Alright, een kleine twee maand en 6 tandartsbezoeken verder dacht ik nog eens een update over mijn hele tandarts-ervaring hier in Japan te geven.
Zoals ik in december al zei, bleek uit de röntgen foto van mijn gebit dat een heel deel van mijn tanden donkere vlekjes hadden. Het waren er nog maar kleine, zei de tandarts, maar ik kon ze beter nu laten "maken" in plaats van te wachten en het als maar meer van mijn tand stuk maakt. In het totaal zou er aan 12 tanden (denk ik) iets gedaan moeten worden (al mijn kiezen). Ondertussen zijn er al 8 gedaan.
Hoewel hij eerst zei dat het slechts kleine plekjes waren, was er bij mijn vorig bezoek toch een tand (links onder achteraan) waar een vrij grote slechte plek in zat, bijna tot aan de wortel van mijn tand. Als ge da zo ziet, dan verschiet ge wel toch wel ff. Hier in Japan was't trouwens ook de eerste keer dat ik mijn tand in het midden van zo een uitboor en opvul procedure te zien kreeg. Ik zag dan mijn tand met daar een ferm gat in geboord, heel raar om te zien.
Dan iets anders. Zoals ik ooit als eens vermeld heb, heb ik sinds eind december redelijk wa last gehad van pijn aan mijn tanden na gegeten te hebben. Telkens als ik at (vooral bij warm eten) kreeg ik pijn aan mijn linker onder kiezen. Da was zeer ambetant. Door geen tussendoortjes meer te eten en na elke maaltijd direct mijn tanden te poetsen is die pijn wel geminderd, ma soms was deze er hoedan ook nog steeds. Ik had dit al eens aan de tandarts gemeld, en toen zei hij dat het mogelijk kwam door een opening tussen mijn laatste kies en wijsheidstand, waar vuil tussen zou kunnen zitten. Hij zei zelfs iets van mogelijk die wijsheidstand te trekken, wat ik helemaal geen leuk idee vond. Uiteindelijk bleek dit niet de oorzaak te zijn. Bij mijn vorig bezoek heb ik hem gevraagd om eerst mijn twee links onderste achterste kiezen te bekijken, omdat het deze waren die pijn leken te doen. De achtersta tand was deze met de grote slechte plek in die ik hierboven zei. Da verklaard mogelijk de pijn die ik voelde. Nu vandaag, een dag verder, kan ik nog nie tegoei zegge of die pijn weg is, ma na wat dingen gegeten te hebben die vroeger voor pijn zorgde, heb ik nog niks gevoeld. Dus das goe nieuws :-) Slecht nieuws is echter da er in de plaats een ambetant gevoel is gekomen als ik harde dingen eet (vb. cornflakes). Als ik daarop bijt, is het precies alsof ik de druk van die vulling tegen de wortel van mijn tand voel (en da nbeke pijn doet). Dus helemaal opgelost is het nie, ma tis toch al beter als eerst. Ik hoop da ik alleszins geen last meer heb bij't eten van warm eten, makom.
Dan verder ook nog even zeggen da mijn happy uitspraak over de pijnloosheid van de spuiten hier in Japan wa voorbarig waren. De keren na die post heb ik ze telkens gevoeld. Nie da't hard pijn deed ofzo, ma'k wil gwn zegge da'k er ook nie niks van voelde.
Dan als laatste iets over de titel hier. Toen ik eerst vernam da der zoveel tanden waren met plekjes op, verschoot ik wel. Het was namelijk niet dat ik mn tanden niet poetste (hoewel ik toegeef niet na elke maaltijd (een keer per dag was genoeg), maar zo zijn er wel meer mensen), en toch zoveel plekjes. Maar de plekjes bevonden zich allemaal tussen twee tanden in, de plaatsen waar een tandenborstel niet bij kan. Om dus dit soort gaatjes te vermijden, zou je moeten flossen, iets wat ze me bij de tandarts zelf ook gemeld hebben. Mjaja.
Sorry da't zo'n weinig gestructureerde post geworden is.
Greetz,
Jipo
dinsdag, januari 30, 2007
maandag, januari 29, 2007
Ijssculpturen bij het kasteel van Matsumoto
Het weekend van 27-28 januari zouden er bij het kasteel van Matsumoto ijssculpturen te zien zijn. Dit werd ons de eerste week na de kerstvakantie meegedeeld. Vermits ik nog nooit ijssculpturen in het echt gezien had, wou ik er zeker naartoe. Een leerkracht melde ons ook dat die sculpturen vrijdag (de 26ste) savonds zouden gemaakt worden en da ook wel interessant kon zijn om eens gezien te hebben.
Vrijdag savonds was er een nieuwjaarsfeestje in het Buena Vista hotel waar ik naartoe ging (zie een andere post). Na dit feestje ben ik met wat mensen naar de ijssculpturen in wording gaan kijken. Daar aangekomen waren er twee aan de ingang die al vrij klaar waren, maar voor de rest was er niet zo veel te zien. Het was hoe dan ook wel cool om die mensen met kettingzagen te keer te zien gaan op grote ijsklompen. Zonder aarzelen sneden ze er maar op los. Als ik da was, zou ik kei veel schrik hebben om perongeluk het beeld in twee te zagen door een verkeerde beweging te maken, maar da was bij hun precies nie het geval. Maja, ze hemme da dan ook wel meer gedaan :-)
De zaterdag dan, zou ik mè William van de kaikan samen naar't kasteel rijden. Om 11:20 kwamen we aan bij het kasteel. Op da uur hadden we er met Manyee en Diana afgesproken, maar die waren er nog niet. Omdat er iets fanfare-achtig aan het gebeuren was, hebben we niet meer gewacht en zijn we gan kijken wat het was. Er was een kinder-fanfare groep aan het optreden. Ze leken allemaal de leeftijd van lagere school kinderen te hebben. En ze deden het verdomd goed. Tussen de liedjes (en erna ook) is er wa uitleg gegeven geweest over die groep, ma da heb'k nie tegoei verstaan. Men leek te zegge da ze best goe waren en aan vanalle grote wedstrijden hebben meegedaan (opeens zit ik met het gedacht dat ze ook aan een wereldkampionschap ofzo hebben meegedaan).
Na die fanfare gezien te hebben, hebben we Manyee en Diana gevonden en zijn we de ijssculpturen gaan bekijken. Het was eerder een teleurstelling eigenlijk, want het waren er maar weinig (8 in't totaal denk ik). En daarboven waren ze ook al wa afgetakeld. Het was namelijk aardig warm (voor ijssculpturen alleszins) en ze waren redelijk aan het smelten. Het schone doorzichtige ijs da er de dag ervoor was, was veranderd in ijs vol met barsten.
Omdat we er toch waren zijn we nog eens door de tuin van het kasteel gewandeld. En bij de ... sloot (?) rond het kasteel waren we onder de indruk van de grote vissen (karpers? dunno) die erin zwommen.
Qua eten waren er een paar kraamkes die da verkochten. Ik ben voor de kebab gegaan. Hoewel het qua smaak best lekker was, thad mij gesmaakt, was het voor een belgische kebab gewoon zijnde persoon wel een beke'n teleurstelling qua volume en inhoud. Zo werd het ipv het kebab brood van in belgie gepresenteerd in een half pita-broodje (klein maw), en qua groenten moest ge content zijn met enkel witte cool (denk ik, twas alleszins ma een soort groente). Magoe, chance da het mij best gesmaakt heeft (zoals ik al zei), da compenseerde alles vrij goe :-)
Als laatste waren er ook een aantal verklede mensen daar. Ene als een power ranger / ultraman / of iets in die trend achtige persoon met als initialen VF. Joost mag't wete waarvoor da staat. Als ge zelf begint te gokken komde uit bij dingen als "Very Foolish"-man, ma da zal't wel nie zijn. En de andere was de mascotte van Matsumoto heb ik ernomen. Iem heeft mij de naam ervan gezegd, ma die zen'k ondertss al trug vergeten.
[Dan hier de foto's.]
De fanfare:
Wat versiering bij de poort van het kasteel:
De verkleede mensen:
De ijssculpturen (en andere ijs dingen):
Enkele ijssculpturen aan het station, als voorproefje:
Omdat ze hier niet in de zon stonden, zijn ze nog schoon doorzichtig, heel anders dan deze bij het kasteel.
Vrijdag savonds was er een nieuwjaarsfeestje in het Buena Vista hotel waar ik naartoe ging (zie een andere post). Na dit feestje ben ik met wat mensen naar de ijssculpturen in wording gaan kijken. Daar aangekomen waren er twee aan de ingang die al vrij klaar waren, maar voor de rest was er niet zo veel te zien. Het was hoe dan ook wel cool om die mensen met kettingzagen te keer te zien gaan op grote ijsklompen. Zonder aarzelen sneden ze er maar op los. Als ik da was, zou ik kei veel schrik hebben om perongeluk het beeld in twee te zagen door een verkeerde beweging te maken, maar da was bij hun precies nie het geval. Maja, ze hemme da dan ook wel meer gedaan :-)
De zaterdag dan, zou ik mè William van de kaikan samen naar't kasteel rijden. Om 11:20 kwamen we aan bij het kasteel. Op da uur hadden we er met Manyee en Diana afgesproken, maar die waren er nog niet. Omdat er iets fanfare-achtig aan het gebeuren was, hebben we niet meer gewacht en zijn we gan kijken wat het was. Er was een kinder-fanfare groep aan het optreden. Ze leken allemaal de leeftijd van lagere school kinderen te hebben. En ze deden het verdomd goed. Tussen de liedjes (en erna ook) is er wa uitleg gegeven geweest over die groep, ma da heb'k nie tegoei verstaan. Men leek te zegge da ze best goe waren en aan vanalle grote wedstrijden hebben meegedaan (opeens zit ik met het gedacht dat ze ook aan een wereldkampionschap ofzo hebben meegedaan).
Na die fanfare gezien te hebben, hebben we Manyee en Diana gevonden en zijn we de ijssculpturen gaan bekijken. Het was eerder een teleurstelling eigenlijk, want het waren er maar weinig (8 in't totaal denk ik). En daarboven waren ze ook al wa afgetakeld. Het was namelijk aardig warm (voor ijssculpturen alleszins) en ze waren redelijk aan het smelten. Het schone doorzichtige ijs da er de dag ervoor was, was veranderd in ijs vol met barsten.
Omdat we er toch waren zijn we nog eens door de tuin van het kasteel gewandeld. En bij de ... sloot (?) rond het kasteel waren we onder de indruk van de grote vissen (karpers? dunno) die erin zwommen.
Qua eten waren er een paar kraamkes die da verkochten. Ik ben voor de kebab gegaan. Hoewel het qua smaak best lekker was, thad mij gesmaakt, was het voor een belgische kebab gewoon zijnde persoon wel een beke'n teleurstelling qua volume en inhoud. Zo werd het ipv het kebab brood van in belgie gepresenteerd in een half pita-broodje (klein maw), en qua groenten moest ge content zijn met enkel witte cool (denk ik, twas alleszins ma een soort groente). Magoe, chance da het mij best gesmaakt heeft (zoals ik al zei), da compenseerde alles vrij goe :-)
Als laatste waren er ook een aantal verklede mensen daar. Ene als een power ranger / ultraman / of iets in die trend achtige persoon met als initialen VF. Joost mag't wete waarvoor da staat. Als ge zelf begint te gokken komde uit bij dingen als "Very Foolish"-man, ma da zal't wel nie zijn. En de andere was de mascotte van Matsumoto heb ik ernomen. Iem heeft mij de naam ervan gezegd, ma die zen'k ondertss al trug vergeten.
[Dan hier de foto's.]
De fanfare:
Wat versiering bij de poort van het kasteel:
De verkleede mensen:
De ijssculpturen (en andere ijs dingen):
Enkele ijssculpturen aan het station, als voorproefje:Omdat ze hier niet in de zon stonden, zijn ze nog schoon doorzichtig, heel anders dan deze bij het kasteel.
zondag, januari 28, 2007
Nieuwjaarsfeest van Ikebana International
De eerste week na de kerstvakantie (denk ik) werd mij meegedeeld dat er eind (de 26ste) januari een nieuwjaarsfeest zou zijn in het Buena Vista hotel en da er 30 buitenlandse studenten gratis naartoe mochten gaan. Nu ik in Japan zit en der de kans voor heb, moet ik naar zoveel mogelijk van deze dingen gaan dacht ik en dus heb ik mij ingeschreven :-)
Het begon om 17:30. Ik kom er aan en merk da'k mn portemonee nie bij heb (op zich nie zo erg, omda't toch gratis was :-p makom, toch ambetant om geen identificatie of geld bij te hebben). Vervolgens kom ik tot de spijtige conclusie dat ik geen idee meer had wat er te doen was. Het enige dat ik nog wist was "feestje". Maar op zo'n fancy bedoening kan ik moeilijk vragen van "Ik kom voor het feestje, waar moet ik zijn?". Gelukkig kwam ik er een paar Chinede mede-buitenlandse studenten tegen waarmee ik binnen ben gegaan.
Binnen gekomen heb ik een naamkaartje gekregen en kon ik naar binnen. Een zaal vol stoelen, halfvol met mensen, vanvoor een tafel met een hoop trofee's op, een speech-plaats, en een reuze ikebana stuk.
Zoals de vorige van dit soort dingen waar ik al naartoe ben geweest, begon het met een hele hoop mensen die voorgesteld werden en een speech deden.
Nadat dit gedaan was veranderden we van locatie en gingen we naar de grote zaal waar het eten bij de speech-contest vorige keer ook door ging. Deze Ipv recht te moeten staan zoals vorige keer, was het nu heel anders. Er waren een tien-tal ronde tafels verspreid in de zaal waar we konden gaan zitten. Er waren ook twee podia waar iets zou gebeuren.
Het gaan zitten was geen simpele bedoening. Sommige mensen zeiden "ga maar ergens zitten", en als we dan wouden gaan zitten kwam iemand anders ons melden dat we niet mochten omdat het een speciale tafel was. Uiteindelijk (na het toevoegen van een extra tafel) is het gaan zitten toch gelukt.
Op elke stoel stond een zak met inhoud. Blijkbaar kreeg iedereen op deze manier een cadeau. De inhoud was een portie rijst met rode bonen (en mogelijk nog andere ingrediënten). Vermits ik geen fan ben van rode bonen heb ik deze geschonken aan iem die er wel iets mee kon doen. Verder zaten er twee (best leuke) dozen met individueel verpakte thee zakjes in in.
De show ging er verder met een voorstelling van enkele vijfde en zesde studiejaar meisjes die de theeceremonie voordeden. die meisjes waren bezig de traditionele cultuur van Japan aangeleerd te krijgen en deze zo in stand te houden. Best cool om te zien.
Vervolgens was er een Shamisen voorstelling (door een man en een vrouw). Nog steeds hoor ik graag Shamisen muziek graag. Waarschijnlijk is der een speciale benaming voor het soort muziek waarbij op een Shamisen gespeeld wordt en er terwijl op een speciale manier gezongen wordt, maar deze benaming ken ik nie.
Na deze voorstelling begon het eten. Een voor een werden verschillende schotels naar de tafels gebracht, waar we naar gelieven (believen?) mochten van nemen. De Japanners aan onze tafel hadden verdacht weinig interesse voor het eten, ze waren vooral bezig met elke persoon in de zaal drinken proberen in te schenken (en in dit proces zelf ook een aardige hoeveelheid binnen te lijken te werken).
Na al het eten en drinken, was er (wat precies de gewoonte lijkt te zijn bij dit soort Japanse feestjes) bingo. Er was een tafel met een pak zakjes en pakjes op, zodat zeker de helft van de personen in de zaal iets zou krijgen. Lekker spannend, zo bingo spelen :-D De prijs die ik gewonne had waren een verpakking van de papiere doekjes die bij de thee-ceremonie gebruikt worden. Echt veel kan ik er nie mee doen, ma kvind't wel tof om te hebben :-) Vreemd aan de bingo was da de mensen die op't eind wonnen veel beter prijzen leken te krijgen als de personen die eerst wonnen. Daniel (een amerikaan) had vrij vroeg bingo en won een ikebana-vaasje in de vorm van een everzwijn (het dier van dit jaar), hij kon er nie veel mee doen. In't midden ergens won ik en ik kreeg die papiere doekjes. Dan de mensen die op't eind wonnen echter, die kregen om te beginnen een bedrukt doekje (wa ik een tof cadeau vind, om vb. tege de muur te hangen), vervolgens ook nog een mini-cd met shamisen-muziek, EN dan ook nog een gsm-strap (of hoe ge't ook noemt) in de vorm van een everzwijn. Ten eerste kregen ze drie cadeau's ipv eentje, en ten tweede vind ik het alledrie zeker evengoede cadeau's als mijn papiere doekjes. "Vreemd", vonden ik en Daniel :-)
Na de bingo liep de avond richting einde. Er werd nog wa gebabbeld en gedronken, en dan kwam men af met nog een spel (waar stuff mee gewonnen/gekregen kon worden). Al de mensen in de zaal moesten in een grote cirkel gaan staan en iedereen kreeg een cadeau in zn handen. De meeste van deze pakjes waren hetzelfde, maar sommige mensen kregen een ander (duurder) pakje. Iedereen samen zongen we dan een liedje (allez, vooral de Japanners eigenlijk, want ik kende't nie) en op de maat van da liedje gaven we de pakjes door. Toen het liedje twee keer gezongen was, was het gedaan en het pakje da ge ten vast had, da was voor u. Ik had een van de gewone pakjes vast, er zat een sake-kopje in (waar ik content mee zen :-)).
Een hele hoop pakjes waren er uitgedeeld, geld was duidelijk geen probleem. Sato-sensei kwam mij op't eind vertellen da het voor de gewone gasten (de Japanners) nie gratis was, maar 5000-7000Yen (ca. 37-47€) kon gekost hebben voor er te zijn. Wat is het toch leuk om een buitenlandse student te zijn in Japan, gratis dure feestjes mee kunnen maken enzo :-)
Foto's:
Het begon om 17:30. Ik kom er aan en merk da'k mn portemonee nie bij heb (op zich nie zo erg, omda't toch gratis was :-p makom, toch ambetant om geen identificatie of geld bij te hebben). Vervolgens kom ik tot de spijtige conclusie dat ik geen idee meer had wat er te doen was. Het enige dat ik nog wist was "feestje". Maar op zo'n fancy bedoening kan ik moeilijk vragen van "Ik kom voor het feestje, waar moet ik zijn?". Gelukkig kwam ik er een paar Chinede mede-buitenlandse studenten tegen waarmee ik binnen ben gegaan.
Binnen gekomen heb ik een naamkaartje gekregen en kon ik naar binnen. Een zaal vol stoelen, halfvol met mensen, vanvoor een tafel met een hoop trofee's op, een speech-plaats, en een reuze ikebana stuk.
Zoals de vorige van dit soort dingen waar ik al naartoe ben geweest, begon het met een hele hoop mensen die voorgesteld werden en een speech deden.
Nadat dit gedaan was veranderden we van locatie en gingen we naar de grote zaal waar het eten bij de speech-contest vorige keer ook door ging. Deze Ipv recht te moeten staan zoals vorige keer, was het nu heel anders. Er waren een tien-tal ronde tafels verspreid in de zaal waar we konden gaan zitten. Er waren ook twee podia waar iets zou gebeuren.
Het gaan zitten was geen simpele bedoening. Sommige mensen zeiden "ga maar ergens zitten", en als we dan wouden gaan zitten kwam iemand anders ons melden dat we niet mochten omdat het een speciale tafel was. Uiteindelijk (na het toevoegen van een extra tafel) is het gaan zitten toch gelukt.
Op elke stoel stond een zak met inhoud. Blijkbaar kreeg iedereen op deze manier een cadeau. De inhoud was een portie rijst met rode bonen (en mogelijk nog andere ingrediënten). Vermits ik geen fan ben van rode bonen heb ik deze geschonken aan iem die er wel iets mee kon doen. Verder zaten er twee (best leuke) dozen met individueel verpakte thee zakjes in in.
De show ging er verder met een voorstelling van enkele vijfde en zesde studiejaar meisjes die de theeceremonie voordeden. die meisjes waren bezig de traditionele cultuur van Japan aangeleerd te krijgen en deze zo in stand te houden. Best cool om te zien.
Vervolgens was er een Shamisen voorstelling (door een man en een vrouw). Nog steeds hoor ik graag Shamisen muziek graag. Waarschijnlijk is der een speciale benaming voor het soort muziek waarbij op een Shamisen gespeeld wordt en er terwijl op een speciale manier gezongen wordt, maar deze benaming ken ik nie.
Na deze voorstelling begon het eten. Een voor een werden verschillende schotels naar de tafels gebracht, waar we naar gelieven (believen?) mochten van nemen. De Japanners aan onze tafel hadden verdacht weinig interesse voor het eten, ze waren vooral bezig met elke persoon in de zaal drinken proberen in te schenken (en in dit proces zelf ook een aardige hoeveelheid binnen te lijken te werken).
Na al het eten en drinken, was er (wat precies de gewoonte lijkt te zijn bij dit soort Japanse feestjes) bingo. Er was een tafel met een pak zakjes en pakjes op, zodat zeker de helft van de personen in de zaal iets zou krijgen. Lekker spannend, zo bingo spelen :-D De prijs die ik gewonne had waren een verpakking van de papiere doekjes die bij de thee-ceremonie gebruikt worden. Echt veel kan ik er nie mee doen, ma kvind't wel tof om te hebben :-) Vreemd aan de bingo was da de mensen die op't eind wonnen veel beter prijzen leken te krijgen als de personen die eerst wonnen. Daniel (een amerikaan) had vrij vroeg bingo en won een ikebana-vaasje in de vorm van een everzwijn (het dier van dit jaar), hij kon er nie veel mee doen. In't midden ergens won ik en ik kreeg die papiere doekjes. Dan de mensen die op't eind wonnen echter, die kregen om te beginnen een bedrukt doekje (wa ik een tof cadeau vind, om vb. tege de muur te hangen), vervolgens ook nog een mini-cd met shamisen-muziek, EN dan ook nog een gsm-strap (of hoe ge't ook noemt) in de vorm van een everzwijn. Ten eerste kregen ze drie cadeau's ipv eentje, en ten tweede vind ik het alledrie zeker evengoede cadeau's als mijn papiere doekjes. "Vreemd", vonden ik en Daniel :-)
Na de bingo liep de avond richting einde. Er werd nog wa gebabbeld en gedronken, en dan kwam men af met nog een spel (waar stuff mee gewonnen/gekregen kon worden). Al de mensen in de zaal moesten in een grote cirkel gaan staan en iedereen kreeg een cadeau in zn handen. De meeste van deze pakjes waren hetzelfde, maar sommige mensen kregen een ander (duurder) pakje. Iedereen samen zongen we dan een liedje (allez, vooral de Japanners eigenlijk, want ik kende't nie) en op de maat van da liedje gaven we de pakjes door. Toen het liedje twee keer gezongen was, was het gedaan en het pakje da ge ten vast had, da was voor u. Ik had een van de gewone pakjes vast, er zat een sake-kopje in (waar ik content mee zen :-)).
Een hele hoop pakjes waren er uitgedeeld, geld was duidelijk geen probleem. Sato-sensei kwam mij op't eind vertellen da het voor de gewone gasten (de Japanners) nie gratis was, maar 5000-7000Yen (ca. 37-47€) kon gekost hebben voor er te zijn. Wat is het toch leuk om een buitenlandse student te zijn in Japan, gratis dure feestjes mee kunnen maken enzo :-)
Foto's:
donderdag, januari 25, 2007
Internet is back
Na een paar mails naar de Iam-Net (mijn internet provider hier) gestuurd te hebben, bleek het probleem met mijn login te liggen bij de automatische in- en uitlog procedure. Door samenloop van omstandigheden stond ik aangegeven als ingelogd, terwijl da nie het geval was. Hierdoor kon ik mij niet inloggen (vermits met meerdere pc's dezelfde account gebruiken blijkbaar niet gaat). Uiteindelijk hebben ze mij manueel uitgelogd (van hun kant), heb ik mij opnieuw kunnen inloggen en is alles terug opgelost :-)
Het was nog wel eens leuk eigenlijk, om terug zoals in oktober elke morgend vroeger naar't school te gaan om in de pc-klassen mijn mails te checken en er zelf te sturen. Maar internet op eigen kamer is zeker ook niet slecht ^_^
Het was nog wel eens leuk eigenlijk, om terug zoals in oktober elke morgend vroeger naar't school te gaan om in de pc-klassen mijn mails te checken en er zelf te sturen. Maar internet op eigen kamer is zeker ook niet slecht ^_^
maandag, januari 22, 2007
Weetjes (7)
- Drie paar sokken helpen niet tegen 30cm (of meer) sneeuw.
- Ik zat bij de bank te wachten tot men klaar was mijn betaling af te handelen en opeens bedankt of verontschuldigd (kwee nie just wa't was) der een vrouw haar en komt naast mij zitten op de bank waar ik op zat. Zeer vreemd vond ik (het was btw niet eens dat ze direct naast mij zat, er was nog plaats voor een andere persoon tussen ons over).
- Japanse (universiteits) ingangsexamens zijn Crazy (op een hele hoop gebieden).
- Rob is mijnen held.
- Nutella bewaart ge beter hoog als laag (in Japan toch alleszins).
vrijdag, januari 19, 2007
Weetjes (6)
- Sinds een week ofzo loopt er hier een bronstige (of weet ik veel) kat rond het Internationaal Huis, en lawaai maken da die kan!
- Tanden poetsen is goed voor je tanden.
- Mijn waslijn hangt op mijn terras, de verwarming heeft zijn uitlaat op het terras, gevolg: alles wat ik buiten te drogen hang, ruikt achteraf naar gerookt spek -_-
- マ・マー、ミートソース（mamaa meatsaus） spagetti-saus is heerlijk.
- Sudoku`s van level 3 zijn te moeilijk.
- Vaarwel mooie sneeuw, we zullen je missen.
Ode aan wat Stallenaren
Enkele weken geleden kreeg ik een kaartje van de post in mijn brievenbus waarin ik meegedeeld werd dat er een pakket voor mij bij de post lag. Het was een EMS pakket waarbij mijn handtekening nodig was, en omdat ik bij de aflevering ervan niet thuis was hebben ze het voorlopig bij de post bijgehouden. Omdat ik niet goed wist wat ik moest doen om het pakket in mijn bezit te krijgen heeft het een tijdje geduurd voor ik het uiteindelijk ontvangen heb. (Na even langs mijn tutor gegaan te zijn, uitgelegd gekregen te hebben wat ik moest doen, ben ik bij de post een afleverdatum gaan vastleggen).
Vandaag was het dan zover, ik kreeg het pakket aan. Het was groot, en vooral ook zwaar. Het verrastte me. "Breekbaar" stond op de doos, ik had geen idee wat het kon zijn.
Na het (door de Japanse douane uit- en heringepakte) pakket uitgepakt te hebben, stond mij een grote verrassing te wachten. Het cadeau was iets dat ik nog nooit gezien had, en waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Het was een MEGA POT NUTELLA! 3kg zit erin! "SUPER! :-D" dacht ik.
De zenders van dit geweldige cadeau zijn de Vaes-Degens'en. Boven-stallenaren zoals mijzelf en goede vrienden sinds jaar en dag. Merci Diane en Johnny en de kids voor het veeele smulplezier da ik voor een laaange tijd ga hebben :-)
Toen ik het pakket aankreeg was het juist etenstijd, het was dus een ideaal moment om aan de Nutella-pot te beginnen. En ik moet zeggen, het was verrukkelijk!! In Japan hebben ze ook wel choco (allez, chocolade-pasta eignelijk) en de die die ik hier koop (en eet) valt best goe mee. Maar als ge dan een boterham met Nutella eet, dan weet ge wa ge gemist hebt. Lekkerrrrrrr! :-D
Na 5 dikke Japanse boterhammen had ik echt spijt da mijn brood op was.
Vandaag was het dan zover, ik kreeg het pakket aan. Het was groot, en vooral ook zwaar. Het verrastte me. "Breekbaar" stond op de doos, ik had geen idee wat het kon zijn.
Na het (door de Japanse douane uit- en heringepakte) pakket uitgepakt te hebben, stond mij een grote verrassing te wachten. Het cadeau was iets dat ik nog nooit gezien had, en waarvan ik niet eens wist dat het bestond. Het was een MEGA POT NUTELLA! 3kg zit erin! "SUPER! :-D" dacht ik.
De zenders van dit geweldige cadeau zijn de Vaes-Degens'en. Boven-stallenaren zoals mijzelf en goede vrienden sinds jaar en dag. Merci Diane en Johnny en de kids voor het veeele smulplezier da ik voor een laaange tijd ga hebben :-)
Toen ik het pakket aankreeg was het juist etenstijd, het was dus een ideaal moment om aan de Nutella-pot te beginnen. En ik moet zeggen, het was verrukkelijk!! In Japan hebben ze ook wel choco (allez, chocolade-pasta eignelijk) en de die die ik hier koop (en eet) valt best goe mee. Maar als ge dan een boterham met Nutella eet, dan weet ge wa ge gemist hebt. Lekkerrrrrrr! :-D
Na 5 dikke Japanse boterhammen had ik echt spijt da mijn brood op was.
dinsdag, januari 16, 2007
Internetloosheid
Sinds zondag morgend (twee dagen geleden) ben ik op mijn kamer mijn internet verbinding kwijt. Ik heb geen idee hoe het komt, maar sinds toen krijg ik bij het inloggen de boodschap dat mijn login en paswoord fout zijn. Dit is zeer vreemd, vermits deze opgeslagen zijn op mijn pc, ik ze dus zelf niet moet ingeven, en ze daarom hetzelfde zijn als ze de vorige twee maand zijn geweest. Waarom ze nu opeens fout blijken te zijn is mij een mysterie.
Nu is het wachten op een antwoord van de internetprovider, waar ik gisteren een mail naar heb gestuurd. En ondertussen is het terug zoals vroeger smorgend voor de les vroeger naar school gaan om daar mijn mails te checken. De "goeie" ouwe tijd :-)
Nu is het wachten op een antwoord van de internetprovider, waar ik gisteren een mail naar heb gestuurd. En ondertussen is het terug zoals vroeger smorgend voor de les vroeger naar school gaan om daar mijn mails te checken. De "goeie" ouwe tijd :-)
zaterdag, januari 06, 2007
't Sniejewt
Ik doe deze morgend (eigenlijk was het al bijna middag, makom) mijn gordijn open en wat zie ik: HET SNEEUWT :-D En beter nog, het sneeuwt nie een beke, ma veel! :-D Een pak meer als de vorige keer, meer dan dat ik mij herinner in België ooit meegemaakt te hebben. Great dus :-D
Rond een uur of 2 kreeg ik telefoon van Manyee die voorstelde wat sneeuwpret te hebben. Alright dus. Ik had wel beter handschoenen nodig, want degeen die ik had waren niet echt waterdicht. Mij goed ingepakt tegen de sneeuw (die nog aardig viel) vertrok ik naar de winkel. Ik ben vertrokken met de fiets, maar dit bleek helemaal niet zo goed te gaan. Ofwel was er een pad platgelopen sneeuw om te fietsen, maar die platgedrukte sneeuw was ijs geworden en dus zeer uitschuiflijk. Ofwel lag er een dikke laag sneeuw, waar ik (blijkbaar) niet uitschoof, maar wat een pak moeite kostte, vermits het een laag van 30cm ofzo was. Na niet veel gefietst te hebben, ben ik gewoon afgestapt en ben ik met de fiets in de hand verder gegaan. Da zal me leren de fiets wille meepakken.
Mij goed inpakken tegen de vallendesneeuw buiten bij't gaan winkelen.
Teruggekomen was het 3 uur, ready om aan de sneeuwpret te beginnen. Een sneeuwballengevecht anticiperend heb ik mij eerst omgekleed. Twee broeken, een aantal lagen vanboven, elke laag goed afgesloten met een die er al was (nl. broek in sokken, tshirt in broek, trui in tweede broek, botinnen in tweede broek).
Het was in het begin enkel ik en Manyee. De rest van het volk was er nog niet. We zijn begonnen met een sneeuwman. Deze zou een Grote worden, want bij de vorige kreeg ik de commentaar dat het maar triestige sneeuwmannetjes waren (of toch iets in die trent). Ik vind dat we aardig geslaagd zijn in het maken van een Grote sneeuwman (zie foto). In het midden van het maken van de sneeuwman kwam Emi (Indonesiër) ons helpen.
Na de sneeuwman kwam Manyee met het idee om een stoel te maken. Ze begon eraan maar het zag er maar triestig (maw. klein) uit. In België al ooit een stoel (of beter zetel) van sneeuw gemaakt te hebben deed ik het even voor. Je rolt een reuzebol sneeuw en sculpteert deze achteraf in de vorm van een stoel/zetel (of eigenlijk wat je maar wilt). Dit is alleszins mijn methode.
Na die ene zetel zijn we overgegaan tot het maken van en drie-zit. Drie reuzebollen rollen, deze tegen elkaar zetten en vervolgens er de zetel-vorm in uitgraven met een stofblik (dit bleek een zeer goed idee te zijn).
We hebben er echt van genoten. Vooral Emi leek zich geweldig te amuzeren. In Indonesië is er nooit sneeuw, waarschijnlijk daarom. Net een kind was ze, echt schattig.
De sneeuw deed me denken aan "'t Sniejewt (In Den Diepvries) " van K.I.A.
De 1-zit.
Ik en de Grote sneeuwman.
Ik, de Grote sneeuwman en Manyee.
Ik, de Grote sneeuwman en Emi.
Lekker relaxen in de sneeuw-sofa (3-zit).
Zat best goed eigenlijk.(alleen wa koud aan je hiney na'n tijd)
Ik en Emi.
Ik en Manyee.
In de sneeuw liggen en proberen een snowangelte maken (viel best tegen met 30cm sneeuw).
Oudjaar in Tokyo (01 jan)
Voila, onze laatste dag in Tokyo, het zit er weer op. Maar we hadden de laatste bus terug naar Matsumoto, dus hebben we ook vandaag nog vanalles gedaan.
a) Asakusa
De wekker liep zoals altijd om 09:00 af. Buiten het gewoonlijke eten, douchen en ons klaarmaken, kwam er nu nog het pakken van onze kabassen bij. En hierbij hadden Manyee en zeker ik een probleem, nl. teweinig plaats om al onze aankopen in te steken. Het is uiteindelijk een propvolle rugzak, een grote zak met winkelwaar en een kleinere zak met wat vuile was, een paar schoenen, eten voor de dag en nog wat kleinigheden. Na elk nog onze mails gechecked te hebben zijn we om 11:00 uitgechecked en vertrokken.
b) Shinjukua) Asakusa
De wekker liep zoals altijd om 09:00 af. Buiten het gewoonlijke eten, douchen en ons klaarmaken, kwam er nu nog het pakken van onze kabassen bij. En hierbij hadden Manyee en zeker ik een probleem, nl. teweinig plaats om al onze aankopen in te steken. Het is uiteindelijk een propvolle rugzak, een grote zak met winkelwaar en een kleinere zak met wat vuile was, een paar schoenen, eten voor de dag en nog wat kleinigheden. Na elk nog onze mails gechecked te hebben zijn we om 11:00 uitgechecked en vertrokken.
Vanuit Asakusa zijn we eerst met de metro naar Shinjuku gegaan. Best een gesleur met al die baggage. Deze vele baggage was ook de reden voor de tussenstop (want we waren van plan naar Harajuku te gaan) in Shinjuku. We hebben daar onze baggage in opbergkastjes (waar ge voor 300Yen uw baggage een dag kunt veilig achterlaten) gestoken hebben.
c) Harajuku
Na dit gedaan te hebben zijn we door gegaan naar Harajuku, onze bestemming voor de dag.
Meiji Jingu (Meiji Schrijn)
De hoofdreden waarom we gingen was dat we de Meiji Jingu wouden bezoeken. Toen we er aankwamen zagen we een grote menigte aan schuiven voor een gebedje te doen bij de tempel. Even twijfelden we of we dit ook zouden doen, want gisteren hadden we deze Japanse gewoonte al eens meegemaakt. Maar omdat we speciaal naar de Meiji Jingu gekomen waren konden we het beter tegoei doen en nog eens met de Japanners mee doen. Zo vond William, en hij had gelijk.
Daar stonden we dan, weer tussen een menigte japanners, geduldig aan te schuiven. Het was ongeveer even ver aanschuiven als de dag ervoor. Deze keer ging het zelfs iets sneller (1h10). Deze keer was het geldsmijten nog indrukwekkender als gisteren. Ipv de gewoonlijke geldbak die bij tempels staat was er een enorm wit laken waar mensen geld op konden smijten. Voor de grote menigte die tegelijk geld smeet was een geldbak trouwens niet doenbaar.
Na ons geld gesmeten en ons gebedje gemaakt te hebben, hebben we wat in de buurt van de tempel rondgewandeld. Zo kwamen we bij een soevenierwinkel met ernaast een hoop kraampjes zoals gisteren. We hebben er wat soeveniers gekocht, wat kraampjes-eten gegeten en we waren klaar.
c) Harajuku
Na dit gedaan te hebben zijn we door gegaan naar Harajuku, onze bestemming voor de dag.
Meiji Jingu (Meiji Schrijn)
De hoofdreden waarom we gingen was dat we de Meiji Jingu wouden bezoeken. Toen we er aankwamen zagen we een grote menigte aan schuiven voor een gebedje te doen bij de tempel. Even twijfelden we of we dit ook zouden doen, want gisteren hadden we deze Japanse gewoonte al eens meegemaakt. Maar omdat we speciaal naar de Meiji Jingu gekomen waren konden we het beter tegoei doen en nog eens met de Japanners mee doen. Zo vond William, en hij had gelijk.
Daar stonden we dan, weer tussen een menigte japanners, geduldig aan te schuiven. Het was ongeveer even ver aanschuiven als de dag ervoor. Deze keer ging het zelfs iets sneller (1h10). Deze keer was het geldsmijten nog indrukwekkender als gisteren. Ipv de gewoonlijke geldbak die bij tempels staat was er een enorm wit laken waar mensen geld op konden smijten. Voor de grote menigte die tegelijk geld smeet was een geldbak trouwens niet doenbaar.
Na ons geld gesmeten en ons gebedje gemaakt te hebben, hebben we wat in de buurt van de tempel rondgewandeld. Zo kwamen we bij een soevenierwinkel met ernaast een hoop kraampjes zoals gisteren. We hebben er wat soeveniers gekocht, wat kraampjes-eten gegeten en we waren klaar.
Ik ergens in het Meiji Jingu complex.
De Meiji schrijn zelf.
Het grote witte laken met geld erop.
De menigte net met bidden klaar zijnde mensen.
Wat het juist is weet ik niet, maar het zijn bedrijven die dit, vooreen aardige som geld heb ik gehoord, aan de tempel schenken
voor goed geluk (en mogelijk ook om reclame te maken?).
Sake vaten als donatie aan de Meiji jingu.
Men koopt een houten plankje, schrijft er zijn wensop en hangt deze aan dit bord. Dit ook voor goed geluk
en het uitkomen van de wens, veronderstel ik.
(Ik ben geen kenner van dit soort dingen)
Takashita street
Omdat het nog maar iets na drie was, hadden we iets nodig om de tijd te vullen. Terug opweg naar het station merkten we dat, hoewel het Nieuwjaarsdag was, alle winkels open waren. Beter nog was het in al deze winkel nieuwjaar-sales, oftewel koopjes. We besloten daarom een paar uurtjes te gaan winkelen. Manyee, in de ban van fuku-bukuro (een zak met varia inhoud; het kosten weinig en der zit voor een aardig deel meer geld in dan da ge betaald; de catch is da ge nie weet wa der in zit; btw. of deze dingen echt fuku-bukuro noemen eet ik niet, maar Manyee noemde ze zo) ging haar weg en ik en William de onze.
In Takshita street was er een winkel waar ik lang wou, nl. de Jeans Mate. Vorige keer had ik er een vest zien hangen dat ik uiteindelijk niet gekocht had. Hier had ik spijt van en ben het dan toch gaan halen. Verder hebben we een hele tijd in de 1OOYen-shop daar gezeten en voor de rest gewoon wat rondgewandeld. Ik heb mij bijna laten verleiden om een ijzeren vinger (zo iets om over je vinger te schuiven) te kopen. Die dingen heb ik altijd al cool gevonden.
d) Shinjuku
Om 17:00 zijn we terug naar Shinjuku gekeerd. Er reste ons nog steeds een drie-tal uur voor ons vertrek.
Eerst zijn we naar een grote electronica-zaak gegaan waar ze van die foto-afdruk-apparaten hadden waarbij je op 1 fotoblad 6 (of meer) foto's kon afprinten voor 30Yen. Toen we naar Akihabara zijn geweest hadden we deze ook al eens gebruikt. Best leuke machines vond ik. 20 meter uit de winkel schoot het mij tebinnen dat ik mijn geheugenkaart in het machien vergeten was, typisch Kevin. Ik vlug terug om het te gaan halen (het was er nog).
Hierna hebben we een dik anderhalf uur in een MacDonalds gezeten, wat tijd doorbrengen. Ik en William gekaart, Manyee haar hoofd wat gerust.
Als laatste voor ons vertrek zijn we in een Yoshinoya onze laatste Tokyo-maaltijd gaan nuttigen.
Om 20:20 vertrok de bus naar huis, rond 23:30 aankomst in Matsumoto. Daar een taxi gepakt het Internationaal huis en de trip zat erop.
In Takshita street was er een winkel waar ik lang wou, nl. de Jeans Mate. Vorige keer had ik er een vest zien hangen dat ik uiteindelijk niet gekocht had. Hier had ik spijt van en ben het dan toch gaan halen. Verder hebben we een hele tijd in de 1OOYen-shop daar gezeten en voor de rest gewoon wat rondgewandeld. Ik heb mij bijna laten verleiden om een ijzeren vinger (zo iets om over je vinger te schuiven) te kopen. Die dingen heb ik altijd al cool gevonden.
d) Shinjuku
Om 17:00 zijn we terug naar Shinjuku gekeerd. Er reste ons nog steeds een drie-tal uur voor ons vertrek.
Eerst zijn we naar een grote electronica-zaak gegaan waar ze van die foto-afdruk-apparaten hadden waarbij je op 1 fotoblad 6 (of meer) foto's kon afprinten voor 30Yen. Toen we naar Akihabara zijn geweest hadden we deze ook al eens gebruikt. Best leuke machines vond ik. 20 meter uit de winkel schoot het mij tebinnen dat ik mijn geheugenkaart in het machien vergeten was, typisch Kevin. Ik vlug terug om het te gaan halen (het was er nog).
Hierna hebben we een dik anderhalf uur in een MacDonalds gezeten, wat tijd doorbrengen. Ik en William gekaart, Manyee haar hoofd wat gerust.
Als laatste voor ons vertrek zijn we in een Yoshinoya onze laatste Tokyo-maaltijd gaan nuttigen.
Om 20:20 vertrok de bus naar huis, rond 23:30 aankomst in Matsumoto. Daar een taxi gepakt het Internationaal huis en de trip zat erop.
vrijdag, januari 05, 2007
Oudjaar in Tokyo (31 dec)
Oorspronkelijk waren we van plan oudejaarsavond bij de Meiji jingu door te brengen. Maar omdat Adachi ons dat afraadde (met als doorslaggevend punt dat er geen metro of trein meer zou rijden snachts) hebben we besloten oudjaar in Asakusa te vieren. Voor de dag zelf hebben we op na lang niet te weten wat doen besloten nog eens naar Odaiba te gaan. Deze keer zouden we langer in het winkelcentrum kunnen rondlopen =)
a) Odaiba
In Odaiba hebben we twee dingen gedaan. We zijn de Fuji Terebi building gaan bezoeken en in Aqua City (het shopping center) gaan winkelen.
Fuji TV
Het gebouw in Odaiba is hoofdkantoor van Fuji TV. Het heeft een unieke architectuur. Er was er vanalles te doen die dag. Mogelijk is er altijd iets gelijkaardigs te doen, weet ik niet, maar het was er in ieder geval levendig. Het is mogelijk een rondleiding (allez, je wordt niet echt rondgeleid, maar er is een weg die je zelf kan volgen) door het gebouw te kopen. Dit hebben we ook gedaan.
De rondleiding begon met een soort hologram-show, best wel nifty. Verder hing er in de gangen allerlei in formatie, foto's, posters, gesigneerde dingen, enz. op waar je naar kon kijken. Ook kon je op een paar plaatsen even de opnamestudio's zelf binnenkijken, zalen waar live-opname's plaatsvinden. Toen wij er voorbijkwamen was er spijtig genoeg geen live-opname, enkel de voorbereiding ervan. Wat verder stonden er (in het klein) nagebouwde sets van bekende Tv-programma's. Je kon hierbij op de stoel gaan zitten van je favoriete presentator en er een foto van nemen. Best leuk =)
Aqua City
Na het bij Fuji TV zowat gezien te hebben zijn we doorgegaan naar Aqua City. Hier zijn ik en william, en Manyee onze eigen weg gegaan, Manyee naar vrouwenklerenwinkels en ik en William naar mannenklerenwinkels.
Na een paar uurkes winkelen was het tijd om te eten. William en Manyee zijn soba gaan eten, en ik (niet echt een soba-lover) ben in de Yoshinoya in het gebouw gyudon gaan eten.
Na gegeten te hebben zijn we terug naar Asakusa gekeerd om er wat uit te rusten voor ons tempelbezoek.
Het Fuji TV gebouw. [Wikipedia]
Bij het Fuji TV gebouw. Ik vond het schoon.
Ik, William en Manyee bij een van de witte kerstbomen.
Een enorme kerstboom bij het Fuji TV gebouw.
William, Manyee en ik opweg naar verdiep 7van het Fuji TV gebouw.
Aangekomen op verdiep 7 zagen we dit.
Het hologram-ding.
Een zicht op de Rainbow Bridge vanuitde bol van het Fuji TV gebouw.
Manyee, William en ik in de hierboven vermeldde bol.
Een van de (nagemaakte) tv-sets.
Idem.
Idem.
Idem.
William en Manyee. Gedaan met winkelen,tijd om terug naar Asakusa te gaan.
Manyee en ik (beide niet op ons best).b) Asakusa
Na wat in mijn bed gelegen te hebben (ik voelde me wat ziekjes) zijn we om iets voor 23:00 vertrokken naar de Tempel om het Japanse oudjaar/nieuwjaar gebeuren mee te maken.
Er stond al een hele menigte in nakamachi en voor de kaminarimon verzameld. We kwamen eigenlijk juist op tijd aan, want om 23:00 begon de politie (jaja, er was politie en een aardige hoeveelheid ook) de mensen in een rij te vormen. We stonden toen aan de kaminarimon en lazen een bord dat ons vertelde dat er nog 350m te gaan was. 350m mensen voor ons en achter ons ook een hele hoop (mogelijk nog eens zoveel).
Het ging in schokken vooruit, maar wanneer het vooruit ging, ging het wel goed vooruit. Dit was dus de Japanse jaarlijkse gewoonte, samen met een hele menigte aanschuiven bij een tempel om er als een van de eerste in het nieuwe jaar te kunnen bidden. Na 1h20 was het zover, waren we bij de tempel aangekomen.
Het was een merkwaardig zicht, er werd super met geld gesmeten daar. Normaal sta je bij een tempel voor de geldbak (of hoe het ook noemt) voor je er geld in smijt, maar bij nieuwjaar hadden ze daar blijkbaar geen geduld voor. Van 5 of meer meter afstand werden hele hopen geld over de hoofden van de mensen ervoor gesmeten, in de richting van de geldbak. Het kan niet anders dan dat dat geld soms iemand tegen het hoofd raakt.
Gedurende dit hele gebeuren bleef de politie in megafoons allerlei dingen roepen om de mensen rustig te houden. Soms ook grappige dingen (zoals "ook al ben je niet gehaast, je gebeden zullen toch aanhoord worden" (ofzo)), die ik over het algemeen niet verstond.
Mijn mening over het hele gebeuren is dat het best goed vooruit ging. En het iets is dat je zeker meegemaakt moet hebben.
Na je gebed gedaan te hebben kwam je uit bij een hele hoop standjes waar eten en drank te krijgen viel. Er was soba, ramen, yakisoba, gebakke worsten, okonomiyaki, enz. Voor ieder wat wils. Voor mij was het een portie yakisoba.
Deze kraampjes en het volk gaven me echt een kerstmarkt-gevoel. Gezellig.
Om iets voor 1 ben ik voor de rest terug naar de hostel gekeerd, omdat ik mij nog altijd ziek voelde en op tijd wou gaan slapen om de laatste dag in Tokyo minder ziek door te brengen.
Goed ingepakt om verdere ziekte te vermijden.
De menigte (midden) en de politie(wagen) (rechts) bij de Kaminarimon.
Abonneren op:
Posts (Atom)