Een jaar alleen in Japan wil zeggen een jaar mijn eigen was doen. Mijn was zelf doen wil zeggen dat ik mijn kleren moet wassen, drogen en nadien strijken. Of zo zou men het mij alleszins uitleggen. Bij gebrek aan een strijkijzer de eerste weken na mijn aankomst (nu nog trouwens) had ik geen andere keus dan mijn kleren ongestreken te laten.
Bij dit ongestreken laten van mijn kleren is mij echter iets opgevallen. Door een kleine week aan een kapstok in mijn kast te hangen zijn de meeste kreuken vanzelf uit mijn T-shirten verdwenen. Vreemd vond ik, maar wel zeer handig :-D Voor het meest van mijn was is het zowiezo niet echt nodig om het te strijken. Enkele van deze dingen: handdoeken, ondergoed (ziet toch niemand :-p), zakdoeken (als ik er een keer in snut is't toch trug verkreukt), truien (deze zijn vrij dik en kreuken niet echt), broeken (dit is miss niet zo zeker, maar als ik ze een uurtje aan heb zijn de kreuken volgens mij ook geen probleem meer), bedovertrekken (na een keer slapen zijn ze toch terug verkreukt; de geen die ik hier heb kreuken trouwens ook niet zo erg merk ik juist) en sokken.
Lang leve het leven zonder strijkijzer.
-Jipo-
Abonneren op:
Reacties posten (Atom)
1 opmerking:
Hallo Kevin :),
Ik zag juist uw ervaringen met het 'niet strijken'... eigenlijk is dat wel zo hé :-D. Alles kreukt na een tijd toch weer :). Ghihi...en hoe is het met jou? Met mij alles goed, nu ben ik sinds maandag weer volop aan het blokken en ik doe het toch ooo zo graag :p..NOT! :).
Nog veel plezier in het mooie Japan!!!
Dadaaaakes... xxx Kim.
Een reactie posten