上原先生の着物ショー

(oftewel: Uehara-sensei's kimono-show)

Uehara-sensei is de persoon die de kimono-show organiseerde op ... waar een aantal buitenlandse studenten (waaronder ik) aan hebben mogen deelnemen. Ze is ook de persoon waar de studenten van de Japanese Intensive Course op ... op huisbezoek zijn mogen gaan.

Op 24 februari 2007 organiseerde ze een 着物説明会 (kimono setsumei-kai, kimono uitleg bijeenkomst (ongeveer)), en wij studenten die bij haar op bezoek zijn geweest, verzocht ze om te komen. Omdat dit me wel interessant leek heb ik toegzegd.

De dag zelf dan, zijn er echter een aantal dingen misgelopen.

Ten eerste was ik vergeten dat de show er was. Om 12:50 kreeg ik een telefoon met de vraag waar ik was. Na eraan herinnerd te worden dat er die kimono-show was, heb ik snel mijn kabas gemaakt (camera, flesje water, ...), mijn jas aangedaan en ben ik vertrokken.

Hoewel ik op volle snelheid naar het station gereden ben, kwam ik net te laat voor de trein waar de rest op zat (die van 13:10). Maar geen probleem, ik zou gewoon de volgende pakken. Op dit moment ging er een tweede ding mis, nl. door in alle vlugheid naar het station te vertrekken was ik mijn portemonee vergeten. Dus ik kon geen ticket kopen.

Toen ik de rest van de mensen dit (per telefoon) meldde, zei men mij dat ik snel naar de kaikan terug kon rijden om mijn portemonee te halen en dan een volgende trein (die van 14:21 (zo verstond ik)) te pakken. Hierdoor zou ik wel het eerste half uur (ofzo) van de show missen, maar dit was niet zo erg zei men. Eigenlijk had ik door alles dat al mis was gegaan, helemaal geen zin meer om naar de show te gaan, maar "In Japan vinden ze waarschijnlijk 'beter te laat komen als niet komen'" bedacht ik mij en besloot toch maar de moeite doen om mijn portemonee te gaan halen.

De terugweg naar de kaikan is zowiezo al berg op, en die dag was er ook een stevige tegenwind, zodat het best tegen viel. Terug bij het station aangekomen, ging ik opzoek naar de trein ban 14:21. Weeral was er een probleem, er was namelijk geen trein op dat uur. Dan zou ik het gewoon zelf uitzoeken, dacht ik. Maar ook dit ging verkeerd. Ik wist namelijk niet waar het te doen was. Ik had een flyer bij, maar daar stond geen adres op. Volgens wat ik mij herinnerde, ging het door in een plaats met Matsumoto in de naam. Heel even dacht ik dat ik gered was, tot ik het trein-plan bekeek en zowel Matsumoto-Noord als Matsumoto-Zuid vond.

Ik heb toen een bericht gestuurd met de vraag welke trein ik moet pakken, maar er kwam geen antwoord (waarschijnlijk omdat de show bezig was op dat uur). Anderhalf uur later, toen het pauze was bij de show, kreeg ik een telefoon terug, maar toen had ik helemal geen zin meer. Voor mij was het もういい (tis al goed (ofzo)).

Mjaja, een dag die niet helemaal verliep zoals gepland, zo zijn er ook he :-)

Een dagje bij een 応援ファミリー

応援ファミリー (ouen family) =~ "aanmoedigingsfamilie" (?), volgens wat ik er van begrepen heb, een gezin dat geïnteresseerd is in culturele uitwisseling en om deze reden samen met buitenlandse studenten activiteiten doen. Op deze manier leren deze Japanse gezinnen dingen blij over verschillende landen, en leren de buitenlandse studenten dingen bij over Japan.

Hier in Matsumoto is er een "aanmoedigingsfamilie" vereniging. Deze vereniging organiseert af en toe activiteiten waar deze gezinnen en buitenlandse studenten elkaar kunnen ontmoeten. Ikzelf heb ook al deelgenomen aan een aantal van deze activiteiten (nl. de Christmas party en de Hodgepodge party).

Op de Hodgepodge party heb ik met enkele mensen gsm-nummers uitgewisseld, zodat we eens een keer iets samen konden doen. De week na de party (15 februari) kreeg ik een berichtje van Kawaguchi-san. Zo snel had ik nooit gedacht iets van hen te horen eigenlijk (maar slecht ofzo vond ik het zeker niet :-)) Ze vroeg of ik de volgende zaterdag (17 februari) geen datje met hen (Kawaguchi-san en haar dochter) wou doorbrengen. And that's how it went down (... hmm -_-)

Om 10:30 kwam ze me halen aan de kaikan. We zouden samen naar het kasteel van Matsumoto gaan, en vervolgens naar een bekende schrijn ergens hier een stuk vandaan. Kawaguchi-san is in de zomer van vorig jaar naar Matsumoto verhuist en had het kasteel (van binnen) nog niet bezocht (net zoals ik trouwens).

Aan het kasteel kwamen we Manyee, Diana en Che tegen. Na wat babbelen stelde Kawaguchi-san voor om met z'n allen naar dat schrijn te gaan. Dat leek hen een goed idee. In het kasteel zelf, schoot het haar tebinnen dat we met z'n allen niet in haar auto konden. Daarom is er uiteindelijk besloten om niet vandaag met z'n allen naar dat schrijn te gaan, maar het uit te stellen voor een andere keer. Ikzelf, zou de rest van de dag bij Kawaguchi-san thuis spenderen.

Dan het kasteel van Matsumoto zelf. Wel ... het was koud daarbinnen :-) En ook, sommige van de trappen in het kasteel waren best wel stijl. Moeilijk om te beklimmen (of wat je ook doet met een trap), en nog meer om af te dalen (als er iemand de juiste werkwoorden die je zo bij een trap gebruikt kent, mag die ze mij altijd laten weten). Het was interessant en leuk om eens gedaan te hebben :-) Een echt diepe indruk heeft het echter niet nagelaten, wat ook wel te merken zal zijn aan hetgeen ik er hierboven over te zeggen had.

Na het kasteel van Matsumoto gingen we dus naar Kawaguchi-san's huis. Ze woont in een best fancy (en wat er uitzag als recent) appartement. Ik heb er geen foto van, maar ik was wel onder de indruk. Ik zou er zelf ook wel willen wonen :-)

Bij Kawaguchi-san thuis hebben we de volgende dingen gedaan:

• Nana-chan (de dochter) en ik hebben playstation2 gespeeld. De namen van de spellekes zen'k vergete, ma een ervan was een vechtspelleke, waarbij mijn ass vrij hard gekicked werd door Nana-chan.
• Als lunch was er iets ramenachtig, maar dan dunner (iets wat in de zomer vaak koud wordt gegeten, maar ik de naam natuurlijk weer niet meer van weet), en onigiri. Lekkere boel die dingen.
• Nana-chan en ik hebben ons ook een hele tijd geamuzeerd met wat ballen, ballon en een soort frisbee. We hebben indoor gehandbald (eigenlijk eerder "houd de bal/ballon zo lang mogelijk omhoog", de bal/ballon de grond laten raken is een punt voor de tegenstander), gevoetbald (met als goal een muur, de bal de muur laten raken is een punt voor de tegenstander), gedodgeballed (je door de bal/ballon/frisbee laten raken is een punt voor de tegenstander), en mogelijk nog andere geïmproviseerde spellekes
• Samen met z'n allen hebben we dat spel gespeeld waarbij er een hoop kaartjes zijn, een voor elk hiragana-karakter, en je het kaartje moet vinden waarvan het karakter de eerste letter is van de zin die (door iemand) voorgelezen wordt.
• Voor het avond eten hebben we een hele tijd op het speel-plein naast hun appartement getennist.
• Als avond eten was er ... het was een typisch Japanse maaltijd. Miso-soep, rijst, vis (wat voor weet ik niet meer), reepjes rundsvlees en reepjes van een soort lange ajuin in een lekker sausje (dat ik al meermaals gegeten heb, maar de naam ofcourse niet van weet). Het was zeer lekker en heeft mij goed gesmaakt (das twee keer hetzelfde zeggen zeker ...).
• Na het avond eten heb wat op hun Nintendo DS gespeeld. Ze hadden namelijk wat leer-spelletjes. Een ervan testte bijvoorbeeld je geheugen, je herkenningsvermogen (van vormen), je rekenvaardigheid, ... Dit vond ik wel leuk, vooral omdat ik voor een paar van deze testen een nieuw record gevestigd heb :-p Ook hadden ze een "spel" om Engels te leren. Je hoorde een zin en je moest deze dan neerschrijven. Dit gebeurde letter per letter, en in het begin irriteerde het mij wel een beetje dat de helft van de letters die ik schreef niet herkend werden. De letters "t", "g" en "r" zorgden voor veel problemen. Ook verschoot ik er wat van hoeveel fouten ik eigenlijk schreef. Hetgeen Kawaguchi-san en Nana-chan dan weer erg verbaasden was het feit dat ik de zin na slechts een keer luisteren kon neerschrijven.
  

Rond een uur of 21:30 zat de dag erop en werd ik naar huis gebracht. Ik heb mij die dag heel goed geamuzeerd, en hoop zeker nog eens een dagje samen te spenderen. Heel toffe mensen de Kawaguchi-san's ^_^

Btw: buiten spellekes gespeeld te hebben hebben we natuurlijk ook gebabbeld over vanalles :-) Soms waren er dingen die ik zei die ze best raar vonden. Zo merkte Kawaguchi-san op dat ik altijd しかし zeg, maar dat dat voor haar raar klinkt. In gesproken taal is でも veel beter zei ze. Weer iets bijgeleerd se :-) Dan qua leren langs hun kant, ik heb Nana-chan ハードゲイ (haado gei)'s バチ来い (bachi koi) voorgedaan. Ze vond het zeer leuk :-D Maar ze snapte het eigenlijk niet. Dat is misschien best ook, besloten Kawaguchi-san en ik :-p

Matsumoto Sightseeing (1)

Ondertussen zit ik bijna 5 maanden in Matsumoto, en hoewel hier best aardig wat te bezichtigen valt, heb ik nog maar weinig van Matsumoto gezien. Nu het vakantie is moet daar verandering in gebracht worden vond ik. Daarom besloot ik gisteren (22 februari '07) eens op te zoeken wat er zoal te zien valt en er ook naar toe te gaan.

Vrij snel viel mijn oog (bij het bekijken van een kaart) op　Alps Park (アルプス公園) en de Former Kaichi School (旧開智学校), twee volgens mij aardig bekende dingen hier in Matsumoto. Maar deze dingen zou ik samen met andere mensen (die nu op vakantie zijn) bezoeken, dus heb ik verder gezocht. Uiteindelijk besloot ik naar Agata-no-mori Park (あがたの森公園) te gaan, en zou ik daar zien wat ik verder zou doen.

1) Agata-no-mori Park (あがたの森公園)

In Agata-no-mori Park is de Old Matsumoto High School (旧制松本高等学校) te vinden. De Old Matsumoto High School was een instelling voor hoger onderwijs, opgericht in 1919 en afgeschaft in 1950.


Tegenwoordig worden de gebouwen van deze school beschermd en gebruikt als het Agata-no-mori Community Center.



In een van de gebouwen zijn enkele kamers opgesteld als aandenken aan vroeger (er is een betere manier om dit te zeggen, maar ik kan er niet opkomen).

Na het oude schoolgebouw doorwandeld te hebben (de blauwe rechthoek op het plan), heb ik wat door het park gewandeld. Iets wat me intrigeerde aan het plan (hier links) is dat een deel van het park, het Agata-no-mori is, oftewel, het Agata woud (of bos).

Wat ik best wel raar vond, vermits ik me iets heel anders voorstel als ik aan een woud denk. Of is het misschien wat er overblijft van het woud dat vroeger veel groter was?

Het was gisteren best goed weer en dus aangenaam om er rond te wandelen. Er zijn schone bomen en planten, heuveltjes, wandelpaden, een aardige vijver met stenen eilandjes waar duiven op zitten en eenden op slapen, ... Het is een ideale plaats om in de zomer (of op warme, zonnige dagen in het algemeen) met een boek in de hand te zitten, te relaxen. Iets wat ik ook van plan ben te doen ook :-)

Hieronder volgen nog wat foto's van het park.

Dan als laatste, op een deel van het park waren een groep oudere mensen een spel aan het spelen waar ik de naam weer niet meer van weet. Dat soort spel heb ik vroeger nog gespeeld gehad. Toen ik ze bezig zag, kreeg ik er opeens zelf ook terug zin in :-)

Aan de ingang (of een van de ingangen) van het park, hing een plan van Matsumoto, met daarop een hoop dingen aangeduid als schrijnen, het kasteel van Matsumoto, Agata-no-mori Park, enz. Omdat de namiddag nog niet om was, ben ik naar enkele andere, in de buurt gelegen plaatsen gegaan (de blauw omkaderden).

2) Sanshi Kinen Park (蚕糸記念公園)

Op het plan stond nog een park, het Sanshi Kinen Park. Nog een mooie rustige plaats om rond te wandelen dacht ik. Viel dat even tegen. In het park aangekomen was ik eerst aan het twijfelen of ik wel juist zat. Het enige wat ik zag was een grote open plek (baseball veld), met daarachter wat bomen. In een hoek van het park was er ook een speeltuin. Niet echt wat ik me erbij voorgesteld had.

Nu juist heb ik de vertaling voor het woord 公園 (kouen) nog eens opgezocht [Waranwiki]. Buiten de betekenis die ik kende, nl. "park, stadstuin, plantsoen, openbare tuin", kan het blijkbaar ook "openbare speeltuin, publieke speeltuin, open speeltuin" betekenen, wat voor Sanshi Kinenn Park het geval was.

Lang ben ik hier niet gebleven.


3) Tsukama Schrijn (筑摩神社)

Vervolgens kwam ik aan bij de Tsukama Schrijn. Ook dit was een beetje een tegenvaller. Het was wel een schrijn met een hele hoop gebouwen, maar het lag er wat vervallen, verlaten bij. Een bord aan de ingang dat mij melde dat er de laatste tijd redelijk wat incidenten waren met naar beneden vallend hout (van de gebouwen) is hier een teken van.

Wel cool aan deze schijn was een boom met een groot gat in de stam onderaan (de foto die ik ervan getrokken heb is spijtig genoeg niet zo goed).

4) Fukashi Schrijn (深志神社)

Na wat zoeken tussen de kleine straatjes (de weg vinden ergens naartoe is niet mijn sterkste punt) kwam ik aan bij mijn laatste stop, de Fukashi Schrijn. Deze schrijn zag er direct heel wat beter uit. Fel rood en witte kleuren kwamen me tegemoet (allez, ik hen, maarkom). Ook hier was er een boom met een heel groot gat in, die hoedanook nog leeft. Toch wel sterk vond ik, zelfs een reuze gat kan die boom niet stuk krijgen.

En voila. Mijn namiddag was gevuld en Matsumoto een beetje meer gekend :-)

[Btw: zo met die kleinere fotokes werken is toch ma kut zenne. Een reden hiervoor: Hoe het mijn post er in het "edit-venster" uit ziet verschilt van de layout als ik op preview klik. En nog erger, deze preview versie verschilt van het uiteindelijke resultaat als ik het gepublished heb. Echt optimaal werkt die Preview dus ook niet echt :-) In't vervolg hou ik het bij grote, gecentreerde foto's met comments eronder]

Afscheidsfeestje voor de economie-studenten

Wat ik eerst dacht dat een laatste feestje van COWIS zou zijn, bleek de dag zelf een afscheidsfeestje voor een aantal economie-studenten te zijn die naar een andere campus van de Shinshu Universiteit gaan vanaf volgend semester (En daar ben ik ook niet zeker van eigenlijk, dus als iemand dit kan bevestigen of me kan zeggen wat voor welke gelegenheid het feestje was, mag deze dat zeker doen).

Het feestje ging door op 16 februari. De dag zelf was ik het eigenlijk vergeten. Toevallig ging ik rond het uur dat het begon naar de co-op om een boek te bestellen en kwam ik iemand tegen die me eraan herinnerde. Geluk gehad.

Ik kwam een half uur te laat aan. Maar men was nog niet begonnen. Er was ook nog niet zoveel volk daar. Toen ik bovendien voorziene drank en versnaperingen zag liggen (nl. 4 flessen drank en evenveel zakken chips (enzo)), dacht ik "wat een triestig feestje gaat me dit hier worden".

Met zo'n 40 minuten vertraging (of was het bijna een uur?) begonnen we er dan uiteindelijk aan. De leader of the pack zei een paar woordjes, waarbij het feestje "officieel" van start ging.

Na wat gebabbeld te hebben (maar niet veel), beslisten we wat spelletjes te spelen. Die Hard (miss wel wa overdreven, makom :-p) "dorobou-geemu" spelers als William en ik stelden het dorobou-geemu voor. Er waren direct een deel mensen dit wel eens wouden proberen. Mensen die dit niet wouden doen, met argumenten als "met zoveel mensen (17 ofzo) gaat da niet", waren er ook wel, maar in minderheid :-)

Na terug naar de kaikan te zijn gereden om kaarten te gaan halen (want deze hadden we nodig en niet bij), konden we beginnen. Door het grote aantal spelers had William het idee om met twee dieven en twee politieagenten te werken, wat me een geweldig idee leek. Een klein probleempje bij het spelen was dat de kaarten die ik meegebracht had Franstalige speelkaarten waren. "Da's toch geen probleem" zou je kunnen zeggen, maar blijkbaar wel. Op de kaart die de politie aanduidt stond een R (Roi) ipv een K (King), en op de kaart die de dief aanduidt stond een 1 ipv een A (Ace). Hoewel we de mensen hierop gewezen hebben, blijken ze niet goed geluisterd te hebben, want het eerste spel liep mis omdat een van de dieven niet wist dat hij een dief was, en het tweede spel liep mis omdat een van de politieagenten dacht dat hij een dief was (dit kwam eerder doordat ze de uitleg niet goed begrepen leek te hebben). Deze mislukkingen hebben echter wel voor veel gelach gezorgd, dus het was nog zo slecht niet :-)
Hoewel we eerst dachten dat het grote aantal mensen niet zo'n probleem was, was er wel een ding dat niet zo goed ging. Dit spel moet namelijk best gespeeld worden terwijl je iets anders doet, meestal gewoon praten. Maar dit gebeurde niet. Iedereen was elkaar gewoon in stilte aan aan het staren, wat wel wat vreemd was. Maarja :-)

Het volgend spel was
Furuutsu Basuketto (Fruit Basket)

• Benodigdheden: stoelen (een stoel minder dan het aantal mensen dat meedoet)
• Voorbereiding: Zet de stoelen in een cirkel. Een persoon gaat in het midden staan en de rest gaat op een stoel zitten.
• Spel: De speler in het midden beschrijft een soort persoon, en iedereen die aan deze beschrijving voldoet moet rechtstaan en op een andere stoel gaan zitten. Terwijl men dit doet, kan de in het midden staande speler op een vrijgekomen stoel gaan zitten.
  Enkele voorbeelden van beschrijvingen zijn: "iedereen met bloedgroep A", "iedereen die een rijbewijs heeft", "iedereen met zwart haar", "iedereen die een buitenlander is", ...
  Een ding dat je nog extra kan zeggen, ipv een beschrijving, is "Fruit Basket". Als dit gezegd wordt moet iedereen opstaan en van stoel verwisselen.
• Extra:
  1) Buiten deze basisregels zou je om het interessanter te maken een batsu-geemu kunnen toevoegen, of mogelijk "als je voor de derde keer in het midden staat -> bastu-geemu.
  2) Een extra regel toevoegen die zegt dat je gewoon een stoel mag opschuiven (want als iedereen dit doet is het niet zo interessant)
  

Vervolgens had Diana een voorstel voor een spel. Je zit in een cirkel (op stoelen), en je legt je handen op de knieën van je buren. Eenvoudig gezegd is het de bedoeling om de handen, in de volgorde die ze zo liggen, om beurt te laten kloppen (zacht) op de knie waar deze op ligt. Indien er twee keer geklopt wordt, wordt er van richting veranderd.

Als laatste zei men ons om de stoelen in de cirkel om te draaien, en bleek men stoelendans te gaan doen. Laaang geleden dat ik da nog gedaan had :-D Deze stoelendans deed men om op een leuke manier iedereen een nog een laatste woord te laten doen en een cadeau te geven (de persoon die afviel moest namelijk iets zeggen en kreeg een cadeau).

Ondanks dat ik eerst dacht dat het niet vet zou zijn, is het een heel plezant feestje geworden :-) En die Fruit Basket wil ik zeker nog eens doen :-D

Wat is mijn "Certificate of Completion" waard?

Zoals in een vorige post reeds vermeld ben ik geslaagd voor de Japanese Intensive Course die we hier aan de Shinshu Universiteit gevolgd hebben. Door het aardige niveau van de cursus (of sommige onderdelen ervan alleszins) zou je kunnen zeggen dat een "Certificate of Completion" toch een aardige kennis van het Japans aanduidt. Er zijn echter een aantal zaken waardoor ik zelf van mening ben dat dit certificaat niet zo veel betekent.

Om mijn redenen hiervoor te verduidelijken geef ik even de manier van punten geven. Ik moet wel zeggen dat dit is wat ik mij ervan herinner, indien ik mis ben mag men mij dit altijd melden. Je score voor de helft van de vakken werd bepaald door enerzijds je aanwezigheid en anderzijds je meewerking in de klas. Voor de andere helft van de vakken kwamen hier bovenop nog testen bij. In beide gevallen telde je aanwezigheid mee voor 30% of meer van je score. In het geval dat er testen waren, telden maar voor zo'n derde van je punten mee.

Een eerste ding wat ik hier niet zo goed aan vind is dat er zo weinig bepaald wordt door testen. Als men ons niet test, hoe kunnen ze dan weten hoe goed we zijn? Een tegenargument hiervoor is dat ze tijdens de les met ons praten en daaruit ook kunnen afleiden hoe we het doen. Mogelijk is dit oa. wat ze bij het deel "meewerking in de klas" doen.

Een tweede ding wat ik niet zo goed vind, of eerder, waar ik het nut niet van inzie is de aanwezigheid die ze zo belangrijk vinden.
Een eerste reden hiervoor is dat aanwezig zijn in de les geen garantie dat om iets bijleren. En als je eens een les zou bijgewoond hebben zou dit duidelijk zijn. Er waren namelijk regelmatig mensen die bijna in slaap aan het vallen waren, of helemaal geen interesse toonden.
Een tweede reden is dat de regels die er rond deze aanwezigheid vrij streng zijn, maar dat ze niet toegepast worden. Belangrijk bij deze aanwezigheid is dat je 70% van de lessen aanwezig moest zijn om te slagen. Als je minder dan een half uur (of was het een uur?) te laat bent, krijg je een gedeeltelijke afwezigheid; als je later komt, krijg je een volledige afwezigheid. En drie gedeeltelijke afwezigheden is gelijk aan een volledige. Waar ik mij wat in ergerde was dat deze gedeeltelijke afwezigheden waar ze het over hadden, niet leken toegepast te worden. Er waren namelijk een aantal studenten die misschien op een paar lessen na elke les te laat waren. Meestal was zo'n 10 a 15 minuten, maar toch. Een paar keer kan je wel te laat komen, maar elke keer is wel wat overdreven.
Een derde en laatste reden is dat hoewel het een regel is dat als je meer dan 70% van de lessen afwezig bent je niet kan slagen, dit niet zo echt toegepast wordt. Er waren namelijk een aantal studenten die de 70% aanwezigheids grens niet gehaald hebben, maar na wat klusjes gedaan te hebben (zoals het PC-lokaal kuisen of de vuilbakken van een aantal leslokalen leeg te maken), deed men hier een oog voor dicht.

Dus wat is nu de waarde van mijn "Certificate of Completion"? Een certificaat dat je, als je faalt, zelfs kan bekomen door wat klusjes op te knappen?

テレビサークルのパーティー ("feestje" van de televisie-club)

Zoals op deze blog reeds vermeld, ben ik in december geinterviewd geweest door de televisie-club van de universiteit. Als bedanking hiervoor werd ik op 6 februari uitgenodigd voor een soort feestje.

Om correct te zijn moet ik zeggen dat het niet echt een club (サークル, saakuru) is. Het heeft er die avond over gegaan, wat de televisie club juist is, en wat bleek is dat men het zelf niet goed wist. In sommige opzichten waren ze wel een club, maar in andere dan weer niet. Ze zijn een halve club was de uiteindelijke conclusie. Maar binnekort gaan ze mogelijk een echte club worden.

Waar: in het lokaal van de televisie-club.
Wie: De leden van de televisie club, en een aantal van de geinterviewde mensen.
Wat: samen gezellig eten, praten en samen het resultaat van de interviews kijken :-)

Qua eten was er nabe (waar ge mij altijd wel mee kunt plezieren), en wat ze sushi noemden. Eignelijk was het een mengeling van rijst en dingen die je ook in sushi terug vind. Het waren dan misschien wel de ingredienten van sushi die ze gebruikten, maar pot vol met deze rijst/andere stuff-mengeling zou ik niet echt sushi noemen. Of is mijn idee van sushi mogelijk verkeerd?

Een van de mensen die er was, was een 大学院生 (daigakuinsei, graduate student) uit Canada. Interessante kerel was hij. Qua kennis Japans was er een groot verschil tussen ons, wa mij een gevoel gaf van "was ik ook al maar zo goed", en deed denken "I still have a long way to go". Ma da's een goede motivatie om het te blijven bijhouden (om nie studeren te zeggen) :-)

Even en (wat ik vond) interessant onderwerp waar het over ging vermelden. Op een gegeven moment ging het over het woord 帰化 (kika), wat naturalisatie betekent. De vraag van de Canadees (zijn naam ben ik as usual weer vergeten) was hoe het komt dat voor het woord naturalisatie deze twee kanji's gebruikt worden. De kanji 帰　betekent "terugkeren", en 化 betekent (oa.) "veranderen in". Hij zag niet in hoe ze van deze kanji tot "naturalisatie" gekomen zijn. Er is hier dan wat over gediscussieerd geworden, maar uiteindelijk konden de aanwezige Japanners geen verklaring geven. Het mysterie der kanji, mjaja :-)

Zoals ik reeds vermeldde hebben we tijdens het eten gekeken naar de interviews. Toch wel raar om uzelf zo op tv te zien. En vooral om u eigen Japans te horen (want da was nog nie echt denderend te noemen :-p)

Foto's:

Links onder zit de Canadees.
Twee koppen hoger staat Asami, mijn tutor.

De zombie achteraan de hoop is het hoofd van de televisie-club.
Geweldig hoe die deraltijd uitziet, die kerel :-D

[UPDATE]
Hmm, omdat ik ermee in mijn kop zat blijkt sushi "vinegared fish and rice" of volgens een andere woordenboek "anything made with vinegared rice" te betekenen. Dus in principe, als ge deze ingredienten in een pot gooit en ze onder elkaar mengt zou het nog steeds sushi zijn da ge bekomt ... Njah.

Afscheids-bijeenkomst voor Diana bij Sayaka

Op 3 februari zijn Manyee, Diana en ik op Sayaka's appartement nabe gaan eten. Sayaka had nog nooit iets met Diana gedaan (iets gaan eten of drinken ofzo), en ze wou dit voor Diana vertrok (wat twee weken later was) zeker eens gedaan hebben. En daarom, nabeee :-D Btw: I like nabe, gezellig en lekker :-)

We hebben gegeten, gedronken, gebabbeld en gelachen. In't kort: het was een heel leuke avond :-)


Foto's:

(Diana, ik, Manyee)

(Manyee, Sayaka, Diana en ik erachter)

修了パーティ (sluitings-feestje)

Op 15 februari, de dag van de sluitings-ceremonie, was er savonds ook een sluitingsfeestje.

Waar: In het "studie-lokaal" hier in de kaikan.

Wie: de studenten van de Japanese Intensive Course, de leerkrachten (plus kinderen), nog een paar andere mensen van het school, en vrienden die je kon uitnodigen.

Wat: Een bijeenkomst waarbij iedereen die kwam iets van eten en/of drank meebracht. Hoewel de drank eerder voor de leerkrachten en de mensen van het school weggelegd was.

Qua eten heb ik weer pannekoeken gemaakt. Net zoals de vorige keer bleek het in de smaak te vallen. Manyee had gekozen voor chocolade-fondue (er was allerlei fruit dat in de chocolade gesopt kon worden, en dat viel nog meer in de smaak. Ook was er een samenwerking tussen de twee, nl. mensen die een pannekoek namen en er chocolade op smeerden, iets wa der zeer goe uit zag.

Op deze afsluitings-party was ik voor een keer nog eens redelijk tipsy. Ma'k was nie alleen. Roi (Roald) en Daniel waren het ook. tWas best leuk :-D Dan nog een persoon die de alcohol goed leek te voelen was Sayaka van het Internationaal centrum (hoewel e slechts 1 blikje op had (een coctail van ca. 5% alcohol)). De eerste keer da'k haar zo gzien heb, was wel grappig :-)

Toen het feest gedaan was en we het lokaal terug opgeruimd hadden, was er een tijd overleg of er nog iets gedaan zou worden (iets gaan drinken, karaoke, ...), maar uiteindelijk is iedereen gewoon naar huis gegaan.

kVond't een zeer goede afsluiter van het eerste semester ^_^

Foto's:

De studenten die de voorbereiding troffen voor het feestje.

Het maken der slinger-versiering.

De eerste drank is aangekomen.
(links: De "baas" van het Internationaal Centrum (denk ik toch),
midden: Wim, rechts: David)

Een Japans feestje zou niet compleet zijn als
er geen mensen waren die en speech gaven :-)
(links: Kumasaki-sensei, midden: iemand van het
Internationaal Centrum, rechts: Sato-sensei)

Yamamoto-sensei en ik.
Yamamoto-sensei was een leerkracht grammatica
(hoewel het eerder leesoefeningen waren, makom :-)).
Yamamoto-sensei was mijn favo leerkracht :-)

修了式 (sluitings ceremonie)

Als er iets is dat ik in België bijna nooit en hier in Japan al vaak meegemaakt heb, dan zijn het formele ceremonies. Bijvoorbeeld bij de Speech Contest op 16 november 2006 of bij het jaarlijks feest van Ikebana International op 26 januari 2007. Op 15 februari heb ik er weer een meegemaakt, namelijk de de sluitingsceremonie van de Japanese Intensive Course die ik gevolgd heb.

Het was een korte ceremonie (15 minuten zou het duren, zei men), maar toch was alles gepland (het verloop van de ceremonie was op een groot blad tegen de muur te volgen). Het verliep als volgt:

• Opening van de ceremonie
• Overhandigen van de certificaten van geslaagd zijn aan ons studenten
• Enkele woorden van iemand met een vrij hoge functie aan de universiteit (wat het juist was ben ik vergeten)
• Enkele woorden van de "baas" van het Internationaal Centrum (aan de Shinshu Universiteit)
• Enkele woorden van de vertegenwoordigers van de A- en de B-klas
• Sluiting van de ceremonie
  

Als aanwezigen waren er wij de studenten, de leerkrachten, enkele mensen van het Internationaal Centrum, en de hierboven vernoemde personen met een hoge functie aan de universiteit die enkele woorden tegen ons zeiden.

Een week voor de ceremonie werd ik door Sato-sensei gevraagd om de vertegenwoordiger van de B-klas te zijn. Hiervoor moest ik een eindwoord (waarin ik vermeldde wat we geleerd en meegemaakt hebben deze afgelope 4 maanden en waarin ik de leerkrachten en mensen van het Internationaal centrum bedankte) schrijven en dit voorlezen (of vanbuiten opzetten) voor de persoon met de hoge functie (die ik vergeten ben).

Na de ceremonie volgde een groepsfoto en hebben we (studenten en leerkrachten) nog een tijd blijven napraten.

Foto's:

De officiele vlag van de Shinshu Universiteit.
Het symbool was pas sinds vorig jaar (dacht ik) vastgelegd,
en Sato-sensei leek er trots op te zijn.

Nog wat rustig praten voor de ceremonie.

De hoge piet waar ik de naam noch functie
niet van weet, die ons ons certificaat over-
handigde.

En voila, mijn "Certificate of Completion"
(Nice)

[UPDATE]
Hieronder nog wat fotos, getrokken door de mensen van het Internationaal Centrum.

Rustig met elkaar praten (of in mijn geval het slotwoord
nog wat herlezen) voor de ceremonie begon.

Het in ontvangst nemen van het certificaat.

De "president of Shinshu University" die zijn slotwoord geeft.

Ik die mijn slotwoord geef.

En om te eindigen een groepsfoto.

[100] Afscheidsfeestje voor Diana

[Mijlpaal, mijn 100ste post :-D nm :-p]

Op 11 februari was er een soort afscheidsfeestje voor Diana, een Duitse studente die vanaf het eind van deze week nog een paar weken gaat rondreizen in Japan en dan naar Duitsland terugkeert.

Om 18:00 (denk ik) kwamen we samen op Manyee's kamer, waar het feestje zou doorgaan. We waren met een man of 10, wat best wel veel is voor een kamer hier in de kaikan :-)

Na te zijn gaan winkelen hebben we samen gegeten (spagetti en gyoza). Hierna was het tijd voor drinken en babbelen.

hoe we erbij gekomen zijn weet ik niet meer, mogelijk omdat we met wat veel volk voor Manyee's kamer waren, maar we zijn rond een uur of 21:00 (denk ik) verhuist naar de U2 (een cafe-achtige bedoening, waar er zeer lekkere coctails te krijgen zijn :-)). Hier hebben we een paar uurtjes gezeten, gedronken, gebabbeld en goed gelachen.

Na de U2 zijn we met een paar man minder naar Manyee's kamer teruggekeerd. Hier was het tijd voor nog meer drinken en spelletjes. Een half uurtje later kwam de buurman echter klagen dat we wat te luid waren en vroeg of het niet wat stiller kon. Hierna zijn we naar William's kamer verhuisd, omdat zijn buren wel tegen wat lawaai bestend zijn :-)). Op William's kamer gingen de spelletjes door. Zoals altijd hebben we vooral het dorobou-geemu gespeeld.

dorobou-geemu (dief/bandiet spel)

• Benodigdheden: een spel kaarten
• Voorbereiding: Je neemt de schuppen aas, schuppen koning en verder schuppen vanaf de 2 totdat je evenveel kaarten hebt als spelers.
• Spel: Je schud deze kaarten en geeft elke speler er een. De bedoeling van het spel is dat de politie (dit is de persoon die de schuppen koning heeft) probeert te achterhalen wie de dief (schuppen aas) is. Voor de dief is het de bedoeling de gewone mensen (iedereen die niet de schuppen aas of koning heeft) te laten weten dat hij de dief is zonder dat de politie dit merkt. De dief doet dit door te knipogen. Als een gewone mens een knipoog krijgt, moet hij zijn kaart laten zien. Als de dief gevonden wordt door de politie, dan wint de politie. Als er x gewone mensen (wat dit aantal is hangt af van het aantal spelers, twee minder dan het totaal aantal gewone mensen is en optie) een knipoog gekregen hebben en hun kaart hebben laten zien, dan wint de dief.
• batsu-geemu (straf-spel): Dan het leuke aan dit dorobou-geemu is dat de verliezer een batsu-geemu moet ondergaan :-D De verliezer is de politie of dief, plus mogelijk een van de gewone mensen die hun kaart niet hebben laten zien (dit geeft de gewone mensen wet incentief om goed op te letten of ze geen knipoog krijgen :-)) Enkele voorbeelden: Met twee personen een mikado-stokje opeten tot op 1 cm (of minder) van elkaar (Vooral als het twee jongens zijn die dit moeten doen is, is dit zeer leuk :-)), je liefde verklaren aan een van de spelers (met als vereiste dat het overtuigend moet zijn (de overige spelers oordelen), zoniet moet het herhaald worden), Met twee een halve minuut dansen, ...
  

Zoals bij deze drink en spellekes-speel gelegenheden altijd het geval is, was het heel plezant. Plezier gegarandeerd met die spellekes (en vooral batsu-geemu) :-D

Hodgepodge Party

Op zaterdag 10 februari was er weer een party, in de stijl van het Christmas party van 17 december. Het ging door op de zelfde plaats, nl. een gebouw dicht bij de kaikan (Ik zou eigenlijk toch wel eens de naam van dat gebouw mogen opzoeken). Het was weerom gericht op een culturele uitwisseling tussen buitenlandse studenten en Japanners die hier interesse voor hebben (Ik zou eigenlijk ook wel eens de naam van de vereniging die deze dingen organiseerd mogen opzoeken).

Net zoals bij de Christmas party moesten wij buitenlandse studenten iets van eten van hun eigen land klaarmaken (of gewoon eten zelf was ook al goed). In ruil hiervoor moesten we dan geen inkom betalen. Ik besloot pannekoeken te maken. Enkele redenen hiervoor waren dat pannekoeken gemakkelijk te maken zijn en ook omdat ik hier in Japan nog geen ander belgisch eten klaargemaakt heb, en ik ook geen zin had om voor die party te gaan beginnen experimenteren :-)

Bij het begin van het feest was er best weinig volk. Maar naarmate de tijd voorbijging, zijn er nog een heel deel Japanners bijgekomen. Het feest bestond uit twee delen. Tijdens het eerste deel waren er een viertal speeches van Buitenlandse studenten die afstudeerden. Hierna werd er wat gepraat en vervolgens was er het tweede deel, namelijk het eten, tijdens en na wat er nog meer gepraat werd.

Het was een leuk feest, waar ik een heel deel nieuwe mensen heb leren kennen.

Foto's:

Het eten (alsof da nie duidelijk was :-p)

Me and the sushi

Als extra attractie na het eten waren er een
aantal mensen die traditionele kledij van ver-
schillende landen aandeden en lieten zien.
Links: Afrika, Rechts: Mongolie, Midden (2): China.

De kinderen deden ook mee, maar dan niet in traditionele
kledij van een bepaald land :-)
De vrouw rechts is ook gekleed in Afrikaanse kledij.

[UPDATE]
Op Woensdag 14 februari stond er een artikel over deze party in de Shinano Mainichi Shimbun.