Interview

Dinsdag 5 december ben ik door de televisie-club van de universiteit geinterviewd geweest.

Asami, mijn tutor, kende enkele van deze mensen en heeft mij gevraagd of ik ze mij niet mochten interviewen. De televisie-club zou namelijk een reeks afleveringen op de schooltelevisie uitzenden over buitenlandse studenten, en was op zoek naar mensen die dit wilden doen. Om Asami een plezier te doen heb ik toegezegd.

Een week vooraf heb ik een blad gekregen met de vragen die ze zouden stellen, zodat ik me wat kon voorbereiden. Dit gedaan hebbende ging ik naar het interview. Daar aangekomen bleek er geen microfoon te zijn, zodat we eerst een half uur gewacht hebben voor we konden beginnen. Het interview ging door in een vergaderzaal. Toen ze er aan wouden beginnen bleek dat het niet de bedoeling was om alleen mij te filmen, maar ook Asami. Ze wilden buiten het interview namelijk ook filmen hoe ik en Asami gewoon met elkaar zouden praten. Asami was hier niet van op de hoogte en vond het helemaal niet zo geweldig dat ze ook op de film moest staan. Uiteindelijk heeft ze toegestemd.

Voor het interview hoorde ik dat het een TV-programma van 15 minuten zou worden. Ik schrok even, want 15 minuten had ik helemaal niet verwacht (zo lang). Bovendien zouden de antwoorden die ik had voorbereid helemaal geen 15 minuten vullen.

Na het interview, dat eerder klungelig voorbijging (oa. doordat ik wat ik wou zeggen niet tegoei in het japans gezegd kreeg), wouden ze filmen hoe ik en Asami normaal met elkaar zouden praten tijdens onze wekelijkse bijeenkomsten. Vermits we nog bijna niet samen zijn gekomen was dat vrij moeilijk. Het is daarom uiteindelijk een gesprek met zowel ik en Asami als de twee interviewers geworden.

Buiten het interview en het gewone gesprek, was er ook afgesproken om ons te filmen terwijl we iets belgisch eten (nl. frieten) aan het eten waren. Het was oorspronkelijk de bedoeling dat ik zelf iets zou koken, maar dat is niet door gegaan. Iemand van de televisie-club is in de MOS Burger drie zakjes frieten gaan halen, en we zijn met z'n vieren (ik, Asami en twee club-leden) rond een tafel gaan zitten, hebben de frieten opgegeten, en (oa. over die frieten) wat gepraat. In dit deel heb ik niet zoveel gezegd. Ik heb proberen uitleggen dat frieten in België normaal gezien in een puntzak verkocht worden, maar doordat ik niet wist hoe "(friet)zak" in het Japans te zeggen, is da redelijk mislukt.

Ik ben benieuwd wat resultaat gaat worden. Misschien is het mogelijk om een kopie van die aflevering op DVD te krijgen zei Asami. Indien da het geval is, kan ik die als ik terug in België ben late zien an zij die dat willen :-)

Greetz,
-Jipo-