel kei hed gedaan von'k :-D In't midde van't ziekenhuis echter heeft een van de "doctors" hem gezegd da hij da nie mag doen, wa ik ma dom vond. Als climax van de hele attractie kwame we op't eind in'n grotere kamer terecht en eens we binne waren kwamen er langs vanalle richtingen een hoop "evil doctors" op ons af. Voor da ik tegoei door had wa der aan't gebeuren was zag ik een groep gillende meiskes volle speed weglopen, de twee andere jongens met zich meetrekkende. Daar stond ik dan, tussen de zogezegde moordlustige evil doctors. kZen hardop in mijne lach geschoten :-p Eerder dan scary vond ik het een best grappige ervaring, da ziekenhuis :-D Meiskes (hoewel misschien de Japanse meiskes nog harder als andere) zijn toch maar een bende schrikschijters hoor :-p

Da was't zowa qua korte bespreking van ons Fuji-Q bezoek. Een hele plezante dag was't, met coole attracties. En met zo'n grote groep (12 man wij, de 27 zijn opgesplitst in'n aantal kleinere groepen) rondlopen was heel plezant. Mjaja :-)

Zelf heb ik nie zoveel foto's getrokken, maar door Fuji-Q te Googlen vind ge rap sites zoals deze van mensen die een pak meer foto's getrokken hebben.

Foto's:

Een beke make-up, early in the morning, voor het vertrek.

Regen? Geen paraplu? geen nood, plastiek zak.

Me, aan de ingang van Fuji-Q.

Van boven naar onder: Jo, ik, Alexei.

...

De tea-cup ride! :-D
Gonda, ik, Ayane en Alexei.

Bij't verlaten van't park zag'k dees staan, daar moes'k een foto van :-)

Idem voor Emi-chan.

Na'n dagje Fuji-Q wordt ge toch wel moe.
(een in de bus maffende Alexei)

De Japanse politiekers

Deze morgend heb ik sinds lang nog eens naar de morgendprogramma's op tv gekeken. Het ging over premier Abe en de dingen die hij wou doen (denk ik) en nog andere dingen over hem (oa. dat hij zei "ik doe deze dingen niet om populair te zijn, maar omdat ze nodig zijn" of toch altijd iets in die richting).
Tijdens het programma heeft men een heel deel beelden laten zien van de politiekers in het parlement (denk ik toch). Ruzie maken dat die mensen kunnen! Elkaar in het haar vliegen (en zelfs vechten?), roepen tegen elkaar, elkaar nie laten uitspreken, de micro's uit elkaars handen rukken, gewoon kwaad de zaal uitstappen, ... Kei hed vind ik da! Grappig :-D
"Kunnen die mensen het (the problem at hand) niet gewoon rustig op een beschaafde manier uitpraten en oplossen??" denk ik dan in mijzelf. Blijkbaar niet. Ik vraag me af of politiek er in elk land zo aan toe gaat.

Weetjes (13)

• Kikkers in Japan zijn ongelofelijk luidruchtig! Allez, da komt wrsch gewoon omdat het er zoveel zijn, maar als ge hier savonds langs de rijstvelden wandeld ... hoe luid ik mijn mp3-speler ook zet, ik hoor ze er nogaltijd door. De kaikan hier is toch een aardig stuk van deze rijstvelden verwijderd (vind ik), en ik kan ze nogaltijd aardig horen soms. Njaja.
• kBlijf't kei hed vinde hoe der in sommige lessen een totaal gebrek aan discipline, of orde, of whatever is. Uw huiswerk nie maken, luid met elkaar praten, geeuwen zuchten of gewoon slapen, mails sturen mè uw gsm (glijk SMS'en in Belgie), telefoon krijgen die oppakken en gewoon buiten gaan (om te telefoneren. Nie te schatte. En't toppunt vind ik eil da 't meerendeel van de leerkrachte da gewoon negeert, der niks op zegt.
• Het seminarium van mijne begeleider sensei, ik blijf het toch ma raar vinden. Het is veelal de prof die vragen stelt aan ons, of met een van ons een babbeltje slaat (hoort zowa samen met't vorige), of dingen vertelt en er dan een vraagteken achter zetten (zo van "is da juist? kzen der zelf nie zeker van"). kHeb nie't gevoel da der veel nuttige, nieuwe dingen gezegd worden tijdens deze les. Toch nie vergeleken met de lessen in Leuven. Mjaja.
• In Japan is het verboden om iemand te begraven, ge moet gecremeerd worden. Naar't schijnt he, volgens een van mijn proffen, ma'k veronderstel da hij't als Japanner wel zal weten. kVind't iets zeer raar.
• Nog een opmerking over mijn begeleider sensei. Ook al begrijp wa hij zegt (als in da'k het japans versta, het kan vertalen), meestal snap ik het nie (als in da'k geen idee heb wa hij ermee wil bedoelen of waar hij naartoe wil). Anders: 先生の言っていることがだいたい分かるけど、言いたいことが全然分からない。 Da deed mij ook denken aan "Do you understand the words that are coming out of my mouth" [Chris Tucker in "Rush Hour"]
• Iets da'k raar vind, is da veel mense hier in de kaikan het vreemd (sommige zelfs ongepast) vinden dat ik als het heel warm is in'n bloot bovenlijf op mijn kamer rondloop. Veelal krijg ik de opmerking da da エロい is. Maja, laat ze ma geshockeerd [nooit gewete da ge da mè 'ck' schrijft] zijn, is wel grappig om mensen hun reactie te zien eil :-D :-p