Jipo's blog: Bergbeklimming (18 nov '06)

Vorige zaterdag was het weer zover, toen ben ik nog eens naar de bergen getrokken.
In elke richting dat je kijkt hier waar ik verblijf zijn er bergen te zien. Sommige van deze bergen zijn dichterbij dan anderen. De meeste van deze bergen zijn begroeid met bomen. Een paar van de bergen dicht bij de kaikan (会館, kort voor het Internationaal huis), zijn echter ontdaan van bomen op de top. Het waren deze bergen die ik wou verkennen.

Ik ben met de fiets vertrokken in de richting van de berg. Welke weg ik moest nemen om bij de berg te geraken wist ik niet, maar vermits de berg altijd zichtbaar was, wist ik altijd wel welke richting ik uit moest. Na een tijdje begon de weg stijler en stijler naar omhoog te beginnen gaan. Dat was een teken dat ik op de goede weg was, maar het het was best vermoeiend. Op een gegeven moment heb ik dan mijn fiets ergens geparkeerd en ben ik tevoet verder gegaan. Na een tijdje stopte de asfalt-weg en begon er een zandpadje de berg op. Hier heb ik even een pauze in gelast. Ik heb wat muziek op gezet, ben op mijn rug gaan liggen en mn ogen toe gedaan. Na zo wat gerust te hebben vertrok ik het stijle bergpad op. Best vermoeiend om de hele tijd bergop te lopen, en soms aardig stijl ook. Na een mooie wandeltocht bereikte ik eindelijk de top van de berg. Hoewel, het is te zeggen, de top was het niet echt, maar het was een open plaats (ontdaan van bomen) waar er een plaat stond waarop de naam van de berg vermeld stond (voor zover ik begreep) en erop leek te wijzen dat je van daaruit de omgeving kon bekijken. Dit heb ik ook gedaan en het was de moeite. Het schoonst vond ik de besneeuwde toppen van de Japanse alpen die boven de wolken in de verte uitkwamen. Omdat mijn doel echter was om de top van de berg te bereiken ben ik nog een stuk verder gegaan. Ik heb het pad verder gevolgd en kwam bij een tweede open plaats uit die zich iets hoger bevond. Hier was er ook een heel schoon uitzicht. Wat ik daar zag maakte echter direct een eind aan mijn plan om de top te bereiken, wat ik zag was namelijk een top van de berg die zich nog een heel stuk hoger bevond dan de plaats waar ik toen was. Vermits ik moe begon te worden heb ik dan besloten het bereiken van de top tot een andere keer uit te stellen en ben ik teruggekeert.

Een kleine opmerking is wel dat ik het afdalen van de berg veel moeilijker vond dan het beklimmen ervan. Doordat het een redelijk stijl pad was, moest ik de heletijd mijzelf afremmen om niet te snel naar beneden te stormen, en dit kostte mij veel meer energie dan ik zou gedacht hebben.

Maargoed, het was een zeer leuk en verfrissend uitstapje, zeker niet de laatste :-)

Foto's, getrokken tijdens de beklimming.