Kurobu Damu

Maandag 6 augustus, er was een door't school georganiseerde uitstap naar Kurobu Damu. Wat is er te zien, een heel grote dam (damu). Meer weet ik er ook niet over (omdat de details me niet zo echt interesseerden, ik wou gewoon mee uitstappen :-)). Meer ga ik er daarom (en omda'k der gn goesting in heb nu) ook nie over vertellen. Wel zijn er foto's :-) Want foto's zijn er deze dag veel getrokken :-D

Foto's:

De dam.

Een schone regenboog.

De schone wolken in de lucht.

En verder foto's van vrienden en ik.

Matsumoto Bonbon

Zaterdag 4 augustus was het Matsumoto Bonbon hier. Een festival in Matsumoto (logisch), dat inhield: een hele hoop mensen wandeld al dansend door de straten van't centrum en er komt volk daar naar kijken. Naast deze route waren er ook een hele hoop kraampjes te vinden om de bezoekers/toeschouwers te voorzien van eten, drank and what not. Het coole aan deze activiteit is dat ik eraan heb meegedaan :-D Samen met COWIS (de club aan't univ waar ik bij zen). Andere van de dansende groepen waren: het gemeentehuis (waar nog een ander deel buitenlandse studenten mee meededen), de gas-company, de NHK (televisie), groepen voor alerlei winkels, ... En de mensen van elke groep waren hetzelfde gekleed (als in dat elke groep er anders uitzag, maar al de mensen per groep't zelfde). Zo kwamen de mensen van 't gemeentehuis allemaal in yukata, en hadden wij mensen van COWIS een COWIS T-shirt aan (wij waren nie zo speciaal gekleed maw :-p).

Het was zo'n 3 uur lang dansend wandelen. Het was zowel stom als plezant. Het stomme was dat we 3 uur lang hetzelfde stomme dansje op hetzelfde stomme liedje hebbe gedanst. Er waren wat pauzes tussen in, maartoch. Het plezante was gewoon hetfeit da we mè'n toffe groep waren en daardoor werd zelfs da stom dansje plezant :-)

Verder hou'k't bij enkele foto's:

De hele COWIS groep se.

Net als Joris wil'k doorverwijzen naar David's sfeerfoto’s (zoals Joris ze noemde) van dit event. Btw: David's post over Matsumoto Bonbon bevat voor de geïnteresseerden ook nog wat weetjes over dit festival.

De zaak hier afronden

Ok, da's een erg slechte titel voor deze post. Ben een tijd an't denken geweest voor iets beters, maar heb uiteindelijk niks gevonden. Was aan't denken aan iets met "losse eindjes", maar had geen idee hoe ge da in'n zin gebruikt.

Anyway, waar'k't over wou hebben is het feit dat er mij nog maar weinig dagen resteren, hier in Japan. 5 dagen in Matsumoto, gevolgd door nog eens 6 in Tokyo om precies te zijn. De dikke tien maand die ik hier nu ben zijn voorbij gevlogen.

Ik zou even willen verwijzen naar een post op David's Blog, "It's the final countdown..". Hij heeft schoon neergeschreven wat volgens mij waaschijnlijk de meeste van ons belgen hier in Japan denken over onze terugkeer naar België.

Terugkeren naar België houdt in dat er hier in Japan allerlei dingen in orde moeten gebracht worden. Een hele papierrommel die moet ingevuld worden, een kamer die leeg en schoon gemaakt moet worden, een op 10 maanden verzamelde hele hoop spullen die terug in België moeten geraken, mensen waarvan afscheid genomen moet worden, ... Ge zijt er toch wel even mee bezig. Dit is dan ook waar ik mij de afgelopen weken onderandere mee heb bezig gehouden. En het merendeel van deze dingen zijn ook afgewerkt.

... kZit met't gevoel dat ik hier nog iets wou zeggen, maar ik zou nie meer weten wat. Dus ga ik het hier bij laten.

Weetjes (16)

• Mijn Chinese buur is gwn altijd pokke luid. Die praat precies altijd alsof zijn gesprekspartner 10 meter van hem afstaat.
• Iemand heeft mn plastiek zak van mn fiets gepikt! De Bastards!!
• Regelmatig zijn er hier op't nieuws voorvallen te zien waarbij iemand grote sommen geld achterlaat ergens (in vuilniszakken, in brievenbussen van mensen, op wc's in government gebouwen, ...). Ik vind het iets zeer raars. Ik vraag me af waarom iemand da in godsnaam doet. Misschien staat dit in de artikels vermeld, maar vermits ik deze meestal niet lees, weet ik het niet. Is dit weer een van de dingen die je enkel in Japan tegenkomt?
• DAMN die kevers zijn luid hier!! Of't kevers zen weet ik nu wel nie zeker, makom. Toen'k hier aankwam in oktober ware die der ook en von'k da wel ... rustgevend eil, iets wa'k in Drama's ook altijd cool vond. Ma als der zo ene op 5 meter van uw raam zit vollenbak te geven, dan is het goeie der wel helemaal af hoor!
• Als ze in Japan (verkeers-)camera's zoude hange voor mense die door't rood rijden, dan zou Japan's pensioen probleem (maw. dat er teweinig geld is) direct opgelost zijn.
• In de Japanse geschiedenis werd er aardig wat aan namenverwisselen gedaan (vooral in de hogere klassen dan wel denk ik, matoch) is iets wat ik me overlaats bedacht. Bijvoorbeeld, ge wordt geadopteerd in een familie -> nieuwe naam, ge wordt een boedhistische monnik -> nieuwe naam, ge wordt shogun of keizer -> nieuwe naam, enzovoort. Volgens mij dede ze da mè voorbedachte raden, om mensen die later over hen zouden studeren te pesten.

Weetjes (15)

• Maandag 16 juli smorgens kwam er iemand bij mij aanbellen en vraagt opgewonden "hebt ge'm gevoelt? hebt ge'm gevoelt?". Ik wist totaal niet waar het over ging. Blijkbaar was er iets daarvoor een aardbeving geweest. Erna hebben nog meer mensen me gevraagd of ik hem gevoeld had. Vreemd dat ik van niks wist. Misschien ben ik immuun voor aardbevingen?
• Ik herinner me precies da een Japanner mij eens gezegd heeft dat Jappaners (of toch de Japanse jeugd) niet "itadakimasu" zegt voor het eten, iets wat ik dacht dat de meeste Japanners wel deden. Er nog wat op trug te denken, zit ik te denken dat deze persoon misschien ook iets gezegd heeft in de trend van dat buitenlanders te herkennen zijn aan het feit dat ze "itadakimasu" zeggen. Ik zou dit nog eens opnieuw aan iemand moeten vragen, want ik weet het niet meer zo goed. Of als iemand dit leest en er iets over te zeggenheeft, ga u gang, ik luister (lees).
• Soms heb ik goesting om zo luid ik kan "SHUT THE FUCK UUUUP!!!" te roepen tegen mijn (vooral savonds als ik in mijn bed lig te proberen slapen) luidruchtige Chinese buurman te roepen.
• Bij aardig wa Japanse huizen staat der buiten een hele hoop boecht rond het huis (bij appartementen staat deze boecht op't terras opeengestapeld).
• kHeb mij gisteren (23 juli) een lekkere koude schotel gemaakt.
• In Japan zijn er weinig doodlopende straat verkeersborden. Dus als ik zo wat kleinere straatjes indraai om die wat te verkennen, merk ik soms opeens dat de straat op is. Da kon wel verbeterd worden vin'k.
• kBlijf't geweldig vinden hoe ge zelfs op drukke straten soms een, om't nbeke minder beleefd te zeggen, (al dan niet verlaten) houten krot kunt tegenkomen. Doet me altijd denken aan Postel (een camping), de enige plaats waar'k mij kan herinneren in belgië ooit zo'n houten huis(je) te zijn tegengekomen.
• Ik heb de Starbucks in Matsumoto gevonden! :-D
• Starbucks Frappucino's zijn delicious.
• Ik haat (of alleszins "dislike considerably") de wekelijkse "koopjes dagen" (of hoe ge't ook noemt) in de Appelland (supermarkt) hier. Wat de ene dag 190Yen kost, kan de volgende dag 130 kosten. Da geeft mij altijd't gevoel da ze mij de eerste van de twee dagen aardig aan het overprijzen zijn voor de goederen.
• kVind't eil gwn nest in't algemeen da de prijzen in die supermarkt vrij vaak veranderen. Een van de redenen waarom'k da ambetant vind is da'k met't gedacht zit da in Belgische supermarkten de prijzen veelal hetzelfde blijven (of slechts geleidelijk veranderen), maar wie weet zen'k daar verkeerd.
  

Japundit.com

In deze post zou ik even www.japundit.com willen voorstellen. Japundit is een blog vooral over "things Japanese", maar ook over Azië in het algemeen. De posts op Japundit gaan gaan over vanalles en nog wat. Er worden zowel serieuze dingen (zoals het internet gebruik in Azie, de eerste minister over de consumptie taks, en "facts" over aardbevingen in Japan), als humoristische dingen gepost. Enkele van deze grappige posts zijn:

1. "fan deaths". Blijkbaar is er in Korea een "urban legend", dat als je ni slaap valt met een ventilator naar je toe gericht, je dood kan gaan. Wa vinde ze toch uit.
2. Foto's van Engrish. Een voorbeeld, een uithangbord bij een winkel. De Japanse tekst leest: 「せっかく当キングムーにお越し頂きましたが、当店では日本人の方のみ入店して頂いておりますので、大変申し訳ございませんがどうぞご了承ください」. Dit wil iets zeggen als: "Hoewel u speciaal naar (deze) King Mhu gekomen bent, laten wij enkel Japanners toe in deze winkel, onze excuses en wij vragen uw begrip". De Engelse vertaling die samen met het Japans op het bord staat leest: "Please acknowledge it although it is very sorry, because only one of Japanese is asking to do the entrance store in our shop although I asked to come it to this special King Mou". Probeer daar als buitenlander maar eens aan uit te kunnen :-p
   

Ik vind het een toffe site, wiens posts een goede combinatie van grappig en interessant zijn. Bekijk het eens, zou ik zeggen :-)

The power of the Yen

Tijd om het eens te hebben over de Japanse Yen. Als je naar Japan komt, dan heb je Japanse yens nodig. En om deze te verkrijgen moet je Euro's omwisselen in deze Japanse Yen. Hierbij zijn wisselkoersen een belangrijk gegeven. Omdat ik ook meerdere malen (voor mijn vertrek en tijdens mijn verblijf) deze transactie heb moeten uitvoeren, ben ik geïnteresseerd geraakt in de wisselkoers van de Euro ten opzichte van de Yen (of hoe je dit ook verwoord).

Hier in Japan controleer ik wekelijks deze wisselkoers. Ik vind het interessant om deze te volgen. Als je dit doet, merk je dat er iets aardig aan het veranderen is aan deze wisselkoers. Een grafiek van deze wisselkoers van 1 juni 2006 tot 16 juli 2007 maakt dit snel duidelijk (zie grafiek 1).

(Grafiek 1)

Zoals je ziet is de waarde van de Euro aardig gestegen ten opzichte van de Yen (zeg ik dit goed?). Op een daling rond begin maart na (en de kleine schommelingen negerend) is het een vrij constante stijging .

Voor mij was dat een positieve trend. Om hier in Japan alles te betalen, werd ik door mijn ouders, vanuit België geld opgestuurd. En hoe sterker de Euro staat ten opzichte van de Yen (zeg ik dit goed?), maw. hoeveel te meer yen ik krijg per Euro, hoeveel te beter. Midden oktober werd mij een som geld overgeschreven (naar mijn Japanse rekening), om tot het eind van het jaar toe te komen. Midden april werd mij voor een derde maal geld overgeschreven. Indien mij toen hetzelfde bedrag (in Euro's) als in oktober zou overgeschreven zijn, zou dit zo'n 18.000 Yen (ca. 117€) meer opgebracht hebben. En als men mij op dit moment (met de huidige wisselkoers) dat bedrag zouden overschrijven, zou het vergeleken met in oktober zo'n 40.000 Yen (ca. 247€) meer opgebracht hebben. Is die uitleg wat te begrijpen? Niet slecht vind ik persoonlijk.

Deze trend in grote lijnen al sinds eind 2000 bezig (zie grafiek 2). En vooral de laatste tijd (sinds een dik jaar geleden) is er een sterke stijging te merken. Ook zijn er tijdens deze periode niet meer zo'n grote schommelingen zoals die ervoor te merken zijn. Ik ben benieuwd naar hoe de wisselkoers zich vanaf nu gaat gedragen.

(Grafiek 2)

In mijzelf hoop ik eigenlijk dat de waarde van de Yen vanaf nu sterk gaat stijgen (maw. dat je een pak minder Yen krijgt per Euro). De reden hiervoor is simpel. Binnen een maand kom ik terug naar België, maar ik voorspel dat ik nog een aardige som Yen ga overhebben (ik schat voor zo'n 1000€ volgens de huidige wisselkoers). En omdat ik deze terug in Euro ga moeten omruilen, geldt voor mij natuurlijk hoe lager de wisselkoers (maw. hoe minder yen per euro) hoe beter :-)

"Wilt gij een examen?"

"Wilt gij een examen?" Deze vraag is de vorige weken in 3 van de lessen die ik volg gesteld geweest.

Het is eigenlijk niet te geloven, als je er even bij stilstaat, dat dit echt aan studenten gevraagd wordt. Ik denk dat geen enkele student in Leuven zich kan voorstellen dat een professor hen dit zou vragen. Het is lachwekkend eigenlijk. Het deed me denken aan de vragen die ik had bij krijgen van mijn "Certificate of Completion" aan het eind van vorig semester (à la "wat is het Japans onderwijs waard?").

Van de 8 vakken die ik volg, is er slechts 1 waarvoor ik een test moet afleggen. En zelfs daarbij staat deze test slechts in voor een deel van de punten, het ander deel wordt bepaald door aanwezigheid in de les (wat had je anders verwacht :-)). Bij de andere lessen worden de punten bepaald door je aanwezigheid (soms enkel hierdoor), en door de werkjes (zoals korte opstellen en presentaties) die je gedurende het semester gemaakt hebt.

Ik wil wel opmerken dat er natuurlijk ook vakken zijn waar er wel examens afgelegd moeten worden. Hier op de kaikan lopen wel wat mensen rond die hard aan het blokken zijn voor hun examens. Dit lijken vooral vakken te zijn die ook door Japanners gevolgd worden (hoewel er bij die soort zeker ook zijn waar vooral de aanwezigheid telt), maw. dat het veelal vakken specifiek voor buitenlandse studenten (en vakken in het Engels?) zijn waar een test ontbreekt.

Ik blijf het Japanse systeem van punten geven toch maar raar en vooral inadequate vinden.

Marine day

Vandaag is het in Japan een feestdag, de "dag van de zee" (海の日, of in't Engels: Marine day). Op Wikipedia staat te lezen: "The law established this national holiday as a day of gratitude for the blessings of the oceans and for hoping for the prosperity of the maritime nation that is Japan. Prior to 1996, it was known as Marine Memorial Day, and was not a holiday. In 1996, it became a national holiday". Oorspronkelijk werd dit gevierd op 20 juli, maar in 2003 werd de wet aangepast en de feestdag verplaats naar de 3de maandag van augustus. Deze verplaatsing gebeurde in het teken van het "Happy Monday System". Dit is een beslissing van de regering om een aantal nationale feestdagen te verplaatsen naar maandagen en zo een drie-dagen weekend te verkrijgen. Een interessante beslissing vind ik. Want soms heb je een vrije dag op een donderdag en dan vind ik het altijd zo stom dat ik de volgende dag (vrijdag) terug naar school (of werk) moet, om de dagen erna (het weekend) weer vrijaf te hebben.

Zoals altijd wist ik natuurlijk weer van niks vandaag. Net als elke maandag heb ik rustig mijn kabas gemaakt en ging naar het univ. Deze was, op een groep voor de co-op dansende mensen en nog wat andere mensen na, echter verdacht leeg. Toen het letteren gebouw op het univ dan gesloten bleek te zijn, begon het duidelijk te worden. Typisch ik. Maar erg vind ik het niet, te weten komen dat het een vrije dag is, is altijd goed nieuws :-)

Bergen in de mist

Eerder berg(topp)en in de wolken eigenlijk.

Een paar dagen geleden had ik opeens een 「あ、すばらしい。」 (iets als "oh, hoe geweldig.") moment toen ik terug kwam van 't univ.

Zoals ik al vermeld heb is het regenseizoen hier nu bezig en daardoor is het hier veelal bewolkt. In combinatie met de bergen hier dicht bij geeft dit een voor het oog zeer aangenaam uitzicht. Een kleinere berg dichtbij is zichtbaar, de bergen erachter zijn verscholen achter een witte mist van wolken. Als van de berg afspringend, hangen er plukken wolken tegen de zijkant van de zichtbare berg. Om een of andere reden doet dit me altijd denken aan "oud, traditioneel Japan", en aan "samurai in de bergen". Het heeft iets rustgevends, en vind het heel schoon.

Ook deze morgend, toen ik uit mijn raam keek, zagen de bergen er prachtig uit. Deze keer waren er weer de wolken die over de bergtoppen hingen. Maar daar boven was er ook de ochtendzon, die een strook ijlere wolken boven de bergtoppen fel wit/geel liet oplichten. "Prachtig" dacht ik in mijzelf.

Nu het regenseizoen nog bezig is, proberen te genieten van dit soort uitzichten. Want eens de regen stopt, is het misschien gedaan met dit soort beelden (is het misschien enkel een wolkenloze hitte waar ik van kan "genieten").

Foto's:

Irl zag het er allemaal veel beter uit.

Baseball in the morning (+ typisch Japan)

Deze morgend, iets na 9 uur, m'n raam stond open, en in de verte hoor ik geroep buiten. Nog eens goed geluisterd en ... ik hoorde mensen roepen, precies ook zingen, en ook een taiko. Dus ik dacht "shintō matsuri?". Even zat ik met het idee dat het misschien een stoet was, omdat het geluid leek te bewegen.

Na een tijd werd de nieuwsgierigheid me te veel en ben ik er op uit getrokken. "Volg het geluid" was het. Het werd snel duidelijk dat het geluid van het baseball stadium hier in de buurt (500m-1000m van de kaikan ofzo) kwam.

tWas best een luide bedoening, daar aangekomen. Een belangrijke baseball match misschien? Who knows.

Typisch Japan...
Er waren ook weer dingen die mij deden denken "typisch Japan". Op de parking stonden namelijk 11 baseball spelerkes met een vlagske te zwaaien om de auto's naar de parkeerplaatsen te leiden. In België hem'k da ook al wel gezien, maar hier leek het vrij onnodig. Zo stonden der op'n recht stuk baan, waar geen parkeerplaats meer vrij was, een paar van die mannekes te vlaggen. Precies alsof de mensen in de auto's anders nie zoude wete wa ze moesten doen (nl. gewoon doorrijden). Tenzij ik natuurlijk de intelligentie (of whatever) van de Japanners overschat heb en er kemels tussen lopen die hun auto gewoon daar in't midden van die baan zouden parkeren en daardoor alle volgende auto's blokkeren, maar ik betwijfel het. Voor het toewijzen van de parkeerplaatsen zelf dan waren er nog eens een 4-tal trainers (of zo leek het toch) ingezet. En verder waren er ook nog een paar politie agenten van de partij. Dit deed mij denken aan de ingangsexamens aan de universiteit [hmm, kak. kWou verwijzen naar een post die'k hierover ooit gemaakt heb, ma'k kan'm niemeer vinden. Strange. Was het slechts een droom?], waar er een ongelofelijke hoeveelheid mensen ingezet werden. Ik vraag me af of er misschien totale chaos zou uitbreken als er geen mensen zijn om de Japanners hun parkeerplaats aan te wijzen.
Mjaja.


[UPDATE]
Ok, ik heb mijn posts over de ingangsexamens gevonden (Weetjes (7) en Weetjes (9)). Blijkbaar heb ik enkel mijn ongenoegen erover laten blijken, maar niet uitgelegd waarom. Om het verband met deze post snel duidelijk te maken, bij die ingangsexamens liepen er dus een onnoemelijke hoeveelheid (te veel als ge't mij vraagt) mensen rond om alles te regelen/in goede banen te leiden.
Maar wat mij vooral irriteerde waren de grote hoeveelheid regels waar men zich aan hield. Jje houdt niet voor mogelijk wat voor domme regels ze hebben voor die examens. Maar das voor'n andere keer.

Technologie maakt ons dom

Het heeft nu wel niks met mijn verblijf in Japan te maken, maar deze morgend las ik een artikel over technologie en geheugen, en het is toch wat in m'n hoofd blijven zitten.

Waar het artikel op neer komt is eigenlijk: technologie maakt ons dom(mer). Dom in de zin van dat onze capaciteit voor het onthouden van simpele dingen erg achteruit lijkt te gaan.

Uit een studie die in het artikel vermeld wordt, bleek bijvoorbeeld dat zoveel als 1/3 van de ondervraagden jonger dan 30 hun eigen telefoon nummer niet konden geven zonder hun GSM te raadplegen.
Het komt wel wat bekend voor. Hier in Japan heeft het lang geduurd voor ik mijn (eigenlijk eenvoudig) telefoonnummer van buiten kende. En zelfs toen ik het kende bekeek ik nog regelmatig mijn GSM, om zogezegd 'zeker te zijn'.

Ook bij het onthouden van verjaardagen bleken de mensen jonger dan 30 het veel slechter te doen dan de mensen boven de 50. En ook dit is niet onbekend voor mij. Ik dacht even na van hoeveel mensen ik de verjaardag met zekerheid wist, veel heb ik er niet gevonden (hmm, kak, slechts 5 -_- en dan zijn er een heel deel mensen voor wie ik wel kan gokken, maar niet 100% zeker ben).

Wat ik wel interessant vond is dat een groot deel van de bevolking (58%) geloofd dat ze niet in staat zijn de grote hoeveelheid nummers (telefoonnummers, ...), codes (geheime codes voor vanalles en nog wat), en tegenwoordig ook e-mail adressen eigenlijk die men gebruikt in hun dagelijks leven te onthouden. Maar dit is blijkbaar een fout geloof. Met een paar simpele oefeningen kan iedereen (of toch de meeste mensen) zijn vermogen om dingen te onthouden vergroten.

Ik heb er nooit bij stil gestaan hoe weinig van deze simpele dingen ik nog zelf onthoud. Het lezen van dat artikel verraste me wel even.

DAMN you technology! Making me dumb like this.

Weetjes (14)

• Kerse gekrege van de Joris (8 juli). Mijn eerste kerse hier in Japan. Lekker lekker :-) Merci joris, merci ^_^
• Sinds midde juni (de juiste datum kan'k nie zegge) is't regenseizoen hier begonne. Eerst dacht ik da we hier door al de bergen rond ons nbeke beschermd zoude zijn tege die regen (zoals't bij de sneeuw't geval was), ma da is toch nie helemaal waar. kDenk wel da't hier minder hard regent als in Tokyo (en andere plaatsen), maar vergeleken het regenloze weer da ik hier tot nu toe al gekend heb, is het toch wa wenne. En na regen komt zonneschijn, hete Japanse mushiatsui-ness, zoda ge iet krijgt als Robin Williams het zo mooi zei: "Sweat rolling down the crack of my ass like Niagra".
• Hmm, strange. kHem just bij mijzelf gemerkt da'k an't buige was an't eind van'n telefoongesprek. "失礼します。 *buig buig*". -_-
• Kak, nu zijn ze me in andere lessen ook al vanalle vragen die ik nie kan beantwoorden aan het stellen. Bv.
  -- Hoeveel studenten zitten er in Leuven op kot?
  ==> Hoe moet ik da nu weten.
  -- Is het openbaar vervoer in België duur?
  ==> Hier kunt ge toch op antwoorde wa ge wilt eigenlijk. tHangt der vanaf mè wa ge vergelijkt, hoe rijk ge zijt, of ge student zijt of nie, ...
  -- Welk auto merk is populair in België?
  ==> Have no idea. Auto's zijn nie zo mijn ding, en dus hem ik er geen idee van.
  
  (Mjaja, die vragen heb ik weer goed beantwoord.)
  

• "Tokyo: a certain style" by Kyoichi Tsuzuki. Kleine kamers stampvol met allerlei crap, echt iets voor mij :-) Vooral de veel crap part (ask my parents).
• kHeb gemerkt da'k geen bollekeslijst binnenin een bollekeslijst kan maken in deze blog. Wanne nest is me da!
• Een van de laaste dagen (11 juli) kennis gemaakt met Mitch Hedberg, een Amerikaanse stand-up comedian. Zalig gewoon die kerel! Bekijk bijvoorbeeld zeker even zijn Comedy Central act [Dailymotion.com] !
  

"Kunt gij Frans?"

"Kunt gij Frans?" is een vraag die me wel meer gesteld wordt, eens geweten dat ik van België ben. Hetgeen waar ik het hier even over wil hebben is Japanners die naar me toe komen, en me deze vraag stellen met voorbedachten rade.

Het is al verschillende keren voorgevallen dat er een sensei (een paar van deze keren was het een Japanse leerkracht Frans hier) naar me toe komt met een of meerdere Japanse studenten. Na snel goeiedag gezegd te hebben volgde de vraag "Kunt gij Frans?" of ook "Gij kunt Frans he, niet?". Indien je hier "ja" op antwoord volgt er "<naam> studeert Frans" of "<naam> spreekt wat Frans". Hierna wordt dan van ons verwacht dat we gezellig met z'n allen Frans met elkaar spreken.

Enkele problemen hierbij zijn: Frans spreken kan ik niet zo goed (ik kan het wel wat verstaan, maar spreken is een heel andere zaak), en vooral doe ik niet zo graag. Dus eignelijk heb ik zo iets van "piss off and leave me alone" (="ga weg en laat me met rust"), maar dan iets beleefder. Van die Japanners kreeg ik soms ook wat de indruk dat ze geen zin hadden om Frans met ons te spreken en dat ze ook gewoon maar door de leerkracht naar ons meegesleurd werden.

Misschien associaal en anti internationalisering (of whatever) van me om geen Frans met deze mensen te willen praten, maar dat is wat ik er van vind. Ik ben gewoon ook niet voor dit soort geforceerde conversaties (zij het in het Frans, Engels of Japans).

Bezoek aan een lagere school

Als onderwerp voor mijn bachelorpaper ben ik van plan het 学力低下問題 (gakuryoku teika mondai, daling in 'scholarship' van de Japanse studenten. Stillekes aan zou ik toch wel een goeie nederlandse vertaling voor die term moeten vinden eignelijk ...) te kiezen. Mijn begeleidings sensei weet dit en soms (regelmatig?) komt hij op dit onderwerp terug en probeert hij mij te helpen, vb. door krantenartikels over het onderwerp bij te houden, mij tips geven over wat ik best zou doen. Deze keer stelde hij voor om zelf eens een lagere school te bezoeken (te 見学する), en op deze manier zelf te ondervinden hoe het Japanse onderwijs er aan toe gaat (want het enkel in boeken lezen is toch niet ideaal, vond hij).

En zo geschiedde het. Woensdag 11 juli zoude we in de voormiddag samen twee lessen bijwonen, een les 国語　(kokugo, "taal", Japans in hun geval) en een les wiskunde.

Het eerste dat me verbaasde, was dat we (ik en mijn sensei) vrij heel beleefd ontvangen werden. We komen aan en de onderdirecteur (of hoe je het ook noemt, twas de tweede belangrijkste personen in de school) komt ons begroeten. We gaan naar het lokaal van de directeur (校長) en daar komen twee kinderen ons begroeten. Mogelijk zou dit in Belgie ook gebeuren, en is het gewoon dat ik zoiets nog niet had meegemaakt, dat ik het opmerkelijk vond, maartoch.

Hieronder zou'k enkele van de dingen die mij opvielen, die anders waren dan in België willen geven.

• Aan het begin van elke les is er een student (de "class president" of hoe je't ook noemt) die voor de klas komt staan en zegt "allen rechtstaan. De les gaat beginnen". En dan gaf de sensei toelating om te gaan zitten. Aan het eind van de les gebeurde het zelfde, maar dan met "De les is gedaan".
• Aan het begin van de les was er een test. De duur van die test werd echt met een chronometer gemeten!
• Bij de 国語 les moesten de leerlingen een tekst lezen. Ieder om beurt las een zin. Da volgde elkaar heel vlot op (heel anders als bij ons op't univ). Blijkbaar moesten ze hun boek vasthouden, het boek op tafel neerleggen en zo lezen mocht niet.
• Der ware geen schooluniformen daar (vraag me nu eil wel af in hoeveel van de scholen da da wel gedragen wordt en hoeveel nie. Opeens zit ik mè't gedacht da't in de prive schole veelal wel is en in de publieke schole eerder nie. Klopt da?)
• De leerlinge stonde in voor allerlei werkskes in de school. Zo zijn het de studenten die de school kuisen. Niet enkel het klaslokaal, zoals bij mij in't middelbaar was, maar ook de gangen, ook de speelplaats en zelfs de WC's (blijkbaar). Het waren ook studenten die instonden voor het tot de man brengen van de school-lunches (dewelke waar ge voor betaalt). In de les op't univ heb ik is gevraagd of deze leerlinge nie klagen omdat ze al dit werk moeten doen, maar blijkbaar doen ze dit helemaal niet. Volgens de Japanners in die les "het is zo". Ok, kmoe toegeven da'k niemeer just weet hoe ze't zeiden, ma't kwam der op neer da ze da gewoon zijn, het is altijd zo geweest, en ze vinde da normaal. Erover klagen komt hun helemaal nie op. Vraag me af hoe da in Belgie zou zijn. Mijn eerste gedacht is da der redelijk wa protest op zou zijn.
• Blijkbaar heeft elke Japanse lagere school een zwembad. Verbaasde me wel dit te horen. In belgie denk ik da de meeste (of zelfs alle?) lagere scholen geen zwembad hebben.
• Muziek is belangrijk in Japanse lagere scholen. Een deel van de leerlingen bespeelt een instrument, en er is een school "band". Wa me verraste hieraan is't feit da alle instrumenten door de lagere school gekocht worden. De ouders van de kinderen hoeven er geld aan uit te geven. De sensei waar we een tijdje (kort tijdje) mee gesproken hebben zei wel dat dit de school aardig wat geld kostte.
  

Da was't zowa qua dingen die me opvielen en nagebleven zijn na mijn bezoek aan de school.

Ah, misschien nog een laatste. Tijdens de wiskunde les ging het een hele les over het begrip 混んでいる　(kondeiru, to be crowded, vol raken). Vooral ging het over het vergelijken van "drukheid" van twee situaties (vb. een 10 tatami kamer met 6 kinderen (A) vergeleken met een 8 tatami kamer met 5 kinderen (B)). Wat ik heel goed vond is dat de sensei de kinderen zelf manieren liet zoeken om dit probleem op te lossen (ipv de oplossing zelf te geven). Het resultaat was dat verschillende leerlingen 3 manieren van het op te lossen vonden (een daarvan was best interessant gevonden, hoewel niet correct, en de sensei (en ik ook) waren wel onder de indruk). [ok, eerst wou ik de drie verkregen methoden hier geven, maar ik heb gemerkt dat ik ze niet kan uitleggen, dus ga ik het houden met de interessante foute oplossing van een van de leerlingen] Dus, je neemt het aantal tatami en je trekt er het aantal kinderen van af. De kamer met de kleinste overschot is de drukste kamer. Vb. vergelijk kamer (A) met een nieuwe kamer (C) van 10 tatami en 5 kinderen. Het is duidelijk dat kamer (A) drukker is dan kamer (C). Volgens de methode van die leerling: A-> 10 - 6 = 4 en C-> 10 - 5 = 5. Dus kamer (C) heeft meer tatami over dan kamer A, Dus: kamer (A) is drukker bezet dan kamer (C).
Wa'k wel even kut vond is da'k drek wist da deze manier van werken nie correct was, ma ik kon nie uitlegge waarom, of geen voorbeeld vinden waarbij't nie werkte. Stel da ik in da geval sensei was, dan zou'k wel'n probleem gehad hebbe. De sensei wist wel een voorbeeld, nl.'n kamer van 2 tatami met 1 kind (D) en een kamer van 3 tatami met 2 kinderen (E). Volgens de "min"-techniek hebben ze beide 1 tatami over, maar ze zijn niet beide even druk bezet. Goed gezien, sensei.

Ge ziet, tWas een interessant bezoekje :-)

Fuji-Q Highland!!

Er was al lang sprake van, en zaterdag 7 juli was het eindelijk zover, we gingen naar Fuji-Q Highland (Wikipedia).

Het is vooral Manyee die alles geregeld heeft (tickets besteld enzo). We waren in't totaal met 27 man. Eerst waren we maar met een 15 man ofzo, maar zowel door het feit da we'n troepsticket wouden en het feit da we'n bus huurden (en deze goedkoper werd hoemeer man er ging), is dit aantal blijven stijgen tot 27 (tot de bus vol zat).

Bij aankomst as der drek slecht nieuws, nl. 't regende. En da was nie alleen ambetant omda we dan nat werden, maar vooral ambetant omda'k heel deel van de "rides" (alle coole coasters eigenlijk) gestopt waren door deze regen. Dus da was wel ff vloeken. Later op de dag, zou deze regen echter in iets heel goeds veranderen. Rond de middag is de regen namelijk gestopt en is alles in gang geschoten. Maaaar. Doordat het regende was er smorgens niet zoveel volk naar Fuji-Q gekomen. En ook al was de regen gestopt smiddags, ik veronderstel da de meeste mensen dan niet meer zouden afkomen (ze zouden namelijk de hele voormiddag gemist hebben). Gevolg: heel weinig volk in't park Allez, misschien nie "heel weinig", ma toch een pak minder als da we verwacht hadden. We waren an't denken aan 2 uur aanschuiven per coaster, da was 30min-1uur (of zelfs nog minder soms).

In Fuji-Q waren het vooral twee dingen die we ZEKER wouden doen. Ten eerste de vrij nieuwe coaster "ええじゃないか (eejanaika)", en ten tweede het "Super Blood Curdling Labyrinth" (een spookhuisachtig iets).

De goesting om al de coole dingen in Fuji-Q te bespreke ontbreekt mij voor de moment'n beke, en dus gan'k't ook nie doen. kGan wel zegge da de eejanaika een vette coaster is! [Btw: hier een site met foto's van de eejanaika toen hij gebouwd werd. Bij't zien hiervan werd mij pas duidelijk hoe'n grote constructie da eigenlijk wel is!]

't Enige waar'k't wel even over ga hemme is da Labyrinth dink. Da is een groot gebouw da een verlaten (?) ziekenhuis moet voorstellen. En daarin lopen "evil doctor's" (om't ne naam te geven) rond. Geduren't heel jaar hier hem'k verschillende mensen horen zeggen hoe scary da wel nie is. Da't very creapy is, het engste spookhuis (om't zo te noemen) van heel Japan. Over't algemeen vin'k spookhuizen ma zwak, ma als ze het't engste van heel Japan noemen, wie weet kon't wel is interessant worden :-). Bij het aanschuiven stonden we drek naast de uitgang van da gebouw. En de meeste van de groepen mensen die buiten kwamen, kwamen Schreeuwend naar buiten gelopen (meiskes misschien eerder krijsend als schreeuwend?). Dus zou het dan toch zo scary zijn als gezegd wordt begon ik te denken?
Onze beurt, binnen gekomen, was er eerst een kamer waar we wa uitleg zouden krijgen. Ook al was daar niks scary aan, Emi hing al van toen we binnen stapten aan mijn arm (uit schrik). En deze arm heeft ze niet meer losgelaten (allez, de eerste helft van het parcour tot niet). Vervolgens was er een introductie film, eigenlijk een stukje uit een horrorfilm, om in de mood te geraken veronderstel ik. Manyee was zo bang dat ze niet eens naar de film kon kijken. Na de film mochen we dan naar binnen. Opeens hingen er al 2 meisjes aan mijn arm (Emi en Michiko, Manyee's tutor). Zo begonnen we onze (aardig lange, meer dan 20 minuten zou'k zeggen) wandeling door het ziekenhuis. De drie meiskes constant in schrik voor vanalles en nog wa. Wij drie jongens ... well, vonden het wel grappig om hen zo te zien :-p Telkens we een nieuwe kamer binnen moesten, werd ik door de twee meiskes aan mijn arm als eerste naar binnen geduwd, om de kamer te verkennen. Soms was er dan een "evil doctor" (acteur) die op ons afkwam, en dan liepen de drie meiskes schreeuwend weg (mij aan mijn arm meetrekkend). Door de dingen van de attractie zelf ben ik maar een paar keer verschrokken. Waarvan ik meer verschoten ben, was van Alexei die een paar keer naast ons door geslopen kwam en ons deed verschieten. Was wel kei hed gedaan von'k :-D In't midde van't ziekenhuis echter heeft een van de "doctors" hem gezegd da hij da nie mag doen, wa ik ma dom vond. Als climax van de hele attractie kwame we op't eind in'n grotere kamer terecht en eens we binne waren kwamen er langs vanalle richtingen een hoop "evil doctors" op ons af. Voor da ik tegoei door had wa der aan't gebeuren was zag ik een groep gillende meiskes volle speed weglopen, de twee andere jongens met zich meetrekkende. Daar stond ik dan, tussen de zogezegde moordlustige evil doctors. kZen hardop in mijne lach geschoten :-p Eerder dan scary vond ik het een best grappige ervaring, da ziekenhuis :-D Meiskes (hoewel misschien de Japanse meiskes nog harder als andere) zijn toch maar een bende schrikschijters hoor :-p

Da was't zowa qua korte bespreking van ons Fuji-Q bezoek. Een hele plezante dag was't, met coole attracties. En met zo'n grote groep (12 man wij, de 27 zijn opgesplitst in'n aantal kleinere groepen) rondlopen was heel plezant. Mjaja :-)

Zelf heb ik nie zoveel foto's getrokken, maar door Fuji-Q te Googlen vind ge rap sites zoals deze van mensen die een pak meer foto's getrokken hebben.

Foto's:

Een beke make-up, early in the morning, voor het vertrek.

Regen? Geen paraplu? geen nood, plastiek zak.

Me, aan de ingang van Fuji-Q.

Van boven naar onder: Jo, ik, Alexei.

...

De tea-cup ride! :-D
Gonda, ik, Ayane en Alexei.

Bij't verlaten van't park zag'k dees staan, daar moes'k een foto van :-)

Idem voor Emi-chan.

Na'n dagje Fuji-Q wordt ge toch wel moe.
(een in de bus maffende Alexei)

De Japanse politiekers

Deze morgend heb ik sinds lang nog eens naar de morgendprogramma's op tv gekeken. Het ging over premier Abe en de dingen die hij wou doen (denk ik) en nog andere dingen over hem (oa. dat hij zei "ik doe deze dingen niet om populair te zijn, maar omdat ze nodig zijn" of toch altijd iets in die richting).
Tijdens het programma heeft men een heel deel beelden laten zien van de politiekers in het parlement (denk ik toch). Ruzie maken dat die mensen kunnen! Elkaar in het haar vliegen (en zelfs vechten?), roepen tegen elkaar, elkaar nie laten uitspreken, de micro's uit elkaars handen rukken, gewoon kwaad de zaal uitstappen, ... Kei hed vind ik da! Grappig :-D
"Kunnen die mensen het (the problem at hand) niet gewoon rustig op een beschaafde manier uitpraten en oplossen??" denk ik dan in mijzelf. Blijkbaar niet. Ik vraag me af of politiek er in elk land zo aan toe gaat.

Weetjes (13)

• Kikkers in Japan zijn ongelofelijk luidruchtig! Allez, da komt wrsch gewoon omdat het er zoveel zijn, maar als ge hier savonds langs de rijstvelden wandeld ... hoe luid ik mijn mp3-speler ook zet, ik hoor ze er nogaltijd door. De kaikan hier is toch een aardig stuk van deze rijstvelden verwijderd (vind ik), en ik kan ze nogaltijd aardig horen soms. Njaja.
• kBlijf't kei hed vinde hoe der in sommige lessen een totaal gebrek aan discipline, of orde, of whatever is. Uw huiswerk nie maken, luid met elkaar praten, geeuwen zuchten of gewoon slapen, mails sturen mè uw gsm (glijk SMS'en in Belgie), telefoon krijgen die oppakken en gewoon buiten gaan (om te telefoneren. Nie te schatte. En't toppunt vind ik eil da 't meerendeel van de leerkrachte da gewoon negeert, der niks op zegt.
• Het seminarium van mijne begeleider sensei, ik blijf het toch ma raar vinden. Het is veelal de prof die vragen stelt aan ons, of met een van ons een babbeltje slaat (hoort zowa samen met't vorige), of dingen vertelt en er dan een vraagteken achter zetten (zo van "is da juist? kzen der zelf nie zeker van"). kHeb nie't gevoel da der veel nuttige, nieuwe dingen gezegd worden tijdens deze les. Toch nie vergeleken met de lessen in Leuven. Mjaja.
• In Japan is het verboden om iemand te begraven, ge moet gecremeerd worden. Naar't schijnt he, volgens een van mijn proffen, ma'k veronderstel da hij't als Japanner wel zal weten. kVind't iets zeer raar.
• Nog een opmerking over mijn begeleider sensei. Ook al begrijp wa hij zegt (als in da'k het japans versta, het kan vertalen), meestal snap ik het nie (als in da'k geen idee heb wa hij ermee wil bedoelen of waar hij naartoe wil). Anders: 先生の言っていることがだいたい分かるけど、言いたいことが全然分からない。 Da deed mij ook denken aan "Do you understand the words that are coming out of my mouth" [Chris Tucker in "Rush Hour"]
• Iets da'k raar vind, is da veel mense hier in de kaikan het vreemd (sommige zelfs ongepast) vinden dat ik als het heel warm is in'n bloot bovenlijf op mijn kamer rondloop. Veelal krijg ik de opmerking da da エロい is. Maja, laat ze ma geshockeerd [nooit gewete da ge da mè 'ck' schrijft] zijn, is wel grappig om mensen hun reactie te zien eil :-D :-p

1 zaterdag, 2 events (23/06/'07) [Part 2]

Temari Clock Festival
Na de "Fill the world with flowers movement" meeting, zijn we in Dotour iets gan eten/drinken. Voor mij was't een bagel met gerookte kip. Heerlijk die dingen!! Oorspronkelijk ging'k eil voor een karamel-pudding koffie, die had ik in Tokyo gedronken, maar deze hadde ze niet. Mogelijk heb ik mij van etablissement vergist. Hierna nog eens wat purikura's maken. En op naar het volgende event, nl. The 8th Matsumoto Temari (Silk-wound ball) clock festival.

Wat hier juist de bedoeling van was, weet ik nog minder als van het vorige, maar Emi wou er naartoe en dus zijn we allemaal meegegaan (zo'n dingen zijn altijd wel plezant, wat er ook de bedoeling van is). Het was niet zo'n grote bedoening.
We kwamen er aan, kregen al direct elk een gratis snow cone aangeboden. Een snow cone is een beker met shaved ice (wee eil nie hoe ge da in't nederlands zegt. anyway, tzijn almaal klein stukskes ijs) waar ge een siroop naar keuze over kapt. Best wel lekker. vooral als't warm weer is. Met onze snow cone in de hand ginge we wa verder, en wa zage we ... der ware 2 manne ijssculpturen an't maken! :-D Was wel cool om in zo'n warm weer ijssculpturen te zien (de een maakte der 1 en de ander 2 kleinere).
We stonde daar naast een tafel met wa oudere mensen van alle leeftijden rond. En opeens tekent een dervan mij om na daar te gaan. Ik en Maike zijn daar dan bij gan zitten. Bleek da da'n groep dove mensen waren (met een paar tolken erbij). We hebben dan'n hele tijd met die mensen "gebabbeld" (via die tolk). Was wel cool, we hemme nbeke'n spelleke gespeeld, waarbij zij een teken deden en wij moeste raden wa da betekende. We konde der wel'n deel van (glijk kat, geit, konijn, zwemmen, skiën, ...). Daar zittende krege we gratis fruit (ik heb kerse gegeten! :-D) en drank aangeboden. Not bad.
Wa later zijn we nog wa bij ander mense gan zitten, ma veel speciaals is der daar nie echt meer gebeurd. Toen't donker werd zen we door gegaan en zat de dag erop.

1 zaterdag, 2 events (23/06/'07) [Part 1]

"Fill the world with flowers movement"
Het eerste event was The 50th National "Fill the world with flowers movement" meeting in Matsumoto (The 6th world meeting). Hieronder een korte beschrijving van de beweging.

• The "Fill the World with Flowers Movement" was inaugurated in 1952 by Isamu KOMATSU and his fellows. In those days the Japanese people ran short of food, housing, and clothes due to the confusions following the defeat in World War II. Komatsu was a school teacher and had been thinking of a way to change that. One day when he was walking along the Metoba River, he found small flowers smiling at him. "This is what I have been seeking for", he said to himself. He found that by raising flowers we could enrich our minds and create a hope to live and that would lead the society forward. Though he had a hard time in the beginning of the campaign, the movement gradually spread all over Japan thanks to the big support of the then Mayor Tokuya FURUHATA. The first national assembly was held in 1955 in Matsumoto with the participation of flower lovers from all over Japan. It developed further and in 1961 an International Assembly was held, having Her Imperial Highness Princes Chichibu as the Honorary President. As one of the activities, the society has been sending flowers seeds to the host cities of Olympic games with hope to realize international peace. This movement has been highly appreciated, because it is not only a flower planting campaign but also a social education campaign. It has been said that out of the disaster of the World War II, two memorable and important movements were born in Japan. One is the Peace Movement of Hiroshima and Nagasaki, and the other is the "Fill the World with Flowers Movement". The former is the scream for peace and the latter is the ray of hope. Both are eventually aiming the realization of the world peace. [Matsumoto City website]
  

Het doel van de beweging is dus om het planten van bloemen te promoten (en er zelf ook veel te planten), en op deze wijze vrede in de wereld te bekomen (Of toch iets in die trend).

Dus, vandaag was er de 50ste bijeenkomst van deze beweging. Zoals regelmatig het geval is hier in Matsumoto, waren er een aantal buitenlandse studenten uitgenodigd om gratis te komen (ik veronderstel alleszins dat het voor de andere aanwezigen niet gratis was). Een van de aangename voordelen van een buitenlands student te zijn :-) Het ging door in het Matsumoto Performing Art Center (松本市民芸術館). Zowel buiten als binnen was het gebouw versierd met echt wel schone bloemstukken. Het (de bloemstukken) zag er interessant uit.

De bijeenkomst zelf was eigenlijk een vrij (om niet "heel" te zeggen) saaie bedoening. In het begin was het nog even interessant (door een viool concertje en een video), maar erna bestond het bijna alleen uit speeches van allerlei belangrijke mensen (waarvan ik totaal geen idee had wie ze waren en waarom ze belangrijk waren), wat de fun er direct uitzoog.

Over het viool concertje, aan het begin van de bijeenkomst, was er een groep wat ik schat lagere school studenten en zelfs kinderen van ik schat 4 jaar, die samen viool speelden. Ik was onder de indruk, vooral van de 4-jarige kleintjes, die ferme dingen deden op hun viool. Achteraf bleek het een heel bekende groep van getalenteerde kinderen te zijn (de naam ervan zou ik niet kunnen zeggen).

De video was een film over de beweging, hoe ze is ontstaan, wat hun doel is en dergelijke. Deze vond ik nog wel interessant, omdat ik eigenlijk niks wist over de beweging.

Zoals ik zei bestond de bijeenkomst voor de rest vooral uit speeches, wat het een saaie bedoening maakte. Het enige wat nog wat interessant was, was een kerel uit Nepal die in het Engels sprak. Die kerel klonk als Apu van de Simpsons. Kei hed was da :-D

Verder was er ook nog een prijsuitreiking voor een essaywedstrijd die in het teken van de beweging (voor zover ik weet toch) gehouden was.

Enkele opmerkingen nog over dit event, gedurende heel de bijeenkomst, was er een groep van 4 mensen die alles vertaalden in gebarentaal. Da vond ik ook wel interessant om naar te kijken, om te proberen om bepaalde gebaren te herkennen.
Iets wa mij intrigeerde aan het podium was dat er een vrouw was die in het midden van het podium op een hele prominente plaats zat (je had meer aan de linkerkant een 10-tal mensen, meer aan de rechterkant en 10-tal mensen en dan in het midden van het hele gebeuren een verhoogje met deze ene vrouw). Iedereen was heel beleefd tegen haar, dus ze leek een heel belangrijk persoon te zijn. Maar ik (en de mensen rond mij ook) had geen idee wie het zou kunnen zijn.

Foto's:

Een deel van de decoratie buiten het gebouw.

Een van de ... ongewone bloemstukken binnen.

Maike, ik en Manyee.

De layout van het podium (sorry voor de slechte kwaliteit foto).
In't midden ziet ge de belangrijke vrouw waar ik het over had.

En als ge dees ziet, dan weet ge da ge in Japan zijt.

De voorbije week (11/06-18/06) [part 3]

Sobas maken
Zaterdag 16 juni, een daguitstapje naar een ... wel, we zouden zelf soba maken.
Vertrek om 9 uur, eerste halte bij'n wasabi plantage. Da was blijkbaar iets extra, of gewoon iets da ook op het programma stond, ik wist van niks. Da was groot daar! kverschoot dervan, veeeel wasabi was daar geplant. Verspreid over heel die grond waren er ook best wel wat religeuze dingen te zien (vb. stene beelden (van boedha's veronderstel ik, of gewoon dignen die eruitzagen als kleine tempeltjes van steen), een beeld achter glas (in'n gebouwtje), een gebouw da leek op iets da ge in schrijnen ziet, zo de poort die ge bij't binnekomen van'n schrijn passeert, een grot met binnenin iets om te bidden (mensen gooiden er alleszins geld naartoe)), da was wel iets da opviel, da'k opmerkelijk vond.
De tweede stop was de soba-makerij. eigenlijk een restaurant waar ze verse soba maakten, en waar er een grote ruimte was, die veronderstel ik dient om groepen mensen te leren soba maken. We verdeelden ons in groepen van 4, met telkens 2 studenten en 2 japanners (De uitstap was namelijk zowel voor studenten als aanmoedigingsfamilies). Op deze manier konden we kouryuu'en (aan "cultural exchange" doen). soba heeft minder ingredienten als ik dacht, nl. bloem, soba-poeder (dees is blijkbaar boekwijt, hoewel'k fout kan zijn), en water. Dus, de werkwijze: meng, kneed, maak plat en rol uit tot een grote platte pizza. Vervolgens plooit ge die pizza een aantal keer dubbel (4 of 5 was't bij ons), en snijt ge da in dunne sliertjes. Als laatste moede't enkel nog koken en voila.
Na't maken van de soba, heeft men deze allemaal gekookt en hebben we onze zelf gemaakte soba kunnen opeten. Wat ze serveerden was koude soba. Iets wat ze hier in Japan eten in de zomer, omdat koud (fris?) eten bij het warme weer lekkerder is dan warm. Het was eigenlijk nog zo slecht niet vond ik. Hiervoor had ik al een keer soba gegeten, maar toen was het me niet zo bevallen. Dat ik het lekker vond, zal ik nu niet zeggen, maar het was wel beter dan de keer ervoor :-) Njaja, Japans eten is toch niet zo voor mij weggelegd he.

Deze dag was der ook nog iets anders te doen, nl. een matsuri van't school (voor zover ik weet) in Agata no Mori Park. Het was een matsuri voor de eerste jaars studenten van Shinshu. Er waren een hele hoop standjes waar allerlei eten te krijgen was en een podium waar er opgetreden werd (oa. was er naar't schijnt iets te doen waarbij er een 30 a 40 tal jongens als meisje verkleed op't podium verschenen. De meeste zagen er best キモい　("kimoi", euhm vertaald ... "slecht"? (wa'n slechte vertaling -_-)) uit. Sommige echter zagen er 以外に kawaii (oftewel schattig) uit (maar of da nu een positief punt is, daar valt over te discussieren). Door het soba maken hebben we het grootste deel van de matsuri gemist. Maar toch wouden we nog het laatste beetje van de sfeer gaan opsnuiven. Het was heet die dag. En de sfeer in het park was heel tof. Een hele hoop bekende gezichten tegengekomen, wa natuurlijk tof was. Na er een tijdje rondgelope te hebben en wa mè mensen gebabbeld te hebben zijn we (btw: we = ik, Manyee, Emi en Maike) nog wat purikura's gaan maken en naar huis gegaan. Toffe dag was't, toffe dag!

De voorbije week (11/06-18/06) [part 2]

kimchi maken
Vrijdags heb ik een les: "Japan in Azie". Maar eigenlijk is de naam van het vak fout, vermits het altijd over korea gaat, iets wa mij de goesting geeft die les te boycotten, makom. Anyway, vrijdag 15 juni stond er op het programma: met z'n allen kimchi maken.
We ware mè 10 studenten, 2 leerkrachten en 2 kinderen (meisjes, lagere school schat ik) van die leerkrachten.
Om te beginne met het minder goede van de activiteit: het ware pokke-kinderen. Irritant glijk hell! Toen we binne kwame was om een of andere reden drek ik hun prooi. Wa hield da in? Wel, vooral't feit da ze de hele tijd probeerde te kietelen. Der zijn maniere waarop ge mensen kunt kietele die nog wel plezant zijn, maar die kinderen deden het helemaal anders. Die viseerden uw oksel of zij en porden hun vingers er op volle snelheid in. En voor mense die da al ondergaan hebben weten da da ZEER DOET! Een paar keer wou ik gewoon die klein manne hunne nek omwringen!! Na een tijd zijn ze gelukkig van prooi veranderd en hemme ze zich op de twee andere aanwezige jongens gericht (meiskes interesseerde hun precies niezoveel). Ik veronderstel da da kwam omda ik ze zoveel mogelijk probeerde te negeren, en mijn kietelbare plaatsen onbereikbaar maakte. En ook het feit da de andere twee reageerden op de provocaties van die kinders. De momente da ze die ander twee an't ambetere ware was da wel beke fun om te zien eil :-) Langs de ene kant uit wraak, omda Joris mij hard ant uitlache was toen ze mij ant pesten waren en het nu zijn beurt was om te ondergaan en mijn om te lachen :-) Maar te hard lache moest ik ook nie doen omda die klein dan terug na mij kwamen.
Dan over naar het plezante van de avond, nl. het samen koken was very fun :-) Als er tijd was ook over vanalles en nog wa zitte babbelen. het eten zelf was ook tof. Gezellig eten en babbelen ... Best goeie kimchi ook, vele beter als degeen die'k ervoor al gegete heb. Op't einde van't eten was der ook'n beke Koreaanse sake (het leek alleszins toch op japanse sake, wat't juist is weet ik nie echt). En da was LEKKER! zo wil'k mij zeker een beke mee na huis pakke, van da spul.

De voorbije week (11/06-18/06) [part 1]

Der is weer meer als een week voorbij (denk ik), dus geef ik een kleine update van mijn belevenissen.

Age of Empires is bad
Vrijdag 8 juni heb'k Age of Empires (AoE) II geinstalleerd gehad. kVond da vroeger'n tof spel, en dacht daar mijn vrije tijd wa mee te vullen. Om't kort te houden, kheb da weekend vrij veel AoE gespeeld. Na een tijd begon'k te denken dat het eigenlijk toch best wel een nutteloze bezigheid was. Na een paar dagen spelen zag ik in mijn bed de hele tijd mannekes te selecteren, gebouwen te bouwen, vijanden aan te vallen ... tsumari, in slaap valle viel een beetje tegen. Ook mijn dromen smorgens zagen er hetzelfde uit. Ik vond het maar niks eigenlijk. In't begin van de week heb ik het dan maar terug verwijderd.

Weer karaoke
Karaoke is eignelijk een wekelijkse activiteit zo'n beke :-) Door de week kunt ge een hele namiddag (of zelfs al vnaf de voormiddag denk ik), tot 7 uur savonds karaoken voor weinig geld. En daar gaan we dus voor :-) Is weer tof geweest, als altijd. Is ook weer een tekst-gesprek uit voort gekomen. tIs vrij lang, dus ik ga't hier nie overtypen zoals vorige keer. Maar voor de geinteresseerden, op Manyee's mixi blog is de tekst te vinden ^_^

COWIS film avond
Vandaag op het programma, film avond van COWIS. Gepland begin: 17:30. Echt begin: 18:10 (ofzo). Tijdens da wachten stond der een film op die we nie zouden zien. tLeek een komedie en zag der eil wel'n goeie uit. kVond't dus spijtig toen de "echte film" begon. De film die we zouden zien: "Broken Flowers" [IMDB]. 1h45 duurde'm denk ik. De meest SAAIE FILM die'k OOIT heb gezien!!! Nie te schatten! En dan de crême de la crême was het eind van de film. Ook al is't pokke saai, ge probeert toch nog een beke te volgen, omda der anders helemaal niks te doen is, en dan opeens ... *gedaan*. Mogelijk het slechtst eind van een film da'k ooit heb gezien. Gewoon zomaar stoppen, nie te doen. En dan te bedenke da die film oscars gewonne heeft en nog'n hele hoop andere awards ook. Waar gaat de wereld naartoe -_-
Zoals vaak (altijd?) gebeurd na COWIS activiteiten is een deel van de mensen nog doorgegaan iets anders doen. Eerst zen we gan eten en derna gan bowlen. Was weer ff geleje da'k nog gebowled had. Was plezant :-) Mn eerste worp drek'n strike :-D Kut was wel da't nie voor mij was, ik deed nl. voor Emi voor hoeda't moest. Derna gooide'k voor mijzelf, natuurlijk geen strike meer -_- Twee spellekes gespeeld, 118 en 128, nog wel te doen, maar kan beter he. Is heel plezant geweest. Na't bowlen nog wa purikura's gemaakt (weet der eil iemand wa de normale vorm is om dees te gebruiken? vb. "een purikura maken", of "purikura's maken", of "naar een purikura gaan", of weet ik veel wat) en wa spellekes gespeeld in't gamecenter bij de bowling. Fun fun.

Open-lucht ikebana demonstratie (Foto's)

Smorges in de bus. Helemaal achteraan :-)

De alpenhoorn spelers.

Ik tijdens het helpen van de sensei bij het ikebana doen
(of hoe ge da ook als werkwoord ook gebruikt).

Een pose, gesuggereerd door Nunnun.

Ik en Nunnun.

Het eten der gratis gekregen bentou.

Nunnun tijdens het ... njah, raar doen gewoon :-)

Maike tijdens dezelfde activiteit.

Vanop straat zag ge zo de onsen.

Na de onsen in de bus. Njah -_-

Zien we er allen niet cool uit met onze 3D brillen?

Een super grote taiko.

Ik, Nunnun en Sven bij het Matsuri museum.
(Normaal doen is er meestal nie bij bij mij)


Ik, Maike en Nunnun.
(En regelmatig is normaal doen er bij ons allen niet bij)

Weetjes (12)

• Der is een stad in Australie die Eromanga noemt. Super toch! :-D
• Japanse insecten zijn HUGE! En da is wel ambetant, vermits I HATE bugs!!
• Mijn broer heet Johan.
• Om een of andere reden krijg ik het maar niet voor mekaar om "juni" in een datum te schrijven. Er blijft maar "mei" uit komen.
• De laatste tijd (april en mei) heb ik er aardig wa Amerikaanse series doorgedraaid: drie seizoenen House, drie seizoenen Battlestar Galactica en een seizoen Heroes.
• In het seminarium da ik volg is der ne kerel die altijd maar in'n atlas an't zien (studeren?) is. kVind't ma vreemd.
• Mijne begeleider sensei blijft mij altijd ma allerlei vrage stelle over vanalles da'k nie weet (of toch nie echt goe alleszins).
  Bv. Zijn er veel boeken over de belgische taal? Zijn deze bestsellers zoals in Japan? Zijn er speciale scholen voor Turken om Turks te leren? Welke geschiedenis hebt ge op school gekregen? Was da onderverdeeld in België en de rest van de wereld? Of was alles samen?
  
• kZen voor de moment "Fantastic Voyage" (2005) ant lezen, een boek over gezondheid en langer leven. De manier die in het boek voorgesteld wordt komt ongeveer op't volgende neer: neem alle dingen die ge lekker vind (Bv. vlees, gebak, suiker in't algemeen, gefrituurd eten, enz), schrap da van uw menu en voila. Ma daar wou'k't nie over hemme. De auteur beschrijft ook zijneigen gezondheids-systeem. Awel, hij gebruikt voedings-supplementen. Hoeveel? 250 pillen per dag!!! Da vind ik er net een beetje over. Daarbuiten gaat hij ook wekelijks en/of maandelijks binnen voor transfusies waarbij der stuff direct in zijn bloed wordt gegeven. tIs nie min die kerel.
  

Open-lucht ikebana demonstratie

Bonjour mensen, vandaag op deze blog, een vertelling van mijn dag. In het teken van 100 jaar Matsumoto (denk ik toch) ben ik meegeweest op een daguitstap met als hoofdactiviteit een ikebanademonstratie. Allez, da is toch't geen da der als titel op mijn blad stond, dus.
Eigenlijk was ik te laat voor de inschrijving en kon ik niet mee, maar eergisteren was er iemand die had afgezegd en daardoor kon ik in haar plaats gaan, jeeej :-D

06:00 - opstaan
Een uur op tijd opgestaan, want eerda kik tegoei wakker zen, da heeft wel wa tijd nodig.

07:00 - vertrek richting station
Same mè Nunnun en Maike aan de kaikan vertrokken naar't station. Mijn kansou (= "thoughts, impressions"): moe, koud en ... mja, da is't zowa.

07:45 - vertrek an't station
Rond 07:45 vertrokken we richting de Shihone Onsen in Azumi, Matsumoto. 2 uur heeft de rit geduurd, nooit gedacht dat het zolang zou duren om naar een andere plaats in Matsumoto te gaan. Ik wist wel dat Matsumoto groot was, maar Zo groot? Njaja.
In de bus heb'k vooral mijn ogen gerust en van mijn iPod gebruik gemaakt. Er was een begeleidster en die heeft aardig wa commentaar staan geven over allerlei dingen die er te zien waren, maar vermits ik niet echt zin had om mij te concentreren op haar Japans heb ik het bij rusten en muziek luisteren gehouden. Naar zulke begeleidsters luisteren is zowiezo ook nie echt mijn ding.
Af en toe keek ik toch ook eens buiten, en het was best een adembenemend zicht. We waren door de bergen aan het rijden en ik zag dingen als: wolkenflokken die tegen de berghellingen hingen, coole rotsformaties, berghellingen gekleurd door allerlei verschillende soorten bomen, mountain rivers, lakes between the mountains, and other stuff (that I can't remember at the moment).

09:45 (ongeveer) - aankomst bij de onsen
Aangekomen bij de onsen, zijn we 200 meter gewandeld naar een rustig plekje tussen de bomen en een moestuin. De ikebana demonstratie zou in open lucht doorgaan, wat wel voor een goeie sfeer zorgde.
De demonstratie begon met een optreden van een groep zwitserland-naäpers, een groep muziekanten die op een accordeon en 5 Alpenhoorns een poging deden om Zwitserse muziek te brengen. De accordeonist deed het heel goed. Het was happy up-beat muziek, die de sfeer der drek inbracht :-) De alpenhoorn-spelers daarentegen ... die vond ik niet zo geweldig. Maarja, ze deden hun best alleszins :-)
Vervolgens begon het ikebana gedeelte zelf. Na een introductie begon de ikebana-sensei (een sensei die ik al eerder heb gezien bij een andere ikebana-bedoening, die toch wel aardig bekend is veronderstel ik) wat te vertellen over ikebana, en zelf een paar stukken te maken/vervolledigen. Nadat ze er een aantal gemaakt had, vroeg ze de aanwezige buitenlandse studenten om naar voor te komen en haar te helpen. En zo gebeurde het. Omdat ik vooraan zat, was ik de eerste die haar hielp. Of het hierdoor komt weet ik niet, maar toen ik klaar was, kwam er een reporter naar me toe en vroeg me naar een kansou (thoughts, impressions), ik stond er met mijn mond vol tanden. Ik had totaal geen idee wat te antwoorden. Ik deed het gewoon omdat het mij gevraagd was, ik was er verder niet over aan het nadenken. Omdat ik niet echt veel zei, stelde ze zelf voor "werd je er rustig van? Werd je hart er rustig van?" Ik heb daar maar "ja" op geantwoord. Iets later vond ik toch een paar dingen om te zeggen, nl. dat het leuker was om buiten ikebana te doen dan binnen (omdat ik het de vorige keer binnen had gedaan), maar echt geweldig was die comment nu ook niet echt. Hierna heeft ze me nog meerdere keren gevraagd "Dus je werd er rustig van?". kHeb zwaar gefaald op dees interview. Da zal ze leren mij deruit te kiezen :-p kBlijf het toch maar ambetant vinden da men me zovaak vraagt naar mijn kansou. Vaak heb ik gewoon geen kansou. Of toch alleszins geen die ik zo op het moment zelf kan zeggen. Meestal komt er gewoon "tanoshikatta" (= het was plezant) uit, maar da is gewoon een stom antwoord da ik nie wil zeggen. Maarja.
Anyway, na het ikebana'en heeft de band die er tijdens voor muziekale begeleiding zorgde, een paar nummers gespeeld. Drie Engelse en een Japans. Die Engelse nummers waren hillarisch. Om de simpele reden: het Engels van die Japanner was onverstaanbaar. Ik heb Japanners al slecht Engels horen spreken, maar deze kerel topte toch wel alles hoor! (Voor mensen die mijn youtube account kennen, ik zal de filmkes die ik ervan gemaakt heb posten, zoda ge zelf kunt horen. Voor mensen die mijn account niet kennen, maar willen horen, ask me).
Na de muziek was het lunch tijd. We hebben een gratis lunch gekregen. De hele dag was voor ons buitenlandse studenten trouwens gratis ^_^ De lunch (bentou) was wel nie echt mijn smaak. Het was een Japans stijl lunch. Ik heb deze half opgegeten en mij voor de rest met CalorieMate's van energie heb voorzien.
Een grote reden waarom ik deze daguitstap wou meemaken is dat er een onsenbezoek bijhoorde. En na de lunch was het zover. Op weg terug naar de onsen zagen we iets dat op een onsen leek, maar omdat we van op straat, gewoon het water konden zien dachten we van "nee, da kan nie". Maar toen we er mensen in zaten zitten, bleek het toch de onsen te zijn. Ik verschoot wel ff. Een onsen waar mensen gewoon konden inkijken? Vanaf de ryokan ernaast kon ge ook gewoon de mensen in de onsen zien zitten. Maar het was dan ook geen gewone onsen, het water van deze onsen zag wit. Wa daar juist voor zorgt weet ik nie, maar ge kon dus nie echt door da water zien. kVeronderstel da da altijd goe is voor uw huid of gezondheid, da wit water. Nog iets waar'k van verschoot bij't nader inspecteren van de mensen die derinzaten, was da het een gemengde onsen was! In de onsen waren er ook twee binnen-baden, een speciaal (maar doorzichtig) water bad (ook goed voor iets wrsch) en een heet (42°C) water bad. 42°C is HEET man! Anyway, na daarbinnen ff geweekt te hebben zijn we naar't gemengd buitenbad gegaan (binnen was het dus gescheiden btw :-)). kVond't best interessant om in zo'n gemengde onsen te zitten. Gewoon de hele tijd mè Sven, Nunnun en Maike zitte babbelen. Der was een plek waar er vers warm/heet water da buitenbad (of hoe ge't ook noemt) binnenkwam, da was heerlijk om daarnaast te zitten ^_^
Rond 13:00 zen ik en Sven deruit gegaan. Rond 13:10 ware we terug in de bus, maar blijkbaar was er om 13:00 afgesproken. Ik wist van niet. Ik was dan ook niet aan het opletten wanneer de begeleidster iets zei door de micro in de bus. Beter wel gedaan :-) Bad news was da de girls der ook nog nie waren en da uur ook nie wisten. In't begin was der ff sprake van zonder hen te vertrekke, daar verschoot ik wel ff van. Het heeft uiteindelijk 45 minute geduurd eer ze er waren. Aardig wa vertraging en irritatie van een paar japanners opgelopen. Maarja :-)

13:45 - vertrek richting Gifu-ken
En we vertrokken weer, richting het Gifu prefectuur (een van de weinige dingen die ik de begeleidster heb horen zeggen).

15:15 - aankomst in Hidafurukawa
Na zo'n anderhalf uur op de bus waren we in Hidafurukawa, waar we naar het Matsuri museum gingen. Hidafurukawa is bekend voor zijn groots en levendig Furukawa festival (Enkele Japanse sites met wat fotos). tWas best wel cool daar. Vooral de 3D film over het festival. Echt een crazy bedoening da festival! Maar het is iets waar ge bij denkt "typisch Japans". En wa'k eigenlijk wel eens meegemaakt wil hebben.

16:40 - vertrek richting thuis
Het matsuri museum was het laatste op het programma en dus vertrokken we terug naar huis, het goeie ouwe Matsumoto (wel, het deel van matsumoto dat ik ken alleszins, niet het deel waar de onsen zich bevind).

18:40 - welcome back
Na weer twee uur in de bus waren we terug en zat de daguitstap erop. Eigenlijk, eerst nog samen naar de Matsuya geweest, samen naar de 100Yen shop geweest, samen wat purikura's gaan maken en dan samen naar huis. En Toen zat de daguitstap erop :-) kWas thuis rond zo'n uur of 21:00.