(oftewel: Uehara-sensei's kimono-show)
Uehara-sensei is de persoon die de kimono-show organiseerde op ... waar een aantal buitenlandse studenten (waaronder ik) aan hebben mogen deelnemen. Ze is ook de persoon waar de studenten van de Japanese Intensive Course op ... op huisbezoek zijn mogen gaan.
Op 24 februari 2007 organiseerde ze een 着物説明会 (kimono setsumei-kai, kimono uitleg bijeenkomst (ongeveer)), en wij studenten die bij haar op bezoek zijn geweest, verzocht ze om te komen. Omdat dit me wel interessant leek heb ik toegzegd.
De dag zelf dan, zijn er echter een aantal dingen misgelopen.
Ten eerste was ik vergeten dat de show er was. Om 12:50 kreeg ik een telefoon met de vraag waar ik was. Na eraan herinnerd te worden dat er die kimono-show was, heb ik snel mijn kabas gemaakt (camera, flesje water, ...), mijn jas aangedaan en ben ik vertrokken.
Hoewel ik op volle snelheid naar het station gereden ben, kwam ik net te laat voor de trein waar de rest op zat (die van 13:10). Maar geen probleem, ik zou gewoon de volgende pakken. Op dit moment ging er een tweede ding mis, nl. door in alle vlugheid naar het station te vertrekken was ik mijn portemonee vergeten. Dus ik kon geen ticket kopen.
Toen ik de rest van de mensen dit (per telefoon) meldde, zei men mij dat ik snel naar de kaikan terug kon rijden om mijn portemonee te halen en dan een volgende trein (die van 14:21 (zo verstond ik)) te pakken. Hierdoor zou ik wel het eerste half uur (ofzo) van de show missen, maar dit was niet zo erg zei men. Eigenlijk had ik door alles dat al mis was gegaan, helemaal geen zin meer om naar de show te gaan, maar "In Japan vinden ze waarschijnlijk 'beter te laat komen als niet komen'" bedacht ik mij en besloot toch maar de moeite doen om mijn portemonee te gaan halen.
De terugweg naar de kaikan is zowiezo al berg op, en die dag was er ook een stevige tegenwind, zodat het best tegen viel. Terug bij het station aangekomen, ging ik opzoek naar de trein ban 14:21. Weeral was er een probleem, er was namelijk geen trein op dat uur. Dan zou ik het gewoon zelf uitzoeken, dacht ik. Maar ook dit ging verkeerd. Ik wist namelijk niet waar het te doen was. Ik had een flyer bij, maar daar stond geen adres op. Volgens wat ik mij herinnerde, ging het door in een plaats met Matsumoto in de naam. Heel even dacht ik dat ik gered was, tot ik het trein-plan bekeek en zowel Matsumoto-Noord als Matsumoto-Zuid vond.
Ik heb toen een bericht gestuurd met de vraag welke trein ik moet pakken, maar er kwam geen antwoord (waarschijnlijk omdat de show bezig was op dat uur). Anderhalf uur later, toen het pauze was bij de show, kreeg ik een telefoon terug, maar toen had ik helemal geen zin meer. Voor mij was het もういい (tis al goed (ofzo)).
Mjaja, een dag die niet helemaal verliep zoals gepland, zo zijn er ook he :-)
Uehara-sensei is de persoon die de kimono-show organiseerde op ... waar een aantal buitenlandse studenten (waaronder ik) aan hebben mogen deelnemen. Ze is ook de persoon waar de studenten van de Japanese Intensive Course op ... op huisbezoek zijn mogen gaan.
Op 24 februari 2007 organiseerde ze een 着物説明会 (kimono setsumei-kai, kimono uitleg bijeenkomst (ongeveer)), en wij studenten die bij haar op bezoek zijn geweest, verzocht ze om te komen. Omdat dit me wel interessant leek heb ik toegzegd.
De dag zelf dan, zijn er echter een aantal dingen misgelopen.
Ten eerste was ik vergeten dat de show er was. Om 12:50 kreeg ik een telefoon met de vraag waar ik was. Na eraan herinnerd te worden dat er die kimono-show was, heb ik snel mijn kabas gemaakt (camera, flesje water, ...), mijn jas aangedaan en ben ik vertrokken.
Hoewel ik op volle snelheid naar het station gereden ben, kwam ik net te laat voor de trein waar de rest op zat (die van 13:10). Maar geen probleem, ik zou gewoon de volgende pakken. Op dit moment ging er een tweede ding mis, nl. door in alle vlugheid naar het station te vertrekken was ik mijn portemonee vergeten. Dus ik kon geen ticket kopen.
Toen ik de rest van de mensen dit (per telefoon) meldde, zei men mij dat ik snel naar de kaikan terug kon rijden om mijn portemonee te halen en dan een volgende trein (die van 14:21 (zo verstond ik)) te pakken. Hierdoor zou ik wel het eerste half uur (ofzo) van de show missen, maar dit was niet zo erg zei men. Eigenlijk had ik door alles dat al mis was gegaan, helemaal geen zin meer om naar de show te gaan, maar "In Japan vinden ze waarschijnlijk 'beter te laat komen als niet komen'" bedacht ik mij en besloot toch maar de moeite doen om mijn portemonee te gaan halen.
De terugweg naar de kaikan is zowiezo al berg op, en die dag was er ook een stevige tegenwind, zodat het best tegen viel. Terug bij het station aangekomen, ging ik opzoek naar de trein ban 14:21. Weeral was er een probleem, er was namelijk geen trein op dat uur. Dan zou ik het gewoon zelf uitzoeken, dacht ik. Maar ook dit ging verkeerd. Ik wist namelijk niet waar het te doen was. Ik had een flyer bij, maar daar stond geen adres op. Volgens wat ik mij herinnerde, ging het door in een plaats met Matsumoto in de naam. Heel even dacht ik dat ik gered was, tot ik het trein-plan bekeek en zowel Matsumoto-Noord als Matsumoto-Zuid vond.
Ik heb toen een bericht gestuurd met de vraag welke trein ik moet pakken, maar er kwam geen antwoord (waarschijnlijk omdat de show bezig was op dat uur). Anderhalf uur later, toen het pauze was bij de show, kreeg ik een telefoon terug, maar toen had ik helemal geen zin meer. Voor mij was het もういい (tis al goed (ofzo)).
Mjaja, een dag die niet helemaal verliep zoals gepland, zo zijn er ook he :-)
1 opmerking:
Ooh nee liefje, hoe erg :-D Hoe zo'n dag al ni allemaal kan mislopen :-P Meestal begint een slechte dag met te laat opstaan voor iets of te laat vertrekken (net zoals bij u) Vind het erg dat gebeurd is, want ik kan me inbeelden hoe ge u voelde :-D helemaal gestresst en vol spanning :-) mjah, voglende keer beter hé ^_^
Een reactie posten