Een dagje bij een 応援ファミリー

応援ファミリー (ouen family) =~ "aanmoedigingsfamilie" (?), volgens wat ik er van begrepen heb, een gezin dat geïnteresseerd is in culturele uitwisseling en om deze reden samen met buitenlandse studenten activiteiten doen. Op deze manier leren deze Japanse gezinnen dingen blij over verschillende landen, en leren de buitenlandse studenten dingen bij over Japan.

Hier in Matsumoto is er een "aanmoedigingsfamilie" vereniging. Deze vereniging organiseert af en toe activiteiten waar deze gezinnen en buitenlandse studenten elkaar kunnen ontmoeten. Ikzelf heb ook al deelgenomen aan een aantal van deze activiteiten (nl. de Christmas party en de Hodgepodge party).

Op de Hodgepodge party heb ik met enkele mensen gsm-nummers uitgewisseld, zodat we eens een keer iets samen konden doen. De week na de party (15 februari) kreeg ik een berichtje van Kawaguchi-san. Zo snel had ik nooit gedacht iets van hen te horen eigenlijk (maar slecht ofzo vond ik het zeker niet :-)) Ze vroeg of ik de volgende zaterdag (17 februari) geen datje met hen (Kawaguchi-san en haar dochter) wou doorbrengen. And that's how it went down (... hmm -_-)

Om 10:30 kwam ze me halen aan de kaikan. We zouden samen naar het kasteel van Matsumoto gaan, en vervolgens naar een bekende schrijn ergens hier een stuk vandaan. Kawaguchi-san is in de zomer van vorig jaar naar Matsumoto verhuist en had het kasteel (van binnen) nog niet bezocht (net zoals ik trouwens).

Aan het kasteel kwamen we Manyee, Diana en Che tegen. Na wat babbelen stelde Kawaguchi-san voor om met z'n allen naar dat schrijn te gaan. Dat leek hen een goed idee. In het kasteel zelf, schoot het haar tebinnen dat we met z'n allen niet in haar auto konden. Daarom is er uiteindelijk besloten om niet vandaag met z'n allen naar dat schrijn te gaan, maar het uit te stellen voor een andere keer. Ikzelf, zou de rest van de dag bij Kawaguchi-san thuis spenderen.

Dan het kasteel van Matsumoto zelf. Wel ... het was koud daarbinnen :-) En ook, sommige van de trappen in het kasteel waren best wel stijl. Moeilijk om te beklimmen (of wat je ook doet met een trap), en nog meer om af te dalen (als er iemand de juiste werkwoorden die je zo bij een trap gebruikt kent, mag die ze mij altijd laten weten). Het was interessant en leuk om eens gedaan te hebben :-) Een echt diepe indruk heeft het echter niet nagelaten, wat ook wel te merken zal zijn aan hetgeen ik er hierboven over te zeggen had.

Na het kasteel van Matsumoto gingen we dus naar Kawaguchi-san's huis. Ze woont in een best fancy (en wat er uitzag als recent) appartement. Ik heb er geen foto van, maar ik was wel onder de indruk. Ik zou er zelf ook wel willen wonen :-)

Bij Kawaguchi-san thuis hebben we de volgende dingen gedaan:

• Nana-chan (de dochter) en ik hebben playstation2 gespeeld. De namen van de spellekes zen'k vergete, ma een ervan was een vechtspelleke, waarbij mijn ass vrij hard gekicked werd door Nana-chan.
• Als lunch was er iets ramenachtig, maar dan dunner (iets wat in de zomer vaak koud wordt gegeten, maar ik de naam natuurlijk weer niet meer van weet), en onigiri. Lekkere boel die dingen.
• Nana-chan en ik hebben ons ook een hele tijd geamuzeerd met wat ballen, ballon en een soort frisbee. We hebben indoor gehandbald (eigenlijk eerder "houd de bal/ballon zo lang mogelijk omhoog", de bal/ballon de grond laten raken is een punt voor de tegenstander), gevoetbald (met als goal een muur, de bal de muur laten raken is een punt voor de tegenstander), gedodgeballed (je door de bal/ballon/frisbee laten raken is een punt voor de tegenstander), en mogelijk nog andere geïmproviseerde spellekes
• Samen met z'n allen hebben we dat spel gespeeld waarbij er een hoop kaartjes zijn, een voor elk hiragana-karakter, en je het kaartje moet vinden waarvan het karakter de eerste letter is van de zin die (door iemand) voorgelezen wordt.
• Voor het avond eten hebben we een hele tijd op het speel-plein naast hun appartement getennist.
• Als avond eten was er ... het was een typisch Japanse maaltijd. Miso-soep, rijst, vis (wat voor weet ik niet meer), reepjes rundsvlees en reepjes van een soort lange ajuin in een lekker sausje (dat ik al meermaals gegeten heb, maar de naam ofcourse niet van weet). Het was zeer lekker en heeft mij goed gesmaakt (das twee keer hetzelfde zeggen zeker ...).
• Na het avond eten heb wat op hun Nintendo DS gespeeld. Ze hadden namelijk wat leer-spelletjes. Een ervan testte bijvoorbeeld je geheugen, je herkenningsvermogen (van vormen), je rekenvaardigheid, ... Dit vond ik wel leuk, vooral omdat ik voor een paar van deze testen een nieuw record gevestigd heb :-p Ook hadden ze een "spel" om Engels te leren. Je hoorde een zin en je moest deze dan neerschrijven. Dit gebeurde letter per letter, en in het begin irriteerde het mij wel een beetje dat de helft van de letters die ik schreef niet herkend werden. De letters "t", "g" en "r" zorgden voor veel problemen. Ook verschoot ik er wat van hoeveel fouten ik eigenlijk schreef. Hetgeen Kawaguchi-san en Nana-chan dan weer erg verbaasden was het feit dat ik de zin na slechts een keer luisteren kon neerschrijven.
  

Rond een uur of 21:30 zat de dag erop en werd ik naar huis gebracht. Ik heb mij die dag heel goed geamuzeerd, en hoop zeker nog eens een dagje samen te spenderen. Heel toffe mensen de Kawaguchi-san's ^_^

Btw: buiten spellekes gespeeld te hebben hebben we natuurlijk ook gebabbeld over vanalles :-) Soms waren er dingen die ik zei die ze best raar vonden. Zo merkte Kawaguchi-san op dat ik altijd しかし zeg, maar dat dat voor haar raar klinkt. In gesproken taal is でも veel beter zei ze. Weer iets bijgeleerd se :-) Dan qua leren langs hun kant, ik heb Nana-chan ハードゲイ (haado gei)'s バチ来い (bachi koi) voorgedaan. Ze vond het zeer leuk :-D Maar ze snapte het eigenlijk niet. Dat is misschien best ook, besloten Kawaguchi-san en ik :-p